Με λένε Ιωάννα,είμαι 9 χρονών και διαγνώστηκα πέρσυ ως Δυσλεξική.Θα ήθελα να σας πω λίγα πράγματα για την προσωπικότητά μου και τη ζωή μου.Είναι αλήθεια ότι…
Δυσκολεύομαι σε ότι έχει να κάνει με τον γραπτό λόγο (την ανάγνωση, την ορθογραφία και τη γραπτή έκφραση) αν και καμιά φορά δυσκολεύομαι και στον προφορικό λόγο, όπως να διηγηθώ σωστά μία ιστορία ή να βρω την κατάλληλη λέξη και να την χρησιμοποιήσω όπως πρέπει. Υποστήριξη παίρνω πολύ από τους γονείς μου, οι οποίοι μου λένε ότι έχω πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, καλή κριτική ικανότητα και έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς. Μου λένε επίσης, ότι είμαι ένα παιδί δημιουργικό, που σκέφτεται ελεύθερα. Αυτό που μου αρέσει όμως να κάνω πιο πολύ, είναι να ζωγραφίζω και να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου.
Συχνά μπερδεύω το δεξί με το αριστερό, δυσκολεύομαι να προσανατολιστώ στον χώρο, δυσκολεύομαι να διαχειριστώ τον χρόνο μου σωστά και είμαι πολύ αδέξια στις κινήσεις μου.
Λέω σε όλους ότι το μυαλουδάκι μου δουλεύει διαφορετικά από το μυαλό των περισσοτέρων ανθρώπων, μπας και καταλάβουν ότι δεν είμαι χαζή αλλά δυσλεκτική!
Ενθουσιάζομαι όταν μαθαίνω κάτι καινούριο, χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μου δηλαδή την όραση, την ακοή και την αφή μου.
Ξεχνάω ημερομηνίες, ονόματα, νούμερα τηλεφώνων, ξεχνάω γιατί η μνήμη μου είναι αδύναμη, με άλλα λόγια, ότι μαθαίνω σήμερα το ξεχνάω αύριο, αλλά δε φταίω εγώ γι” αυτό!
Ιδιαίτερη ικανότητα με την χρήση των αριθμών δεν παρουσιάζω. Ειδικά αυτές τις προπαίδειες δεν μπορώ να τις μάθω με τίποτα. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα κομπιουτεράκια που, ούτε κρατούμενα ξεχνάνε, ούτε τις πράξεις μπερδεύουν, ούτε τίποτα.
Αργώ πολύ να κάνω στο σχολείο αυτά που μου ζητάνε. Γι” αυτό τον λόγο η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή μου πλήττονται καθημερινά. Έτσι καμιά φορά αρνούμαι να ολοκληρώσω τις ασκήσεις του σχολείου. Προτιμώ να κάνω αστεία μέσα στην τάξη ή να κάνω αταξίες ή και ν” απομονώνομαι ορισμένες φορές για να βρω την ηρεμία μου.
Το θέμα είναι ότι γεννήθηκα με δυσλεξία και θα συνεχίσω να ζω μ” αυτήν. Ξέρετε κάτι; ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΔΥΣΚΟΛΙΑ» ΜΟΥ!
ΠΗΓΗ: leximathia.gr
Δυσκολεύομαι σε ότι έχει να κάνει με τον γραπτό λόγο (την ανάγνωση, την ορθογραφία και τη γραπτή έκφραση) αν και καμιά φορά δυσκολεύομαι και στον προφορικό λόγο, όπως να διηγηθώ σωστά μία ιστορία ή να βρω την κατάλληλη λέξη και να την χρησιμοποιήσω όπως πρέπει. Υποστήριξη παίρνω πολύ από τους γονείς μου, οι οποίοι μου λένε ότι έχω πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, καλή κριτική ικανότητα και έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς. Μου λένε επίσης, ότι είμαι ένα παιδί δημιουργικό, που σκέφτεται ελεύθερα. Αυτό που μου αρέσει όμως να κάνω πιο πολύ, είναι να ζωγραφίζω και να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου.
Συχνά μπερδεύω το δεξί με το αριστερό, δυσκολεύομαι να προσανατολιστώ στον χώρο, δυσκολεύομαι να διαχειριστώ τον χρόνο μου σωστά και είμαι πολύ αδέξια στις κινήσεις μου.
Λέω σε όλους ότι το μυαλουδάκι μου δουλεύει διαφορετικά από το μυαλό των περισσοτέρων ανθρώπων, μπας και καταλάβουν ότι δεν είμαι χαζή αλλά δυσλεκτική!
Ενθουσιάζομαι όταν μαθαίνω κάτι καινούριο, χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μου δηλαδή την όραση, την ακοή και την αφή μου.
Ξεχνάω ημερομηνίες, ονόματα, νούμερα τηλεφώνων, ξεχνάω γιατί η μνήμη μου είναι αδύναμη, με άλλα λόγια, ότι μαθαίνω σήμερα το ξεχνάω αύριο, αλλά δε φταίω εγώ γι” αυτό!
Ιδιαίτερη ικανότητα με την χρήση των αριθμών δεν παρουσιάζω. Ειδικά αυτές τις προπαίδειες δεν μπορώ να τις μάθω με τίποτα. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα κομπιουτεράκια που, ούτε κρατούμενα ξεχνάνε, ούτε τις πράξεις μπερδεύουν, ούτε τίποτα.
Αργώ πολύ να κάνω στο σχολείο αυτά που μου ζητάνε. Γι” αυτό τον λόγο η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή μου πλήττονται καθημερινά. Έτσι καμιά φορά αρνούμαι να ολοκληρώσω τις ασκήσεις του σχολείου. Προτιμώ να κάνω αστεία μέσα στην τάξη ή να κάνω αταξίες ή και ν” απομονώνομαι ορισμένες φορές για να βρω την ηρεμία μου.
Το θέμα είναι ότι γεννήθηκα με δυσλεξία και θα συνεχίσω να ζω μ” αυτήν. Ξέρετε κάτι; ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΔΥΣΚΟΛΙΑ» ΜΟΥ!
ΠΗΓΗ: leximathia.gr
ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ
Τις περισσότερες φορές που μιλάμε με γονείς των οποίων τα παιδιά έχουν εξαφανιστεί, ερχόμαστε «αντιμέτωποι» με μια δυσκολία…. Οι γονείς στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν τα παιδιά τους, συμβιώνουν απλώς στο ίδιο σπίτι αλλά δεν ξέρουν τι συμβαίνει στη ζωή του παιδιού τους, δεν ξέρουν τι το απασχολεί….
Η απουσία επικοινωνίας συμβάλλει έντονα στη χαμηλή αυτοπεποίθηση του παιδιού το οποίο επιλέγει τη φυγή ως τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων του. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι πολλές φορές τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι και ο υποσυνείδητος σκοπός τους είναι να τους προσέξουν οι γονείς τους ή να τους <<τιμωρήσουν>> για την αδιαφορία τους.
Για αυτούς τους λόγους λοιπόν γονείς θυμηθείτε:
1. Μιλήστε με το παιδί σας. Ρωτήστε το απλά αλλά ουσιαστικά πράγματα όπως για παράδειγμα πως πέρασε τη μέρα του.
2. Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού σας και εντοπίστε τυχόν αλλαγές. Πολλές φορές δεν αποτελεί μόνο η «εφηβεία» αιτία για αυτές τις αλλαγές.
3. Γνωρίστε τους φίλους του παιδιού σας…. Μάθετε τι του αρέσει να κάνει την ελεύθερη ώρα του…. Μάθετε που του αρέσει να πηγαίνει.
4. Μην ασκείτε κριτική στο τρόπο με τον οποίο φέρετε και σκέφτεται το παιδί σας…. Βρείτε άλλους τρόπους να δώσετε συμβουλές.
5. Πολλές φορές για το παιδί αρκεί να ξέρει απλώς ότι είστε εκει για να το στηρίξετε.
6. Μην αφήνετε το παιδί ανεξέλεγκτο. Βάλτε όρια.
7. Ανακαλύψτε μια πρακτική συμφωνία – ένα «συμβιβασμό» όταν οι απόψεις σας είναι αντίθετες.
8. Εκφράστε τα δικά σας συναισθήματα στο παιδί με ειλικρίνεια για όλα τα θέματα.
9. Αξιολογήστε καταστάσεις πριν υπάρξει κρίση.
10. Θυμηθείτε ότι αποστολή του «καλού» γονέα είναι να προετοιμάσει το παιδί του για να ζήσει μόνο του.
7ο Γυμνάσιο Αχαρνών
Η απουσία επικοινωνίας συμβάλλει έντονα στη χαμηλή αυτοπεποίθηση του παιδιού το οποίο επιλέγει τη φυγή ως τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων του. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι πολλές φορές τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι και ο υποσυνείδητος σκοπός τους είναι να τους προσέξουν οι γονείς τους ή να τους <<τιμωρήσουν>> για την αδιαφορία τους.
Για αυτούς τους λόγους λοιπόν γονείς θυμηθείτε:
1. Μιλήστε με το παιδί σας. Ρωτήστε το απλά αλλά ουσιαστικά πράγματα όπως για παράδειγμα πως πέρασε τη μέρα του.
2. Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού σας και εντοπίστε τυχόν αλλαγές. Πολλές φορές δεν αποτελεί μόνο η «εφηβεία» αιτία για αυτές τις αλλαγές.
3. Γνωρίστε τους φίλους του παιδιού σας…. Μάθετε τι του αρέσει να κάνει την ελεύθερη ώρα του…. Μάθετε που του αρέσει να πηγαίνει.
4. Μην ασκείτε κριτική στο τρόπο με τον οποίο φέρετε και σκέφτεται το παιδί σας…. Βρείτε άλλους τρόπους να δώσετε συμβουλές.
5. Πολλές φορές για το παιδί αρκεί να ξέρει απλώς ότι είστε εκει για να το στηρίξετε.
6. Μην αφήνετε το παιδί ανεξέλεγκτο. Βάλτε όρια.
7. Ανακαλύψτε μια πρακτική συμφωνία – ένα «συμβιβασμό» όταν οι απόψεις σας είναι αντίθετες.
8. Εκφράστε τα δικά σας συναισθήματα στο παιδί με ειλικρίνεια για όλα τα θέματα.
9. Αξιολογήστε καταστάσεις πριν υπάρξει κρίση.
10. Θυμηθείτε ότι αποστολή του «καλού» γονέα είναι να προετοιμάσει το παιδί του για να ζήσει μόνο του.
7ο Γυμνάσιο Αχαρνών
Η ΖΗΛΙΑ
Η ζήλεια στα παιδιά μπορεί να εκδηλωθεί με τους εξής τρόπους:
Όταν ένα παιδί ..
..γίνεται επιθετικό απέναντι στο αδερφάκι του ή ακόμα και σε σας, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Βρίσκοντας παράλογες και ασήμαντες δικαιολογίες δείχνει τον εκνευρισμό του, χτυπάει, βρίζει, τραβάει τα μαλλιά των άλλων και δαγκώνει.
..δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και υιοθετεί αντικοινωνική συμπεριφορά. Αρνείται πεισματικά να πάει στο σχολείο, να συμμετάσχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις και εξόδους.
…αρνείται πεισματικά να φαει, δείχνει ανόρεκτο αποκτά ιδιοτροπίες και καπρίτσια στο φαγητό και αδυνατίζει.
..παρουσιάζει διαταραχές στον ύπνο του. Αρνείται ή δυσκολεύεται να κοιμηθεί, ξυπνάει στη μέση της νύχτας, απαιτεί να κοιμηθεί στο δωμάτιο σας ή λερώνει το κρεβατάκι του.
…λερώνει το βρακάκι του ακόμα και στη διάρκεια της ημέρας, μιλάει και κλαιει σαν μωρό, γενικότερα υιοθετεί συμπεριφορά μικρότερου παιδιού.
…σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιάσει στον εαυτό του ή ακόμη και να αρρωστήσει, δηλαδή να γίνει ξαφνικά φιλάσθενο.
Πως μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη ζήλεια;
..ζητήστε του να σας εξηγήσει τι ακριβώς νιώθει και συζητήστε μαζί του.
..μην μειώνετε το παιδί σας και προσπαθήστε να κατανοήσετε τα συναισθήματα του. Το μικρό σας εκφράζει αυτά που νιώθει κι ακόμη και αν τα θεωρείτε παράλογα, θα πρέπει να τα σεβαστείτε.
…ρωτήστε το τι θέλει και ικανοποιήστε τις επιθυμίες του όσο αυτές είναι στο πλαίσιο της λογικής. Σε καμιά περίπτωση όμως μην επιχειρήσετε να το δωροδοκήσετε ικανοποιώντας κάθε παράλογη απαίτηση του.
..ενθαρρύνετε το να αισθανθεί φιλικά και θετικά απέναντι στο αδερφάκι του. Εξηγήστε του ότι τώρα θα έχει παρέα και θα αποκτήσει έναν καλό φίλο και να παίζει και να συζητάει.
…προτρέψετε το να αναλάβει ευθύνες – αν φυσικά το επιτρέπει η ηλικία του – απέναντι στο αδερφάκι του. Ζητήστε του να το προσέξει, να το ταΐσει, να παίξει μαζί του και να το καθησυχάσει όταν κλαιει. Τα παιδιά χαίρονται όταν του συμπεριφέρονται σαν ενήλικες.
…εξηγήστε του ότι οι ανάγκες του μωρού τον πρώτο καιρό είναι μεγάλες και ότι την ίδια προσοχή δίνατε και σ’ αυτό όταν ήταν μωρό.
…δώστε του να καταλάβει ότι η αγάπη σας γι’ αυτό δεν είναι λιγότερη, ότι μπορείτε να αγαπάτε και τα δύο εξίσου και ότι πάντα θα είναι κάτι ξεχωριστό για σας.
..δείξτε του έμπρακτα την αγάπη σας και δώστε την προσοχή που τόσο έχει ανάγκη. Μπορεί το νέο σας μωρό να χρειάζεται περισσότερο τη φροντίδα σας, όμως και οι ανάγκες του πρώτου σας παιδιού είναι αυξημένες, ίσως τώρα είναι πολύ περισσότερο.
…μην ξεχνάτε να του υπενθυμίζετε όσο πιο συχνά μπορείτε πόσο σημαντική θέση έχει στην καρδιά σας.
…να θυμάστε ότι όλα τα παιδιά θέλουν να δείχνουν ότι είναι δυνατά και πιο ικανά από τα άλλα
Πηγή: http://www.paidiatros.com/easyconsole.cfm?id=180
Αρθρογράφος: Ιουλιέτα Λαούρη, Παιδοψυχίατρος
Όταν ένα παιδί ..
..γίνεται επιθετικό απέναντι στο αδερφάκι του ή ακόμα και σε σας, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Βρίσκοντας παράλογες και ασήμαντες δικαιολογίες δείχνει τον εκνευρισμό του, χτυπάει, βρίζει, τραβάει τα μαλλιά των άλλων και δαγκώνει.
..δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και υιοθετεί αντικοινωνική συμπεριφορά. Αρνείται πεισματικά να πάει στο σχολείο, να συμμετάσχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις και εξόδους.
…αρνείται πεισματικά να φαει, δείχνει ανόρεκτο αποκτά ιδιοτροπίες και καπρίτσια στο φαγητό και αδυνατίζει.
..παρουσιάζει διαταραχές στον ύπνο του. Αρνείται ή δυσκολεύεται να κοιμηθεί, ξυπνάει στη μέση της νύχτας, απαιτεί να κοιμηθεί στο δωμάτιο σας ή λερώνει το κρεβατάκι του.
…λερώνει το βρακάκι του ακόμα και στη διάρκεια της ημέρας, μιλάει και κλαιει σαν μωρό, γενικότερα υιοθετεί συμπεριφορά μικρότερου παιδιού.
…σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιάσει στον εαυτό του ή ακόμη και να αρρωστήσει, δηλαδή να γίνει ξαφνικά φιλάσθενο.
Πως μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη ζήλεια;
..ζητήστε του να σας εξηγήσει τι ακριβώς νιώθει και συζητήστε μαζί του.
..μην μειώνετε το παιδί σας και προσπαθήστε να κατανοήσετε τα συναισθήματα του. Το μικρό σας εκφράζει αυτά που νιώθει κι ακόμη και αν τα θεωρείτε παράλογα, θα πρέπει να τα σεβαστείτε.
…ρωτήστε το τι θέλει και ικανοποιήστε τις επιθυμίες του όσο αυτές είναι στο πλαίσιο της λογικής. Σε καμιά περίπτωση όμως μην επιχειρήσετε να το δωροδοκήσετε ικανοποιώντας κάθε παράλογη απαίτηση του.
..ενθαρρύνετε το να αισθανθεί φιλικά και θετικά απέναντι στο αδερφάκι του. Εξηγήστε του ότι τώρα θα έχει παρέα και θα αποκτήσει έναν καλό φίλο και να παίζει και να συζητάει.
…προτρέψετε το να αναλάβει ευθύνες – αν φυσικά το επιτρέπει η ηλικία του – απέναντι στο αδερφάκι του. Ζητήστε του να το προσέξει, να το ταΐσει, να παίξει μαζί του και να το καθησυχάσει όταν κλαιει. Τα παιδιά χαίρονται όταν του συμπεριφέρονται σαν ενήλικες.
…εξηγήστε του ότι οι ανάγκες του μωρού τον πρώτο καιρό είναι μεγάλες και ότι την ίδια προσοχή δίνατε και σ’ αυτό όταν ήταν μωρό.
…δώστε του να καταλάβει ότι η αγάπη σας γι’ αυτό δεν είναι λιγότερη, ότι μπορείτε να αγαπάτε και τα δύο εξίσου και ότι πάντα θα είναι κάτι ξεχωριστό για σας.
..δείξτε του έμπρακτα την αγάπη σας και δώστε την προσοχή που τόσο έχει ανάγκη. Μπορεί το νέο σας μωρό να χρειάζεται περισσότερο τη φροντίδα σας, όμως και οι ανάγκες του πρώτου σας παιδιού είναι αυξημένες, ίσως τώρα είναι πολύ περισσότερο.
…μην ξεχνάτε να του υπενθυμίζετε όσο πιο συχνά μπορείτε πόσο σημαντική θέση έχει στην καρδιά σας.
…να θυμάστε ότι όλα τα παιδιά θέλουν να δείχνουν ότι είναι δυνατά και πιο ικανά από τα άλλα
Πηγή: http://www.paidiatros.com/easyconsole.cfm?id=180
Αρθρογράφος: Ιουλιέτα Λαούρη, Παιδοψυχίατρος
ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!
Σε πολλά σπίτια, η ώρα της μελέτης συνοδεύεται από καβγάδες και εντάσεις. Κι όμως, το παιδί σας μπορεί να μάθει να διαβάζει τα μαθήματα της επόμενης μέρας ήρεμα κι αποτελεσματικά. Μετά από περίπου οχτώ ώρες στο σχολείο, το παιδί γυρνάει στο σπίτι και αυτό που το περιμένει είναι πάλι… διάβασμα! Τα παιδιά μοιάζουν, όμως, με εμάς. Όταν επιστρέφουν από το σχολείο, το μόνο που θέλουν είναι να ξεκουραστούν και να χαλαρώσουν. Το πιο λογικό, λοιπόν, είναι να προσπαθούν να αποφύγουν τη μελέτη. Εξάλλου, δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να καταλάβει -όπως εμείς οι ενήλικοι- την αξία και τη σημασία της μάθησης. Για εκείνο, το ότι μετά από τον υποχρεωτικό «εγκλωβισμό» του στο σχολείο είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να διαβάζει, μοιάζει σχεδόν… αδιανόητο.
Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την άρνησή του; Ο μόνος σωστός τρόπος να λύσουμε κάθε πρόβλημα είναι να το αντιμετωπίζουμε από τη ρίζα του. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η «ρίζα» είναι η καθημερινότητα. Το ημερήσιο πρόγραμμα ή – όπως αλλιώς το λέμε – η ρουτίνα της καθημερινότητας είναι καθοριστικός παράγοντας για το διάβασμα του παιδιού και όχι μόνο. Είναι σημαντικό να υπάρχει σταθερότητα στο πότε θα γυρίσει από το σχολείο του, πότε θα φάει, πότε θα διαβάσει, πότε θα ξεκουραστεί, πότε θα παίξει, πότε θα κοιμηθεί. Ίσως σας ακούγεται τραβηγμένο ή πολύ καταπιεστικό τόσο για το παιδί σας όσο και για εσάς, αποτελεί όμως τη βάση για όλα όσα προσπαθείτε με κόπο να επιτύχετε. Είναι ο μόνος τρόπος για να του «επιβάλλετε» αυτό που πρέπει να γίνει.
Ένα σταθερό πρόγραμμα δημιουργεί ασφάλεια στο παιδί, ενώ παράλληλα δεν αφήνει περιθώρια για να υπάρξουν διαφωνίες μεταξύ σας, όπως: «Άσε με τώρα, θα διαβάσω μετά» ή «Πρώτα θα παίξω και μετά θα διαβάσω». Μαθαίνοντας από την αρχή σε ένα σταθερό πρόγραμμα, στη συνέχεια αυτό ακολουθείται αβίαστα, φυσιολογικά.
Ποια είναι η ιδανική ώρα για μελέτη; Το καλύτερο είναι, μόλις το παιδί επιστρέφει από το σχολείο, να ξεκουράζεται για περίπου μία ώρα, και στη συνέχεια να ξεκινάει οποιαδήποτε δραστηριότητα απαιτεί σκέψη.
Αποφύγετε να του ζητάτε να κάνει επανάληψη λίγο πριν φύγει για το σχολείο ή το βράδυ λίγο πριν από τον ύπνο. Το διάβασμα της τελευταίας στιγμής, δηλαδή λίγο πριν από το σχολείο, πιθανότατα θα δημιουργήσει άγχος τόσο σε εσάς όσο και στο παιδί, ενώ επίσης και το πολύ πρωινό ξύπνημα είναι λίγο επώδυνο. Οι βραδινές πάλι ώρες, εκτός του ότι είναι κουραστικές, δεν βοηθούν στο αποτελεσματικό διάβασμα. Δεδομένου ότι η κούραση της ημέρας είναι συσσωρευμένη, υπάρχει δυσκολία στη συγκέντρωση αλλά και στην αντίληψη του παιδιού.
Πού πρέπει να διαβάζει; Το πιο σημαντικό σε ο, τι αφορά το χώρο στον οποίο μελετά το παιδί είναι να έχει το ίδιο χαρακτηριστικό με το πρόγραμμά του, να είναι δηλαδή σταθερός. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να διαβάζει τη μία μέρα στην κουζίνα, την επόμενη στο σαλόνι, και την άλλη στο δωμάτιό του.
Η καλύτερη επιλογή είναι ένα γραφείο τακτοποιημένο, καθαρό, με τα απαραίτητα πράγματα για το παιδί (μολύβια, γόμα, βιβλία, τετράδια κλπ.), χωρίς άλλα αντικείμενα ή παιχνίδια που θα αποσπούν την προσοχή του. Εξίσου σημαντικοί παράγοντες είναι ένα εργονομικό κάθισμα, ώστε να κάθεται άνετα και σωστά, ο κατάλληλος φωτισμός και ο σωστός αερισμός του χώρου. Φροντίστε, επίσης, να περιορίσετε τις ηχητικές παρεμβάσεις που αποσπούν την προσοχή του παιδιού και εμποδίζουν τη συγκέντρωσή του. Τέτοιες μπορεί να είναι ο ήχος της τηλεόρασης που ακούγεται από το διπλανό δωμάτιο, το παιχνίδι και οι φωνές του αδερφού του που παίζει, η φασαρία από το δρόμο, παράγοντες που κάνουν το παιδί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί αλλά και να μη θέλει να διαβάσει, αφού υπάρχει κάτι πιο ευχάριστο. Μοναδική εξαίρεση ήχου που δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα είναι η μουσική. Η μουσική, κυρίως χωρίς στίχους και απαλή στην ένταση, μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τη συγκέντρωση και το άγχος, αλλά και να καλύψει πιθανούς εξωτερικούς ήχους που δεν μπορούν να ελεγχθούν.
Η σημασία της συγκέντρωσης: Η συγκέντρωση είναι καταλυτικός παράγοντας για τη σωστή μελέτη. Όμως, συχνά είναι δύσκολο για το μυαλό του παιδιού να μην αφαιρεθεί σε κάποιο γεγονός που συνέβη ή να μην επηρεαστεί από την ανυπομονησία να τελειώσει το διάβασμα. Για τον καθένα, άλλωστε, ανεξάρτητα από την ηλικία του, κάποιες φορές είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί. Αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει είναι να μάθετε στο παιδί κάποιες τεχνικές που θα συμβάλλουν στο να ξαναβρεί τη συγκέντρωσή του σε τέτοιες στιγμές, όπως να παίρνει βαθιές ανάσες με αργό και ρυθμικό τρόπο εστιάζοντας την προσοχή στην αναπνοή του. Μία άλλη τεχνική είναι να κλείσει για λίγο τα μάτια, έχοντας την πλάτη γυρισμένη στο βιβλίο, να μετρήσει έως το 10 και, όταν νιώσει πια έτοιμο, να καθίσει μπροστά στο γραφείο του και να ξεκινήσει. Επίσης, αναρωτηθείτε μήπως η έλλειψη συγκέντρωσης οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως διάφορες ηχητικές παρεμβάσεις.
Σωστή διατροφή και ύπνος, για αποτελεσματικό διάβασμα Η σωστή διατροφή είναι ένας παράγοντας που βοηθά στην υγιή σκέψη. Μικρά και υγιεινά γεύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας βοηθούν το παιδί να έχει ενέργεια, μνήμη και καλή υγεία.
Πριν ξεκινήσει το διάβασμα, θα πρέπει να τρώει ένα ελαφρύ γεύμα – αποφύγετε τις έτοιμες τροφές, τα γλυκά, τα πατατάκια, τα κρουασάν, τα τηγανητά, τις σοκολάτες κτλ., που είναι πλούσια σε κορεσμένα λίπη. Προτιμήστε υγιεινές τροφές, όπως ψάρι, φρούτα, σαλάτες, γιαούρτι με ξηρούς καρπούς, ψωμί με βούτυρο και μέλι. Ο βραδινός ύπνος είναι, επίσης, πολύ σημαντικός τόσο για το διάβασμα όσο και για την υγεία του παιδιού. Βοηθά στην ξεκούραση του σώματος και του νου, τη μνήμη, τη συγκέντρωση, τη σωματική και την πνευματική ανάπτυξη.
Πρακτικές συμβουλές - Η τηλεόραση είναι μεγάλος αντίπαλος για το διάβασμα. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα για το τι και πότε μπορεί να βλέπει το παιδί, και κυρίως μην το αφήνετε να δει τηλεόραση αμέσως πριν διαβάσει. - Συζητήστε μαζί του, ώστε να κατανοήσει ποιος είναι ο σκοπός της μελέτης. Εξηγήστε του ότι μελετάμε στο σπίτι για να καταλάβουμε καλύτερα αυτά που έκανε στο σχολείο και για να μπορέσει να μάθει ακόμα περισσότερα την άλλη μέρα. - Μάθετέ του τις συνέπειες που υπάρχουν όταν αφήνουμε τις δουλειές μας μισοτελειωμένες. Τα μαθήματα για το σπίτι είναι η «δουλειά «του, την οποία αν δεν ολοκληρώσει σήμερα, αύριο θα πρέπει να κάνει διπλή. Όλοι, όταν έχουμε μια υποχρέωση, πρέπει να ασχολούμαστε μαζί της στη σωστή ώρα. - Όταν διαπιστώνετε ότι δυσκολεύεται, προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε. Για παράδειγμα, πείτε του: «Φαίνεται λίγο δύσκολο, θέλεις να δοκιμάσουμε μαζί;» ή «Πολύ καλή δουλειά μέχρι εδώ, θέλεις να συνεχίσουμε μαζί;». Μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί. Αναγνωρίστε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει καλά, και προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε για την προσπάθειά του αλλά και να μειώσετε το άγχος της αποτυχίας όταν δυσκολεύεται. Μην ξεχνάτε πως η προσπάθεια από μόνη της είναι πολύ σημαντική. - Οι περισσότεροι γονείς δεν είναι εκπαιδευμένοι να κάνουν τη δουλειά του δασκάλου. Γι’ αυτό, αν νιώθετε ότι δυσκολεύεστε να βοηθήσετε το παιδί με τη μελέτη του, αναθέστε τη σε κάποιον άλλον. Είναι προτιμότερο να το διαβάσει κάποιος που θα μπορεί να το κάνει πιο αποτελεσματικά, από το να το κάνετε εσείς με το λάθος τρόπο. Αυτό θα έχει αρνητικά αποτελέσματα και στη μάθηση του παιδιού, αλλά και στη μεταξύ σας σχέση. - Μην είστε πολύ πιεστικοί. Μην ξεχνάτε πως η πίεση και το πολύωρο διάβασμα το μόνο αποτέλεσμα που θα φέρουν θα είναι η απέχθεια του παιδιού προς τη μελέτη. Εξάλλου, ένα παιδί στην ηλικία του Δημοτικού δεν πρέπει να διαβάζει πολλές ώρες. Προσπαθήστε να κάνετε την ώρα της μάθησης να μοιάζει διασκεδαστική και ευχάριστη, και όχι καταναγκαστικό έργο! - Όπως σε κάθε επιθυμητή συμπεριφορά, η πιο σημαντική συμβουλή είναι να δώσετε το καλό παράδειγμα. Αν θέλετε, λοιπόν, το παιδί σας να αγαπήσει το διάβασμα, δείξτε του πως κι εσείς το αγαπάτε. Αν σας δει με ένα βιβλίο, θα είναι πιο αποτελεσματικό από το να δώσετε σε εκείνο ένα βιβλίο. - Και μην ξεχνάτε: Βοηθάμε τα παιδιά όταν χρειάζεται, αλλά δεν «διαβάζουμε» για αυτά. Η ευθύνη της μελέτης στο σπίτι ανήκει στο παιδί, όχι σε εσάς. Με τη συνεργασία της Μαρίας Ποθητού (σύμβουλος γονέων, παιδαγωγός, συντονίστρια σχολών γονέων).
Πέτρα,μολύβι,ψαλίδι,χαρτί
Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την άρνησή του; Ο μόνος σωστός τρόπος να λύσουμε κάθε πρόβλημα είναι να το αντιμετωπίζουμε από τη ρίζα του. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η «ρίζα» είναι η καθημερινότητα. Το ημερήσιο πρόγραμμα ή – όπως αλλιώς το λέμε – η ρουτίνα της καθημερινότητας είναι καθοριστικός παράγοντας για το διάβασμα του παιδιού και όχι μόνο. Είναι σημαντικό να υπάρχει σταθερότητα στο πότε θα γυρίσει από το σχολείο του, πότε θα φάει, πότε θα διαβάσει, πότε θα ξεκουραστεί, πότε θα παίξει, πότε θα κοιμηθεί. Ίσως σας ακούγεται τραβηγμένο ή πολύ καταπιεστικό τόσο για το παιδί σας όσο και για εσάς, αποτελεί όμως τη βάση για όλα όσα προσπαθείτε με κόπο να επιτύχετε. Είναι ο μόνος τρόπος για να του «επιβάλλετε» αυτό που πρέπει να γίνει.
Ένα σταθερό πρόγραμμα δημιουργεί ασφάλεια στο παιδί, ενώ παράλληλα δεν αφήνει περιθώρια για να υπάρξουν διαφωνίες μεταξύ σας, όπως: «Άσε με τώρα, θα διαβάσω μετά» ή «Πρώτα θα παίξω και μετά θα διαβάσω». Μαθαίνοντας από την αρχή σε ένα σταθερό πρόγραμμα, στη συνέχεια αυτό ακολουθείται αβίαστα, φυσιολογικά.
Ποια είναι η ιδανική ώρα για μελέτη; Το καλύτερο είναι, μόλις το παιδί επιστρέφει από το σχολείο, να ξεκουράζεται για περίπου μία ώρα, και στη συνέχεια να ξεκινάει οποιαδήποτε δραστηριότητα απαιτεί σκέψη.
Αποφύγετε να του ζητάτε να κάνει επανάληψη λίγο πριν φύγει για το σχολείο ή το βράδυ λίγο πριν από τον ύπνο. Το διάβασμα της τελευταίας στιγμής, δηλαδή λίγο πριν από το σχολείο, πιθανότατα θα δημιουργήσει άγχος τόσο σε εσάς όσο και στο παιδί, ενώ επίσης και το πολύ πρωινό ξύπνημα είναι λίγο επώδυνο. Οι βραδινές πάλι ώρες, εκτός του ότι είναι κουραστικές, δεν βοηθούν στο αποτελεσματικό διάβασμα. Δεδομένου ότι η κούραση της ημέρας είναι συσσωρευμένη, υπάρχει δυσκολία στη συγκέντρωση αλλά και στην αντίληψη του παιδιού.
Πού πρέπει να διαβάζει; Το πιο σημαντικό σε ο, τι αφορά το χώρο στον οποίο μελετά το παιδί είναι να έχει το ίδιο χαρακτηριστικό με το πρόγραμμά του, να είναι δηλαδή σταθερός. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να διαβάζει τη μία μέρα στην κουζίνα, την επόμενη στο σαλόνι, και την άλλη στο δωμάτιό του.
Η καλύτερη επιλογή είναι ένα γραφείο τακτοποιημένο, καθαρό, με τα απαραίτητα πράγματα για το παιδί (μολύβια, γόμα, βιβλία, τετράδια κλπ.), χωρίς άλλα αντικείμενα ή παιχνίδια που θα αποσπούν την προσοχή του. Εξίσου σημαντικοί παράγοντες είναι ένα εργονομικό κάθισμα, ώστε να κάθεται άνετα και σωστά, ο κατάλληλος φωτισμός και ο σωστός αερισμός του χώρου. Φροντίστε, επίσης, να περιορίσετε τις ηχητικές παρεμβάσεις που αποσπούν την προσοχή του παιδιού και εμποδίζουν τη συγκέντρωσή του. Τέτοιες μπορεί να είναι ο ήχος της τηλεόρασης που ακούγεται από το διπλανό δωμάτιο, το παιχνίδι και οι φωνές του αδερφού του που παίζει, η φασαρία από το δρόμο, παράγοντες που κάνουν το παιδί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί αλλά και να μη θέλει να διαβάσει, αφού υπάρχει κάτι πιο ευχάριστο. Μοναδική εξαίρεση ήχου που δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα είναι η μουσική. Η μουσική, κυρίως χωρίς στίχους και απαλή στην ένταση, μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τη συγκέντρωση και το άγχος, αλλά και να καλύψει πιθανούς εξωτερικούς ήχους που δεν μπορούν να ελεγχθούν.
Η σημασία της συγκέντρωσης: Η συγκέντρωση είναι καταλυτικός παράγοντας για τη σωστή μελέτη. Όμως, συχνά είναι δύσκολο για το μυαλό του παιδιού να μην αφαιρεθεί σε κάποιο γεγονός που συνέβη ή να μην επηρεαστεί από την ανυπομονησία να τελειώσει το διάβασμα. Για τον καθένα, άλλωστε, ανεξάρτητα από την ηλικία του, κάποιες φορές είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί. Αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει είναι να μάθετε στο παιδί κάποιες τεχνικές που θα συμβάλλουν στο να ξαναβρεί τη συγκέντρωσή του σε τέτοιες στιγμές, όπως να παίρνει βαθιές ανάσες με αργό και ρυθμικό τρόπο εστιάζοντας την προσοχή στην αναπνοή του. Μία άλλη τεχνική είναι να κλείσει για λίγο τα μάτια, έχοντας την πλάτη γυρισμένη στο βιβλίο, να μετρήσει έως το 10 και, όταν νιώσει πια έτοιμο, να καθίσει μπροστά στο γραφείο του και να ξεκινήσει. Επίσης, αναρωτηθείτε μήπως η έλλειψη συγκέντρωσης οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως διάφορες ηχητικές παρεμβάσεις.
Σωστή διατροφή και ύπνος, για αποτελεσματικό διάβασμα Η σωστή διατροφή είναι ένας παράγοντας που βοηθά στην υγιή σκέψη. Μικρά και υγιεινά γεύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας βοηθούν το παιδί να έχει ενέργεια, μνήμη και καλή υγεία.
Πριν ξεκινήσει το διάβασμα, θα πρέπει να τρώει ένα ελαφρύ γεύμα – αποφύγετε τις έτοιμες τροφές, τα γλυκά, τα πατατάκια, τα κρουασάν, τα τηγανητά, τις σοκολάτες κτλ., που είναι πλούσια σε κορεσμένα λίπη. Προτιμήστε υγιεινές τροφές, όπως ψάρι, φρούτα, σαλάτες, γιαούρτι με ξηρούς καρπούς, ψωμί με βούτυρο και μέλι. Ο βραδινός ύπνος είναι, επίσης, πολύ σημαντικός τόσο για το διάβασμα όσο και για την υγεία του παιδιού. Βοηθά στην ξεκούραση του σώματος και του νου, τη μνήμη, τη συγκέντρωση, τη σωματική και την πνευματική ανάπτυξη.
Πρακτικές συμβουλές - Η τηλεόραση είναι μεγάλος αντίπαλος για το διάβασμα. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα για το τι και πότε μπορεί να βλέπει το παιδί, και κυρίως μην το αφήνετε να δει τηλεόραση αμέσως πριν διαβάσει. - Συζητήστε μαζί του, ώστε να κατανοήσει ποιος είναι ο σκοπός της μελέτης. Εξηγήστε του ότι μελετάμε στο σπίτι για να καταλάβουμε καλύτερα αυτά που έκανε στο σχολείο και για να μπορέσει να μάθει ακόμα περισσότερα την άλλη μέρα. - Μάθετέ του τις συνέπειες που υπάρχουν όταν αφήνουμε τις δουλειές μας μισοτελειωμένες. Τα μαθήματα για το σπίτι είναι η «δουλειά «του, την οποία αν δεν ολοκληρώσει σήμερα, αύριο θα πρέπει να κάνει διπλή. Όλοι, όταν έχουμε μια υποχρέωση, πρέπει να ασχολούμαστε μαζί της στη σωστή ώρα. - Όταν διαπιστώνετε ότι δυσκολεύεται, προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε. Για παράδειγμα, πείτε του: «Φαίνεται λίγο δύσκολο, θέλεις να δοκιμάσουμε μαζί;» ή «Πολύ καλή δουλειά μέχρι εδώ, θέλεις να συνεχίσουμε μαζί;». Μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί. Αναγνωρίστε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει καλά, και προσπαθήστε να το ενθαρρύνετε για την προσπάθειά του αλλά και να μειώσετε το άγχος της αποτυχίας όταν δυσκολεύεται. Μην ξεχνάτε πως η προσπάθεια από μόνη της είναι πολύ σημαντική. - Οι περισσότεροι γονείς δεν είναι εκπαιδευμένοι να κάνουν τη δουλειά του δασκάλου. Γι’ αυτό, αν νιώθετε ότι δυσκολεύεστε να βοηθήσετε το παιδί με τη μελέτη του, αναθέστε τη σε κάποιον άλλον. Είναι προτιμότερο να το διαβάσει κάποιος που θα μπορεί να το κάνει πιο αποτελεσματικά, από το να το κάνετε εσείς με το λάθος τρόπο. Αυτό θα έχει αρνητικά αποτελέσματα και στη μάθηση του παιδιού, αλλά και στη μεταξύ σας σχέση. - Μην είστε πολύ πιεστικοί. Μην ξεχνάτε πως η πίεση και το πολύωρο διάβασμα το μόνο αποτέλεσμα που θα φέρουν θα είναι η απέχθεια του παιδιού προς τη μελέτη. Εξάλλου, ένα παιδί στην ηλικία του Δημοτικού δεν πρέπει να διαβάζει πολλές ώρες. Προσπαθήστε να κάνετε την ώρα της μάθησης να μοιάζει διασκεδαστική και ευχάριστη, και όχι καταναγκαστικό έργο! - Όπως σε κάθε επιθυμητή συμπεριφορά, η πιο σημαντική συμβουλή είναι να δώσετε το καλό παράδειγμα. Αν θέλετε, λοιπόν, το παιδί σας να αγαπήσει το διάβασμα, δείξτε του πως κι εσείς το αγαπάτε. Αν σας δει με ένα βιβλίο, θα είναι πιο αποτελεσματικό από το να δώσετε σε εκείνο ένα βιβλίο. - Και μην ξεχνάτε: Βοηθάμε τα παιδιά όταν χρειάζεται, αλλά δεν «διαβάζουμε» για αυτά. Η ευθύνη της μελέτης στο σπίτι ανήκει στο παιδί, όχι σε εσάς. Με τη συνεργασία της Μαρίας Ποθητού (σύμβουλος γονέων, παιδαγωγός, συντονίστρια σχολών γονέων).
Πέτρα,μολύβι,ψαλίδι,χαρτί
ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ: Μήπως το παιδί έχει πέσει θύμα;
Το φαινόμενο της σχολικής βίας δεν είναι καινούργιο, φαίνεται όμως ότι τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας έχει πάρει σημαντικές διαστάσεις.
Διεθνώς, το λεγόμενο «bullying» μελετήθηκε για πρώτη φορά στη Νορβηγία το 1978, ενώ το 1987 εμφανίστηκε ο όρος σε επιστημονικά περιοδικά. Στα Ελληνικά αποδίδεται συνήθως ως «σχολικός εκφοβισμός» ή «ενδοσχολική βία», που όμως έχει περισσότερες μορφές από την εικόνα δύο συμμαθητών που πιάνονται στα χέρια στο προαύλιο του σχολείου. Το bullying μπορεί να έχει μορφή σωματική (χτυπήματα, δαγκώματα, σπρωξίματα, φτυσίματα, καταστροφή προσωπικών ειδών, κλοπές), λεκτική (πειράγματα, ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί, απειλές, ρατσιστικά ή σεξιστικά σχόλια), κοινωνική (διασπορά κουτσομπολιών, αποκλεισμός από ομάδες, ρεζίλεμα) ή ηλεκτρονική (απειλές και πειράγματα μέσω sms, e - mails κλπ.). Αυτό που το κάνει να διαφέρει από τους συνηθισμένους διαπληκτισμούς ή τα πειράγματα που ανταλλάσσουν τα παιδιά είναι ο συστηματικός χαρακτήρας του, αλλά και το γεγονός ότι είναι ξεκάθαρο πως κάποιος είναι ο θύτης και κάποιος το θύμα. Όταν δύο ή περισσότεροι συμμαθητές τσακώνονται, συνήθως οι ρόλοι εναλλάσσονται, και μέχρι ένα σημείο τα παιδιά συμφωνούν ότι μια τέτοια κατάσταση έχει για όλους κάτι παιχνιδιάρικο και αστείο. Όταν, όμως, το «παιχνίδι» αυτό αποκτήσει χαρακτηριστικά όπως η διάθεση να πληγωθεί ο άλλος, η αγένεια και η συνέχεια, τότε περνάει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον αστεϊσμό και τον εκφοβισμό, και πρέπει να σταματήσει. Η εμπειρία της σχολικής βίας προκαλεί στον ψυχισμό του παιδιού εκρήξεις στρες και φόβου και «κεντάει» συναισθηματικές πληγές που μπορεί να μείνουν ανοιχτές σε ολόκληρη τη ζωή του. Αλλά οι συνέπειες δεν αφορούν μόνο τα θύματα. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι νταήδες του σχολείου είναι πιο πιθανό να γίνουν στο μέλλον χρήστες ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ, να εμπλακούν σε εγκληματικές ενέργειες ή σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.
Έχει πέσει θύμα bullying; Ο πιο σίγουρος τρόπος για να γνωρίζετε όσα συμβαίνουν στο παιδί σας τις ώρες που βρίσκεται στο σχολείο είναι να συζητάτε μαζί του. Ωστόσο, πολλά παιδιά διστάζουν να ομολογήσουν ότι έχουν πέσει θύματα ενδοσχολικού εκφοβισμού, είτε επειδή φοβούνται είτε επειδή νιώθουν ότι θα απογοητεύσουν τους γονείς τους ή ακόμα και επειδή αισθάνονται ενοχές, καθώς αντιμετωπίζουν αυτό που τους συμβαίνει ως δικό τους λάθος. Γι' αυτό είναι σκόπιμο να παρατηρείτε στενά τη συμπεριφορά του παιδιού σας, ώστε να εντοπίζετε τυχόν σημάδια που ίσως αποκαλύπτουν ότι δεν περνάει και τόσο καλά στο σχολείο τελικά, όπως: - Το παιδί έχει στο σώμα του μελανιές, μώλωπες και χτυπήματα, για τα οποία δυσκολεύεται να σας δώσει πειστικές εξηγήσεις. - Παρουσιάζονται αλλαγές στη συμπεριφορά του, εκδηλώσεις άγχους και διαταραχές στο φαγητό ή τον ύπνο. - Εκφράζει δυσαρέσκεια για το σχολείο και σας δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν θέλει να πάει. - Παραπονιέται συχνά ότι έχει πονοκέφαλο ή στομαχόπονο, ιδιαίτερα το πρωί, λίγο πριν ξεκινήσει για το σχολείο. - Έχει καταθλιπτική συμπεριφορά και δεν του αρέσει να ασχολείται ακόμα και με δραστηριότητες που το ευχαριστούσαν στο παρελθόν. - Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί. - Αποφεύγει να σας κοιτάζει στα μάτια όποτε συζητάτε θέματα που έχουν να κάνουν με το σχολείο. Στην περίπτωση που το παιδί αρνείται να σας πει λεπτομέρειες ή να παραδεχτεί ευθέως ότι αντιμετωπίζει τέτοιου είδους πρόβλημα, βρείτε άλλους τρόπους να θίξετε το ζήτημα. Για παράδειγμα, πάρτε αφορμή από μια εκπομπή στην τηλεόραση και αρχίστε να ρωτάτε: «Πώς πιστεύεις ότι θα έπρεπε να αντιδράσει αυτό το παιδί;», και μετά: «Έχεις ζήσει ποτέ κάτι παρόμοιο;». Από τη στιγμή που θα καταφέρετε να σας εμπιστευτεί το πρόβλημά του, το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να του προσφέρετε όλη τη στοργή, την υποστήριξη και το αίσθημα ασφάλειας που έχει ανάγκη. Εξηγήστε του πόσο καλά έκανε που σας μίλησε και πόσο σημαντικό είναι να συμβουλεύεται κάποιον ενήλικο (τους γονείς ή τους δασκάλους του) όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με καταστάσεις σαν αυτήν. Θυμίστε του ότι δεν είναι το μόνο - ο σχολικός εκφοβισμός αφορά πολλά παιδιά - και ότι δεν είναι η δική του συμπεριφορά λανθασμένη, αλλά η συμπεριφορά του παιδιού που το παρενοχλεί. Στη συνέχεια, ενημερώστε τους δασκάλους και το διευθυντή του σχολείου. Βρείτε τρόπους να το βοηθήσετε να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του και να νιώσει πιο σίγουρο για τον εαυτό του και πιο δυνατό, όπως π. χ. κάνοντας μαθήματα καράτε.
Γιατί κάποια παιδιά παρενοχλούν άλλα; Τα παιδιά μπορεί να ασκήσουν βία σε συνομηλίκους τους για πολλούς λόγους. Μερικές φορές, έχουν ανάγκη από ένα «θύμα» - κάποιον που φαίνεται να είναι σωματικά ή συναισθηματικά πιο αδύναμος ή απλώς διαφορετικός. Είναι ο τρόπος που επιλέγουν για να νιώσουν σημαντικά, δημοφιλή ή ότι έχουν τον έλεγχο. Άλλες φορές, η συμπεριφορά των «bullies» αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι συμπεριφέρονται σε αυτούς. Ένα παιδί που προέρχεται από μια οικογένεια όπου ο θυμός, η βία και οι ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί εκτοξεύονται συχνά, τότε είναι πιθανό να θεωρεί ότι αυτά τα ξεσπάσματα είναι κάτι «φυσιολογικό» ή τουλάχιστον ένας αποδεκτός τρόπος επικοινωνίας. Σύμφωνα με έρευνες, τα παιδιά που αναλαμβάνουν το ρόλο του θύτη, έχουν διεθνώς κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως έντονη αυτοπεποίθηση, παρορμητική προσωπικότητα, δυσκολία στο να ακολουθούν κανόνες, ενώ δεν έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το αίσθημα της συμπάθειας απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Εάν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας μπορεί να φέρνει συστηματικά κάποιους συμμαθητές του σε δύσκολη θέση, θα πρέπει να του κάνετε σαφές ότι θεωρείτε τη συμπεριφορά του απαράδεκτη, δεν είστε διατεθειμένοι να τη δεχτείτε, και να ορίσετε συνέπειες για τις πράξεις του. Βεβαιωθείτε ότι στην οικογένειά σας υπάρχουν σαφείς και ξεκάθαροι κανόνες και όρια, και αναρωτηθείτε μήπως συντρέχουν στο σπίτι σας κάποιοι λόγοι για τους οποίους το παιδί εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά. Μιλήστε μαζί του, μάθετε περισσότερα για τους φίλους του, για τις συνήθειές του, για το πώς περνάει τον ελεύθερο χρόνο του, και προωθήστε την ενεργητικότητά του σε δραστηριότητες που δεν περιλαμβάνουν βία (μουσική, θεατρικές ομάδες, «ευγενή» αθλήματα). Ωστόσο, θα πρέπει να είστε ρεαλιστές: Η συμπεριφορά του δεν θα αλλάξει από τη μία στιγμή στην άλλη. Εάν πιστεύετε ότι δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε την κατάσταση χωρίς βοήθεια, είναι σκόπιμο να ζητήσετε τη συμβολή κάποιου παιδοψυχολόγου.
Το bullying στην Ελλάδα Σε σχετική έρευνα που διενεργήθηκε από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας κατά τα σχολικά έτη 2004-5 και 2005-6, στην οποία πήραν μέρος 4.000 παιδιά και έφηβοι, οι μισοί από τους μαθητές και τις μαθήτριες δήλωσαν ότι αναγνωρίζουν τις μορφές της σχολικής βίας, με τα αγόρια να εμφανίζονται συχνότερα ως δράστες και θύματα του bullying. To 10-13% δήλωσαν ότι είχαν βιώσει ως θύματα το φαινόμενο, κυρίως με τη λεκτική του μορφή. Οι «δράστες» είναι συνήθως συνομήλικοι με τα θύματα, ελληνικής καταγωγής, με χαμηλή επίδοση στα μαθήματα και γενικά άσχημη συμπεριφορά μέσα και έξω από την τάξη. Το θύμα, από την άλλη, στις περισσότερες περιπτώσεις αγόρι, ελληνικής ή ξένης καταγωγής, με καλές επιδόσεις στο σχολείο, που εμφανίζει κάποιες διαφοροποιήσεις από το συνηθισμένο μοντέλο του μαθητή της ηλικίας του, είτε στη σωματική διάπλαση είτε στη συμπεριφορά.
Tips για να αντιμετωπίσετε το bullying - Η πιο συνηθισμένη αντίδραση ενός γονιού, όταν μαθαίνει ότι κάποιο παιδί έβρισε ή χτύπησε το δικό του στο σχολείο, είναι να το συμβουλέψει: «Κάνε του κι εσύ το ίδιο». Όμως, η αντιμετώπιση της βίας με βία είναι, σε κάθε περίπτωση, λανθασμένη. Αυτό που θα πρέπει να συμβουλέψετε το παιδί είναι να απομακρυνθεί από αυτόν που το εκφοβίζει και να ενημερώσει για το θέμα κάποιον ενήλικο. - Ζητήστε από το παιδί να αποφεύγει να βρίσκεται μόνο του στους χώρους όπου συνήθως συναντά το «θύτη», όπως π. χ. στο προαύλιο ή το σχολικό λεωφορείο. - Εξηγήστε του ότι είναι πιο γενναίο να αγνοήσει τα πειράγματα, παρά να προσπαθήσει να αντεπιτεθεί. Δείχνοντας αδιαφορία, είναι πιο πιθανό ο «δράστης» να σταματήσει να βλέπει το παιδί ως «ενδιαφέρον θύμα». - Εάν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που θέλει ο «θύτης» από το παιδί σας (όπως το χαρτζιλίκι του, το ΜΡ3 του ή ακόμα και την τσάντα του), ζητήστε του να μην το ξαναπάρει μαζί του στο σχολείο. - Εάν υποψιάζεστε ότι το παιδί αντιμετωπίζει τέτοιου είδους πρόβλημα, αλλά δεν θέλει να μιλήσει μαζί σας, προτρέψτε το να συζητήσει με κάποιο άλλο άτομο που εμπιστεύεται, όπως ένας αγαπημένος θείος, η νονά του ή η αδερφή του. Ακόμα κι αν δεν μπορέσουν να το βοηθήσουν να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, θα του προσφέρουν την ηθική συμπαράσταση που έχει ανάγκη και την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο.
Με τη συνεργασία της Νέλλης Θεοδοσίου (παιδοψυχολόγος).
http://www.imommy.gr
Διεθνώς, το λεγόμενο «bullying» μελετήθηκε για πρώτη φορά στη Νορβηγία το 1978, ενώ το 1987 εμφανίστηκε ο όρος σε επιστημονικά περιοδικά. Στα Ελληνικά αποδίδεται συνήθως ως «σχολικός εκφοβισμός» ή «ενδοσχολική βία», που όμως έχει περισσότερες μορφές από την εικόνα δύο συμμαθητών που πιάνονται στα χέρια στο προαύλιο του σχολείου. Το bullying μπορεί να έχει μορφή σωματική (χτυπήματα, δαγκώματα, σπρωξίματα, φτυσίματα, καταστροφή προσωπικών ειδών, κλοπές), λεκτική (πειράγματα, ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί, απειλές, ρατσιστικά ή σεξιστικά σχόλια), κοινωνική (διασπορά κουτσομπολιών, αποκλεισμός από ομάδες, ρεζίλεμα) ή ηλεκτρονική (απειλές και πειράγματα μέσω sms, e - mails κλπ.). Αυτό που το κάνει να διαφέρει από τους συνηθισμένους διαπληκτισμούς ή τα πειράγματα που ανταλλάσσουν τα παιδιά είναι ο συστηματικός χαρακτήρας του, αλλά και το γεγονός ότι είναι ξεκάθαρο πως κάποιος είναι ο θύτης και κάποιος το θύμα. Όταν δύο ή περισσότεροι συμμαθητές τσακώνονται, συνήθως οι ρόλοι εναλλάσσονται, και μέχρι ένα σημείο τα παιδιά συμφωνούν ότι μια τέτοια κατάσταση έχει για όλους κάτι παιχνιδιάρικο και αστείο. Όταν, όμως, το «παιχνίδι» αυτό αποκτήσει χαρακτηριστικά όπως η διάθεση να πληγωθεί ο άλλος, η αγένεια και η συνέχεια, τότε περνάει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον αστεϊσμό και τον εκφοβισμό, και πρέπει να σταματήσει. Η εμπειρία της σχολικής βίας προκαλεί στον ψυχισμό του παιδιού εκρήξεις στρες και φόβου και «κεντάει» συναισθηματικές πληγές που μπορεί να μείνουν ανοιχτές σε ολόκληρη τη ζωή του. Αλλά οι συνέπειες δεν αφορούν μόνο τα θύματα. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι νταήδες του σχολείου είναι πιο πιθανό να γίνουν στο μέλλον χρήστες ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ, να εμπλακούν σε εγκληματικές ενέργειες ή σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.
Έχει πέσει θύμα bullying; Ο πιο σίγουρος τρόπος για να γνωρίζετε όσα συμβαίνουν στο παιδί σας τις ώρες που βρίσκεται στο σχολείο είναι να συζητάτε μαζί του. Ωστόσο, πολλά παιδιά διστάζουν να ομολογήσουν ότι έχουν πέσει θύματα ενδοσχολικού εκφοβισμού, είτε επειδή φοβούνται είτε επειδή νιώθουν ότι θα απογοητεύσουν τους γονείς τους ή ακόμα και επειδή αισθάνονται ενοχές, καθώς αντιμετωπίζουν αυτό που τους συμβαίνει ως δικό τους λάθος. Γι' αυτό είναι σκόπιμο να παρατηρείτε στενά τη συμπεριφορά του παιδιού σας, ώστε να εντοπίζετε τυχόν σημάδια που ίσως αποκαλύπτουν ότι δεν περνάει και τόσο καλά στο σχολείο τελικά, όπως: - Το παιδί έχει στο σώμα του μελανιές, μώλωπες και χτυπήματα, για τα οποία δυσκολεύεται να σας δώσει πειστικές εξηγήσεις. - Παρουσιάζονται αλλαγές στη συμπεριφορά του, εκδηλώσεις άγχους και διαταραχές στο φαγητό ή τον ύπνο. - Εκφράζει δυσαρέσκεια για το σχολείο και σας δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν θέλει να πάει. - Παραπονιέται συχνά ότι έχει πονοκέφαλο ή στομαχόπονο, ιδιαίτερα το πρωί, λίγο πριν ξεκινήσει για το σχολείο. - Έχει καταθλιπτική συμπεριφορά και δεν του αρέσει να ασχολείται ακόμα και με δραστηριότητες που το ευχαριστούσαν στο παρελθόν. - Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί. - Αποφεύγει να σας κοιτάζει στα μάτια όποτε συζητάτε θέματα που έχουν να κάνουν με το σχολείο. Στην περίπτωση που το παιδί αρνείται να σας πει λεπτομέρειες ή να παραδεχτεί ευθέως ότι αντιμετωπίζει τέτοιου είδους πρόβλημα, βρείτε άλλους τρόπους να θίξετε το ζήτημα. Για παράδειγμα, πάρτε αφορμή από μια εκπομπή στην τηλεόραση και αρχίστε να ρωτάτε: «Πώς πιστεύεις ότι θα έπρεπε να αντιδράσει αυτό το παιδί;», και μετά: «Έχεις ζήσει ποτέ κάτι παρόμοιο;». Από τη στιγμή που θα καταφέρετε να σας εμπιστευτεί το πρόβλημά του, το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να του προσφέρετε όλη τη στοργή, την υποστήριξη και το αίσθημα ασφάλειας που έχει ανάγκη. Εξηγήστε του πόσο καλά έκανε που σας μίλησε και πόσο σημαντικό είναι να συμβουλεύεται κάποιον ενήλικο (τους γονείς ή τους δασκάλους του) όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με καταστάσεις σαν αυτήν. Θυμίστε του ότι δεν είναι το μόνο - ο σχολικός εκφοβισμός αφορά πολλά παιδιά - και ότι δεν είναι η δική του συμπεριφορά λανθασμένη, αλλά η συμπεριφορά του παιδιού που το παρενοχλεί. Στη συνέχεια, ενημερώστε τους δασκάλους και το διευθυντή του σχολείου. Βρείτε τρόπους να το βοηθήσετε να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του και να νιώσει πιο σίγουρο για τον εαυτό του και πιο δυνατό, όπως π. χ. κάνοντας μαθήματα καράτε.
Γιατί κάποια παιδιά παρενοχλούν άλλα; Τα παιδιά μπορεί να ασκήσουν βία σε συνομηλίκους τους για πολλούς λόγους. Μερικές φορές, έχουν ανάγκη από ένα «θύμα» - κάποιον που φαίνεται να είναι σωματικά ή συναισθηματικά πιο αδύναμος ή απλώς διαφορετικός. Είναι ο τρόπος που επιλέγουν για να νιώσουν σημαντικά, δημοφιλή ή ότι έχουν τον έλεγχο. Άλλες φορές, η συμπεριφορά των «bullies» αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι συμπεριφέρονται σε αυτούς. Ένα παιδί που προέρχεται από μια οικογένεια όπου ο θυμός, η βία και οι ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί εκτοξεύονται συχνά, τότε είναι πιθανό να θεωρεί ότι αυτά τα ξεσπάσματα είναι κάτι «φυσιολογικό» ή τουλάχιστον ένας αποδεκτός τρόπος επικοινωνίας. Σύμφωνα με έρευνες, τα παιδιά που αναλαμβάνουν το ρόλο του θύτη, έχουν διεθνώς κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως έντονη αυτοπεποίθηση, παρορμητική προσωπικότητα, δυσκολία στο να ακολουθούν κανόνες, ενώ δεν έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το αίσθημα της συμπάθειας απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Εάν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας μπορεί να φέρνει συστηματικά κάποιους συμμαθητές του σε δύσκολη θέση, θα πρέπει να του κάνετε σαφές ότι θεωρείτε τη συμπεριφορά του απαράδεκτη, δεν είστε διατεθειμένοι να τη δεχτείτε, και να ορίσετε συνέπειες για τις πράξεις του. Βεβαιωθείτε ότι στην οικογένειά σας υπάρχουν σαφείς και ξεκάθαροι κανόνες και όρια, και αναρωτηθείτε μήπως συντρέχουν στο σπίτι σας κάποιοι λόγοι για τους οποίους το παιδί εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά. Μιλήστε μαζί του, μάθετε περισσότερα για τους φίλους του, για τις συνήθειές του, για το πώς περνάει τον ελεύθερο χρόνο του, και προωθήστε την ενεργητικότητά του σε δραστηριότητες που δεν περιλαμβάνουν βία (μουσική, θεατρικές ομάδες, «ευγενή» αθλήματα). Ωστόσο, θα πρέπει να είστε ρεαλιστές: Η συμπεριφορά του δεν θα αλλάξει από τη μία στιγμή στην άλλη. Εάν πιστεύετε ότι δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε την κατάσταση χωρίς βοήθεια, είναι σκόπιμο να ζητήσετε τη συμβολή κάποιου παιδοψυχολόγου.
Το bullying στην Ελλάδα Σε σχετική έρευνα που διενεργήθηκε από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας κατά τα σχολικά έτη 2004-5 και 2005-6, στην οποία πήραν μέρος 4.000 παιδιά και έφηβοι, οι μισοί από τους μαθητές και τις μαθήτριες δήλωσαν ότι αναγνωρίζουν τις μορφές της σχολικής βίας, με τα αγόρια να εμφανίζονται συχνότερα ως δράστες και θύματα του bullying. To 10-13% δήλωσαν ότι είχαν βιώσει ως θύματα το φαινόμενο, κυρίως με τη λεκτική του μορφή. Οι «δράστες» είναι συνήθως συνομήλικοι με τα θύματα, ελληνικής καταγωγής, με χαμηλή επίδοση στα μαθήματα και γενικά άσχημη συμπεριφορά μέσα και έξω από την τάξη. Το θύμα, από την άλλη, στις περισσότερες περιπτώσεις αγόρι, ελληνικής ή ξένης καταγωγής, με καλές επιδόσεις στο σχολείο, που εμφανίζει κάποιες διαφοροποιήσεις από το συνηθισμένο μοντέλο του μαθητή της ηλικίας του, είτε στη σωματική διάπλαση είτε στη συμπεριφορά.
Tips για να αντιμετωπίσετε το bullying - Η πιο συνηθισμένη αντίδραση ενός γονιού, όταν μαθαίνει ότι κάποιο παιδί έβρισε ή χτύπησε το δικό του στο σχολείο, είναι να το συμβουλέψει: «Κάνε του κι εσύ το ίδιο». Όμως, η αντιμετώπιση της βίας με βία είναι, σε κάθε περίπτωση, λανθασμένη. Αυτό που θα πρέπει να συμβουλέψετε το παιδί είναι να απομακρυνθεί από αυτόν που το εκφοβίζει και να ενημερώσει για το θέμα κάποιον ενήλικο. - Ζητήστε από το παιδί να αποφεύγει να βρίσκεται μόνο του στους χώρους όπου συνήθως συναντά το «θύτη», όπως π. χ. στο προαύλιο ή το σχολικό λεωφορείο. - Εξηγήστε του ότι είναι πιο γενναίο να αγνοήσει τα πειράγματα, παρά να προσπαθήσει να αντεπιτεθεί. Δείχνοντας αδιαφορία, είναι πιο πιθανό ο «δράστης» να σταματήσει να βλέπει το παιδί ως «ενδιαφέρον θύμα». - Εάν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που θέλει ο «θύτης» από το παιδί σας (όπως το χαρτζιλίκι του, το ΜΡ3 του ή ακόμα και την τσάντα του), ζητήστε του να μην το ξαναπάρει μαζί του στο σχολείο. - Εάν υποψιάζεστε ότι το παιδί αντιμετωπίζει τέτοιου είδους πρόβλημα, αλλά δεν θέλει να μιλήσει μαζί σας, προτρέψτε το να συζητήσει με κάποιο άλλο άτομο που εμπιστεύεται, όπως ένας αγαπημένος θείος, η νονά του ή η αδερφή του. Ακόμα κι αν δεν μπορέσουν να το βοηθήσουν να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, θα του προσφέρουν την ηθική συμπαράσταση που έχει ανάγκη και την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο.
Με τη συνεργασία της Νέλλης Θεοδοσίου (παιδοψυχολόγος).
http://www.imommy.gr
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ
“Επιχείρηση” διάβασμα στο σπίτι: ερωτήσεις & απαντήσεις για αποτελεσματικό διάβασμα
Είναι αρκετοί οι γονείς που ταυτίζουν την ώρα για διάβασμα με αφιέρωση πολλών ωρών καθημερινά, με στιγμές έντασης, θυμού, κούρασης και εξάντλησης της υπομονής. Όταν μάλιστα υπάρχει η πίεση του χρόνου στο συνήθως ούτως ή άλλως φορτωμένο πρόγραμμα παιδιού και γονέα και η κούραση λόγω των απαιτήσεων της καθημερινότητας, τότε το διάβασμα φαντάζει ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση.
Ποιές όμως είναι οι πιο συχνές ερωτήσεις που προβληματίζουν τους γονείς όταν έρχεται η ώρα του διαβάσματος στο σπίτι; «Πότε πρέπει να ξεκινάμε το διάβασμα & με ποια μαθήματα;»
Είναι σκόπιμο τα μαθήματα για την επόμενη μέρα να ξεκινούν μετά από κάποιο διάστημα ξεκούρασης του παιδιού από το σχολικό πρόγραμμα. Συνήθως, μία με δύο ώρες από την ώρα επιστροφής απ’ το σχολείο είναι ικανός χρόνος χαλάρωσης και «ανεφοδιασμού» των μαθητών.
Χρειάζεται ωστόσο ισορροπία στους χρόνους έναρξης ώστε να μην ξεκινά αργά μες στην ημέρα οπότε και έχει επέλθει κούραση και οι παραγωγικές ώρες κατά το διάβασμα έχουν περάσει. Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι πολύ αποτελεσματικό να υπάρχει μια σταθερή ώρα έναρξης του διαβάσματος, γεγονός που βοηθάει στην οργάνωση του μαθητή και συνεπώς στην αποτελεσματικότερη μελέτη.
Σχετικά με τη σειρά των μαθημάτων, κάποιες φορές οι γονείς ξεκινούν μαζί με το παιδί με τα μαθήματα που το δυσκολεύουν περισσότερο για να καταλήξουν στα πιο εύκολα, ή το αντίστροφο. Ωστόσο, είναι θετικό να ενθαρρύνεται ο μαθητής να επιλέξει ο ίδιος το μάθημα με το οποίο προτιμά να ξεκινήσει. Μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται μια θετική έναρξη και ο μαθητής αισθάνεται αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση αφού επιλέγει το μάθημα στο οποίο τα καταφέρνει καλύτερα.
«Είναι καλό να κάθομαι συνεχώς δίπλα του όταν διαβάζει;»
Πολλές φορές οι γονείς βρίσκονται αντιμέτωποι με το παραπάνω ερώτημα. Όταν μάλιστα το παιδί ζητά επίμονα την παρουσία τους κατά το διάβασμα ή δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί μόνο του, τότε καταφεύγουν στη λύση του να κάθονται μαζί του καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής μελέτης.
Παρ’ όλ’ αυτά, η διακριτική και επικουρική παρουσία του γονέα είναι αυτή που θα βοηθήσει τελικά τον μαθητή να είναι υπεύθυνος για τις σχολικές του υποχρεώσεις και ν’ αυτονομηθεί σταδιακά. Φυσικά ο βαθμός της παρουσίας και συμμετοχής του γονιού ποικίλει και μπορεί να μην είναι πάντα σταθερός τόσο σε ποιότητα όσο και ποσότητα. Εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από την ηλικία του παιδιού, το γνωστικό του επίπεδο, τις τυχόν μαθησιακές του δυσκολίες και τη σχέση μεταξύ γονέα – παιδιού.
«Διαβάζουμε καθημερινά πολλές ώρες, είναι σωστό;»
Πολύς χρόνος διαβάσματος δεν σημαίνει απαραίτητα μεγάλη αποτελεσματικότητα και καλή απόδοση. Μάλιστα, από ένα σημείο και μετά, η φυσική και πνευματική κούραση, ίσως ο εκνευρισμός κι η απογοήτευση, εφόσον δεν έχει ολοκληρωθεί το διάβασμα, φέρνουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.
Ένα καθημερινό πρόγραμμα μαθημάτων με την αντίστοιχη επιθυμητή ώρα διαβάσματος κατά προσέγγιση, μια λίστα των ασκήσεων της ημέρας στην οποία ο μαθητής μπορεί να τσεκάρει όταν τελειώνει την κάθε άσκηση και συχνά αλλά σύντομα διαλείμματα καθ’ όλη τη διάρκεια του διαβάσματος, όλα αυτά, μπορούν να συνεισφέρουν σε ένα αποδοτικό και σωστό διάβασμα.
Σε κάθε περίπτωση, επικοινωνώντας με τον δάσκαλο μπορείτε να μάθετε τον ιδανικό χρόνο διαβάσματος που αντιστοιχεί στην τάξη του παιδιού σας. Εφόσον υπάρχει μεγάλη απόκλιση μεταξύ επιθυμητού και πραγματικού χρόνου, είναι καλό να αναζητήσετε περαιτέρω συμβουλές και καθοδήγηση.
«Τι να κάνω όταν αρνείται να διαβάσει;»
Όταν έρχεται η ώρα του διαβάσματος, η αντίδραση, η δυσαρέσκεια και η άρνηση είναι συμπεριφορές του παιδιού με τις οποίες ο γονιός μπορεί να έρθει αντιμέτωπος συχνά, ή λιγότερο συχνά. Εάν ο μαθητής δυσκολεύεται να αποδώσει σε ορισμένα μαθήματα ή να συγκεντρωθεί, τότε οι παραπάνω συμπεριφορές πολύ πιθανόν να εμφανίζονται συχνά.
Και εδώ η επικοινωνία με τον δάσκαλο προκειμένου να γνωρίζει ο γονιός τη μαθησιακή εικόνα του παιδιού στο σχολείο και η περαιτέρω έγκυρη πληροφόρηση και γνώση σχετικά με τον αποτελεσματικό τρόπο διαβάσματος στο σπίτι ή τις τυχόν μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού κρίνονται ιδιαίτερα χρήσιμές και βοηθητικές.
Τις περισσότερες φορές όταν ο μαθητής αρνείται να διαβάσει είναι είτε λόγω κάποιων μαθησιακών δυσκολιών που αντιμετωπίζει, είτε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος και κινήτρου.
Συνεπώς, οι γονείς είναι σκόπιμο και ωφέλιμο να διατηρούν ανοιχτό το κανάλι επικοινωνίας με το παιδί τους και να είναι πρόθυμοι να ακούσουν ό,τι το απασχολεί και το προβληματίζει με υπομονή και κατανόηση. Επίσης, σημαντικό είναι να δίνουν οι γονείς με κάθε ευκαιρία στο παιδί να καταλάβει πόσο και πώς ωφελείται το ίδιο μέσα από την κάθε μαθησιακή διαδικασία.
Τελικά, είναι μέγιστης σημασίας να αισθανθεί το παιδί σας πως βρίσκεστε δίπλα του για να το βοηθήσετε, να το στηρίξετε και να το ενθαρρύνετε να προχωρήσει στη σχολική του σταδιοδρομία εκφράζοντας όλο του το γνωστικό δυναμικό.
http://www.ikidcenters.com
Είναι αρκετοί οι γονείς που ταυτίζουν την ώρα για διάβασμα με αφιέρωση πολλών ωρών καθημερινά, με στιγμές έντασης, θυμού, κούρασης και εξάντλησης της υπομονής. Όταν μάλιστα υπάρχει η πίεση του χρόνου στο συνήθως ούτως ή άλλως φορτωμένο πρόγραμμα παιδιού και γονέα και η κούραση λόγω των απαιτήσεων της καθημερινότητας, τότε το διάβασμα φαντάζει ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση.
Ποιές όμως είναι οι πιο συχνές ερωτήσεις που προβληματίζουν τους γονείς όταν έρχεται η ώρα του διαβάσματος στο σπίτι; «Πότε πρέπει να ξεκινάμε το διάβασμα & με ποια μαθήματα;»
Είναι σκόπιμο τα μαθήματα για την επόμενη μέρα να ξεκινούν μετά από κάποιο διάστημα ξεκούρασης του παιδιού από το σχολικό πρόγραμμα. Συνήθως, μία με δύο ώρες από την ώρα επιστροφής απ’ το σχολείο είναι ικανός χρόνος χαλάρωσης και «ανεφοδιασμού» των μαθητών.
Χρειάζεται ωστόσο ισορροπία στους χρόνους έναρξης ώστε να μην ξεκινά αργά μες στην ημέρα οπότε και έχει επέλθει κούραση και οι παραγωγικές ώρες κατά το διάβασμα έχουν περάσει. Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι πολύ αποτελεσματικό να υπάρχει μια σταθερή ώρα έναρξης του διαβάσματος, γεγονός που βοηθάει στην οργάνωση του μαθητή και συνεπώς στην αποτελεσματικότερη μελέτη.
Σχετικά με τη σειρά των μαθημάτων, κάποιες φορές οι γονείς ξεκινούν μαζί με το παιδί με τα μαθήματα που το δυσκολεύουν περισσότερο για να καταλήξουν στα πιο εύκολα, ή το αντίστροφο. Ωστόσο, είναι θετικό να ενθαρρύνεται ο μαθητής να επιλέξει ο ίδιος το μάθημα με το οποίο προτιμά να ξεκινήσει. Μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται μια θετική έναρξη και ο μαθητής αισθάνεται αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση αφού επιλέγει το μάθημα στο οποίο τα καταφέρνει καλύτερα.
«Είναι καλό να κάθομαι συνεχώς δίπλα του όταν διαβάζει;»
Πολλές φορές οι γονείς βρίσκονται αντιμέτωποι με το παραπάνω ερώτημα. Όταν μάλιστα το παιδί ζητά επίμονα την παρουσία τους κατά το διάβασμα ή δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί μόνο του, τότε καταφεύγουν στη λύση του να κάθονται μαζί του καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής μελέτης.
Παρ’ όλ’ αυτά, η διακριτική και επικουρική παρουσία του γονέα είναι αυτή που θα βοηθήσει τελικά τον μαθητή να είναι υπεύθυνος για τις σχολικές του υποχρεώσεις και ν’ αυτονομηθεί σταδιακά. Φυσικά ο βαθμός της παρουσίας και συμμετοχής του γονιού ποικίλει και μπορεί να μην είναι πάντα σταθερός τόσο σε ποιότητα όσο και ποσότητα. Εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από την ηλικία του παιδιού, το γνωστικό του επίπεδο, τις τυχόν μαθησιακές του δυσκολίες και τη σχέση μεταξύ γονέα – παιδιού.
«Διαβάζουμε καθημερινά πολλές ώρες, είναι σωστό;»
Πολύς χρόνος διαβάσματος δεν σημαίνει απαραίτητα μεγάλη αποτελεσματικότητα και καλή απόδοση. Μάλιστα, από ένα σημείο και μετά, η φυσική και πνευματική κούραση, ίσως ο εκνευρισμός κι η απογοήτευση, εφόσον δεν έχει ολοκληρωθεί το διάβασμα, φέρνουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.
Ένα καθημερινό πρόγραμμα μαθημάτων με την αντίστοιχη επιθυμητή ώρα διαβάσματος κατά προσέγγιση, μια λίστα των ασκήσεων της ημέρας στην οποία ο μαθητής μπορεί να τσεκάρει όταν τελειώνει την κάθε άσκηση και συχνά αλλά σύντομα διαλείμματα καθ’ όλη τη διάρκεια του διαβάσματος, όλα αυτά, μπορούν να συνεισφέρουν σε ένα αποδοτικό και σωστό διάβασμα.
Σε κάθε περίπτωση, επικοινωνώντας με τον δάσκαλο μπορείτε να μάθετε τον ιδανικό χρόνο διαβάσματος που αντιστοιχεί στην τάξη του παιδιού σας. Εφόσον υπάρχει μεγάλη απόκλιση μεταξύ επιθυμητού και πραγματικού χρόνου, είναι καλό να αναζητήσετε περαιτέρω συμβουλές και καθοδήγηση.
«Τι να κάνω όταν αρνείται να διαβάσει;»
Όταν έρχεται η ώρα του διαβάσματος, η αντίδραση, η δυσαρέσκεια και η άρνηση είναι συμπεριφορές του παιδιού με τις οποίες ο γονιός μπορεί να έρθει αντιμέτωπος συχνά, ή λιγότερο συχνά. Εάν ο μαθητής δυσκολεύεται να αποδώσει σε ορισμένα μαθήματα ή να συγκεντρωθεί, τότε οι παραπάνω συμπεριφορές πολύ πιθανόν να εμφανίζονται συχνά.
Και εδώ η επικοινωνία με τον δάσκαλο προκειμένου να γνωρίζει ο γονιός τη μαθησιακή εικόνα του παιδιού στο σχολείο και η περαιτέρω έγκυρη πληροφόρηση και γνώση σχετικά με τον αποτελεσματικό τρόπο διαβάσματος στο σπίτι ή τις τυχόν μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού κρίνονται ιδιαίτερα χρήσιμές και βοηθητικές.
Τις περισσότερες φορές όταν ο μαθητής αρνείται να διαβάσει είναι είτε λόγω κάποιων μαθησιακών δυσκολιών που αντιμετωπίζει, είτε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος και κινήτρου.
Συνεπώς, οι γονείς είναι σκόπιμο και ωφέλιμο να διατηρούν ανοιχτό το κανάλι επικοινωνίας με το παιδί τους και να είναι πρόθυμοι να ακούσουν ό,τι το απασχολεί και το προβληματίζει με υπομονή και κατανόηση. Επίσης, σημαντικό είναι να δίνουν οι γονείς με κάθε ευκαιρία στο παιδί να καταλάβει πόσο και πώς ωφελείται το ίδιο μέσα από την κάθε μαθησιακή διαδικασία.
Τελικά, είναι μέγιστης σημασίας να αισθανθεί το παιδί σας πως βρίσκεστε δίπλα του για να το βοηθήσετε, να το στηρίξετε και να το ενθαρρύνετε να προχωρήσει στη σχολική του σταδιοδρομία εκφράζοντας όλο του το γνωστικό δυναμικό.
http://www.ikidcenters.com
10 τρόποι για να αναπτύξουμε τις κοινωνικές δεξιότητες στα παιδιά
κοινωνικές δεξιότητες
“Τα 4χρονα παιδιά του παιδικού σταθμού περιμένουν με αγωνία να βγουν έξω στο διάλειμμα και να τρέξουν στην παιδική χαρά. Όχι όμως και η Ιωάννα, η οποία οπισθοχωρεί, διαφοροποιείται από την υπόλοιπη ομάδα, προτιμώντας να τα παρατηρεί από ένα παγκάκι κάτω από το δέντρο.”
Οι κοινωνικές δεξιότητες επιτρέπουν στα παιδιά να αλληλεπιδρούν με άλλα παιδιά και ενήλικες, να κάνουν φίλους και να ενεργούν ανάλογα σε διαφορετικές καταστάσεις. Οι κοινωνικές δεξιότητες δεν πρέπει να συγχέονται με την ευγένεια και τους καλούς τρόπους. Τα ντροπαλά παιδιά συχνά δυσκολεύονται να δημιουργήσουν σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επώδυνο για ένα παιδί από το να είναι μοναχικό, να παρακολουθεί από τα “παρασκήνια”, να μην μπορεί να κάνει αυτό το πρώτο βήμα προς τη συμμετοχή και τη φιλία. Κατά συνέπεια η ανικανότητα τους να κάνουν φίλους και να αισθάνονται άνετα με τους συμμαθητές τους, μπορεί να αποδυναμώσει την αυτοεκτίμηση τους. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να βοηθήσουν να οικοδομηθούν κοινωνικές δεξιότητες στα μικρά παιδιά με μια ποικιλία τρόπων. Μπορούν να επιδιώκουν τα παιδιά να έχουν την ευκαιρία να είναι με άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Για τα παιδιά που πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό, οι συμμαθητές τους μπορεί να είναι “οι πρώτοι φίλοι τους “. Για τα μικρά παιδιά που δεν πηγαίνουν ακόμα στο σχολείο, η παιδική χαρά, το πάρκο και τα άλλα συνομήλικα παιδιά της γειτονιάς μπορούν να καλύψουν αυτήν την ανάγκη. 10 τρόποι για να αναπτύξουμε τις κοινωνικές δεξιότητες στα παιδιά 1. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να παίξει με τα άλλα παιδιά. Προσκαλέστε ένα γείτονα, συμμαθητή ή τον ξάδελφό του για να παίξουν μαζί για λίγες ώρες. Κρατήστε την επίσκεψη σύντομη και μην αφήνετε τα παιδιά μόνα τους. Να είστε διαθέσιμοι να βοηθήσετε τα παιδιά να ξεκινήσουν με ένα παιχνίδι. 2. Παίξτε παιχνίδια με το παιδί σας, ώστε να μαθαίνει πώς να μοιράζεται και να περιμένει την σειρά του. 3. Διδάξετε στο παιδί σας τις λέξεις που χρειάζεται για να εκφραστεί. “Μπορώ να παίξω με το παζλ τώρα;” Υπενθυμίστε στο παιδί σας να “χρησιμοποιεί τα λόγια του” για να εκφράσει αυτό που θέλει και να μειώσει το κλαψούρισμα και τις επιθετικές συμπεριφορές. 4. Διδάξετε την έννοια του συμβιβασμού στο παιδί σας. “Θα παίζουμε κρυφτό τώρα και αργότερα μπορούμε να παίξουμε και κυνηγητό”, ” Αφού αγοράσαμε σταφύλια για εσένα την περασμένη εβδομάδα, σήμερα θα αγοράσουμε ροδάκινα για τον Νίκο. ” 5. Παιδιά προσχολικής ηλικίας που χτυπούν ή χρησιμοποιούν απαράδεκτη γλώσσα μπορούν να το κάνουν επειδή βλέπουν τους ενήλικες γύρω τους να ενεργούν επιθετικά. Είναι σημαντικό για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να συμπεριφέρονται σωστά, ώστε να παραδειγματίζουν και τα παιδιά γύρω τους. 6. Ο θυμός ενός παιδιού προσχολικής ηλικίας μπορεί να βγει εκτός ελέγχου, επειδή δεν μπορούν να εκφράσουν με λόγια αυτό που θέλουν ή χρειάζονται. Αν π.χ ένα παιδί αρπάξει ένα παιχνίδι από τη Μαρία, θα πρέπει να έχει διδαχτεί να χρησιμοποιήσει τα λόγια ”εγώ παίζω με την κούκλα τώρα? δώσε την πίσω σε μένα, “αντί του χτυπήματος ή του αρπάγματος του παιχνιδιού. 7. Δώστε στο παιδί σας περισσότερο χρόνο για να μιλήσει, επιτρέποντας του να οργανώσει τις σκέψεις του και να σκεφτεί για το τι θέλει να πει. 8. Μην δίνετε σε ένα παιδί που κλαψουρίζει ή ενεργεί επιθετικά αυτό που θέλει. Η αρνητική συμπεριφορά γίνεται συχνά από ένα παιδί για να απαιτήσει την προσοχή σας. Μην αντιδράτε σε κάθε αρνητική συμπεριφορά δείχνοντας προσοχή, ή φωνάζοντας, γιατί επιβεβαιώνετε έτσι την άποψη του παιδιού ότι οι φωνές ή η γκρίνια έχουν δύναμη. 9. Επαινέστε το παιδί σας όταν κάνει το σωστό και ενεργεί κατάλληλα. 10. Αποσπάστε την προσοχή του με κάτι άλλο για να βοηθήσετε το παιδί σας να απομακρυνθεί από την κατάσταση που προκαλεί το πρόβλημα. Πηγή:ikidcenters |
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΑΝ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΥΣΛΕΞΙΑ
Η Μαρία-Μυρσίνη Κάβουρα, Λογοπεδικός – Ειδική Παιδαγωγός, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, τι είναι η μαθησιακή διαταραχή της δυσλεξίας και πως μπορούμε να βοηθούμε τα παιδιά που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα.
Η δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία που επικεντρώνεται στην δυσκολία της ανάγνωσης και στην εκμάθηση ορθογραφίας. Οι αιτίες που την προκαλούν δεν έχουν προσδιοριστεί, αν και μιλάνε για νευρολογικά αίτια.
Μπορεί να διαγνωστεί από λογοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό, ψυχολόγο με τη χρήση διαγνωστικών τεστ. Αναλόγως με τις ανάγκες του κάθε παιδιού μπορεί να είναι απαραίτητη η συνεργασία με ειδικούς υγείας, όπως παιδονευρολόγο ή παιδοψυχίατρο.
Για να διαγνωστεί η δυσλεξία πρέπει το παιδί να έχει ξεκινήσει ανάγνωση και γραφή, άρα να βρίσκεται τουλάχιστον στο μισό της πρώτης τάξης του δημοτικού.
Χαρακτηριστικά:
● Μικρό όριο μνήμης: Το παιδί μπορεί να έχει δυσκολίες στην οπτική και ακουστική του μνήμη. Δυσκολεύεται στην απομνημόνευση όρων, ονομάτων, ημερομηνιών. Επίσης πιθανή δυσκολία στην αριθμητική, στην εκμάθηση γραμμάτων και ορθογραφημένων λέξεων.
● Δυσκολία στην οργάνωση: Ένα παιδί με δυσλεξία δυσκολεύεται να οργανώσει το χώρο του και το χρόνο του.
● Αντικατάσταση λέξεων με συνώνυμες: Στην ανάγνωση μπορεί να διαβάσουν κρύο αντί για παγωνιά.
● Αφαίρεση ή πρόσθεση γραμμάτων: Στην ανάγνωση και στη γραφή μπορεί να προσθέτει ή να αφαιρεί γράμματα από μια λέξη.
● Αντιστροφή γραμμάτων: Για παράδειγμα μπορεί να γράψει καστικά αντί για κατσίκα.
● Έλλειψη χρωματισμού κατά την ανάγνωση: Δεν θαυμάζει όταν στο τέλος της πρότασης υπάρχει θαυμαστικό, στις τελείες δεν σταματάει και στα ερωτηματικά δεν ρωτάει.
● Απουσία τονισμού: Πολλές φορές κατά τη γραφεί παραλείπει τους τόνους των λέξεων.
● Δυσκολία στην αντιγραφή: Ένα παιδί με δυσλεξία δυσκολεύεται στην αντιγραφή από τον πίνακα ή από το τετράδιο ενός συμμαθητή.
● Δεν χρησιμοποιούν κεφαλαία όπου χρειάζεται.
● Δεν αφήνουν κενά μεταξύ των λέξεων: Ενώνουν τις λέξεις μεταξύ τους.
● Δεν κατανοούν ορθογραφικούς και γραμματικούς κανόνες.
● Δυσανάγνωστα γράμματα: Δυσκολεύεται κάποιος να διαβάσει ένα κείμενο που έγραψε το παιδί.
● Εκθέσεις με φτωχό περιεχόμενο.
● Διάσπαση προσοχής: Λόγω πολλαπλών ερεθισμάτων στο χώρο και μειωμένου ενδιαφέροντος για το αντικείμενο η προσοχή του παιδιού αποσπάται.
● Χαμηλή αυτοπεποίθηση: Η αυτοπεποίθησή του μπορεί να είναι χαμηλή λόγω επανειλημμένων προσπαθειών.
Συμβουλές προς τους γονείς
● Επικοινωνία με τους δασκάλους: Επικοινωνείτε συχνά με τους δασκάλους του παιδιού για την επίδοση του στο σχολείο και με πιθανές συμβουλές τους.
● Βοηθήστε το παιδί να οργανωθεί: Βοηθήστε το παιδί να οργανώσει το χώρο του και το χρόνο του. Για παράδειγμα για την οργάνωση του χρόνου του μπορείτε να φτιάξετε ένα πρόγραμμα με τις δραστηριότητες της εβδομάδας.
● Μη του επιτρέψετε να κάνει την δυσλεξία δικαιολογία: Μην το ενισχύετε και μην το παροτρύνετε σε κάθε αποτυχία να χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία την δυσλεξία.
● Μη κάνετε συγκρίσεις: Μη συγκρίνετε τις επιδόσεις και την συμπεριφορά του δικού σας παιδιού με τις επιδόσεις και την συμπεριφορά κάποιου άλλου.
● Βάλτε μικρούς και εφικτούς στόχους: Όταν πραγματοποιεί έναν στόχο κάντε του ένα μικρό δώρο που ξέρετε ότι ήθελε για να το επιβραβεύσετε.
● Να μάθει ότι η δυσλεξία δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται: Να μάθετε στο παιδί σας ότι είναι μοναδικό και διαφορετικό όχι επειδή έχει δυσλεξία αλλά επειδή έχει μια προσωπικότητα και χαρίσματα που κανένα άλλο παιδί δεν τα έχει.
● Να μάθετε τα νομικά δικαιώματα που έχει το παιδί: Πηγαίνετε στο σχολικό σύμβουλο της περιοχής σας και μάθετε τι δικαιώματα έχει το παιδί σας στην ηλικία που βρίσκεται.
Συμβουλές προς τους δασκάλους
● Όταν έχετε υποψίες για ένα παιδί καλύτερα να ενημερώσετε άμεσα τους γονείς του.
● Βάλτε να παιδιά να κάθονται σε μπροστινά θρανία και μακριά από τα παράθυρα για να μην αποσπάται η προσοχή τους.
● Ενθαρρύνετε τις τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ συμμαθητών για αλλαγή σημειώσεων.
● Μη κατακρίνετε ιδιαίτερα λάθος εργασίες και λάθη.
● Μη κάνετε συγκρίσεις.
● Γράφετε καθαρά στον πίνακα, με μεγάλα, κατανοητά γράμματα και με μεγάλα κενά ανάμεσα στις λέξεις.
● Σιγουρευτείτε ότι αντιγράφει σωστά από τον πίνακα.
● Αναθέστε τους εργασίες συνεισφοράς στην τάξη, πχ να φέρουν κιμωλίες.
● Ελέγχετε συχνά αν σας παρακολουθούν με ερωτήσεις κατανόησης.
● Δίνετε φωτοτυπίες με περίληψη του μαθήματος και τα βασικά σημεία αυτού.
● Δίνετε περισσότερη βαρύτητα στην προφορική εξέταση.
● Στην προφορική εξέταση κάντε τους ερωτήσεις και μη τους ζητάτε να σας πουν το μάθημα από μόνα τους.
Μαρία-Μυρσίνη Κάβουρα
Λογοπεδικός – Ειδική Παιδαγωγός
Κάτοχος Πτυχίου & Master Λογοθεραπείας
Πανεπιστημίου “St. Kliment Ohritski Sofia University”
e-mail:[email protected]
Επιμέλεια άρθρου υγείας:
Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
Η δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία που επικεντρώνεται στην δυσκολία της ανάγνωσης και στην εκμάθηση ορθογραφίας. Οι αιτίες που την προκαλούν δεν έχουν προσδιοριστεί, αν και μιλάνε για νευρολογικά αίτια.
Μπορεί να διαγνωστεί από λογοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό, ψυχολόγο με τη χρήση διαγνωστικών τεστ. Αναλόγως με τις ανάγκες του κάθε παιδιού μπορεί να είναι απαραίτητη η συνεργασία με ειδικούς υγείας, όπως παιδονευρολόγο ή παιδοψυχίατρο.
Για να διαγνωστεί η δυσλεξία πρέπει το παιδί να έχει ξεκινήσει ανάγνωση και γραφή, άρα να βρίσκεται τουλάχιστον στο μισό της πρώτης τάξης του δημοτικού.
Χαρακτηριστικά:
● Μικρό όριο μνήμης: Το παιδί μπορεί να έχει δυσκολίες στην οπτική και ακουστική του μνήμη. Δυσκολεύεται στην απομνημόνευση όρων, ονομάτων, ημερομηνιών. Επίσης πιθανή δυσκολία στην αριθμητική, στην εκμάθηση γραμμάτων και ορθογραφημένων λέξεων.
● Δυσκολία στην οργάνωση: Ένα παιδί με δυσλεξία δυσκολεύεται να οργανώσει το χώρο του και το χρόνο του.
● Αντικατάσταση λέξεων με συνώνυμες: Στην ανάγνωση μπορεί να διαβάσουν κρύο αντί για παγωνιά.
● Αφαίρεση ή πρόσθεση γραμμάτων: Στην ανάγνωση και στη γραφή μπορεί να προσθέτει ή να αφαιρεί γράμματα από μια λέξη.
● Αντιστροφή γραμμάτων: Για παράδειγμα μπορεί να γράψει καστικά αντί για κατσίκα.
● Έλλειψη χρωματισμού κατά την ανάγνωση: Δεν θαυμάζει όταν στο τέλος της πρότασης υπάρχει θαυμαστικό, στις τελείες δεν σταματάει και στα ερωτηματικά δεν ρωτάει.
● Απουσία τονισμού: Πολλές φορές κατά τη γραφεί παραλείπει τους τόνους των λέξεων.
● Δυσκολία στην αντιγραφή: Ένα παιδί με δυσλεξία δυσκολεύεται στην αντιγραφή από τον πίνακα ή από το τετράδιο ενός συμμαθητή.
● Δεν χρησιμοποιούν κεφαλαία όπου χρειάζεται.
● Δεν αφήνουν κενά μεταξύ των λέξεων: Ενώνουν τις λέξεις μεταξύ τους.
● Δεν κατανοούν ορθογραφικούς και γραμματικούς κανόνες.
● Δυσανάγνωστα γράμματα: Δυσκολεύεται κάποιος να διαβάσει ένα κείμενο που έγραψε το παιδί.
● Εκθέσεις με φτωχό περιεχόμενο.
● Διάσπαση προσοχής: Λόγω πολλαπλών ερεθισμάτων στο χώρο και μειωμένου ενδιαφέροντος για το αντικείμενο η προσοχή του παιδιού αποσπάται.
● Χαμηλή αυτοπεποίθηση: Η αυτοπεποίθησή του μπορεί να είναι χαμηλή λόγω επανειλημμένων προσπαθειών.
Συμβουλές προς τους γονείς
● Επικοινωνία με τους δασκάλους: Επικοινωνείτε συχνά με τους δασκάλους του παιδιού για την επίδοση του στο σχολείο και με πιθανές συμβουλές τους.
● Βοηθήστε το παιδί να οργανωθεί: Βοηθήστε το παιδί να οργανώσει το χώρο του και το χρόνο του. Για παράδειγμα για την οργάνωση του χρόνου του μπορείτε να φτιάξετε ένα πρόγραμμα με τις δραστηριότητες της εβδομάδας.
● Μη του επιτρέψετε να κάνει την δυσλεξία δικαιολογία: Μην το ενισχύετε και μην το παροτρύνετε σε κάθε αποτυχία να χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία την δυσλεξία.
● Μη κάνετε συγκρίσεις: Μη συγκρίνετε τις επιδόσεις και την συμπεριφορά του δικού σας παιδιού με τις επιδόσεις και την συμπεριφορά κάποιου άλλου.
● Βάλτε μικρούς και εφικτούς στόχους: Όταν πραγματοποιεί έναν στόχο κάντε του ένα μικρό δώρο που ξέρετε ότι ήθελε για να το επιβραβεύσετε.
● Να μάθει ότι η δυσλεξία δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται: Να μάθετε στο παιδί σας ότι είναι μοναδικό και διαφορετικό όχι επειδή έχει δυσλεξία αλλά επειδή έχει μια προσωπικότητα και χαρίσματα που κανένα άλλο παιδί δεν τα έχει.
● Να μάθετε τα νομικά δικαιώματα που έχει το παιδί: Πηγαίνετε στο σχολικό σύμβουλο της περιοχής σας και μάθετε τι δικαιώματα έχει το παιδί σας στην ηλικία που βρίσκεται.
Συμβουλές προς τους δασκάλους
● Όταν έχετε υποψίες για ένα παιδί καλύτερα να ενημερώσετε άμεσα τους γονείς του.
● Βάλτε να παιδιά να κάθονται σε μπροστινά θρανία και μακριά από τα παράθυρα για να μην αποσπάται η προσοχή τους.
● Ενθαρρύνετε τις τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ συμμαθητών για αλλαγή σημειώσεων.
● Μη κατακρίνετε ιδιαίτερα λάθος εργασίες και λάθη.
● Μη κάνετε συγκρίσεις.
● Γράφετε καθαρά στον πίνακα, με μεγάλα, κατανοητά γράμματα και με μεγάλα κενά ανάμεσα στις λέξεις.
● Σιγουρευτείτε ότι αντιγράφει σωστά από τον πίνακα.
● Αναθέστε τους εργασίες συνεισφοράς στην τάξη, πχ να φέρουν κιμωλίες.
● Ελέγχετε συχνά αν σας παρακολουθούν με ερωτήσεις κατανόησης.
● Δίνετε φωτοτυπίες με περίληψη του μαθήματος και τα βασικά σημεία αυτού.
● Δίνετε περισσότερη βαρύτητα στην προφορική εξέταση.
● Στην προφορική εξέταση κάντε τους ερωτήσεις και μη τους ζητάτε να σας πουν το μάθημα από μόνα τους.
Μαρία-Μυρσίνη Κάβουρα
Λογοπεδικός – Ειδική Παιδαγωγός
Κάτοχος Πτυχίου & Master Λογοθεραπείας
Πανεπιστημίου “St. Kliment Ohritski Sofia University”
e-mail:[email protected]
Επιμέλεια άρθρου υγείας:
Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Οι μαθησιακές δυσκολίες υπάρχουν από τότε που οι άνθρωποι έπρεπε να επεξεργάζονται πληροφορίες και να μαθαίνουν. Οι μαθησιακές δυσκολίες γίνονταν όλο και πιο γνωστές…
Με το πέρασμα του χρόνου καθώς η κοινωνία μας δίνει ολοένα και μεγαλύτερη έμφαση στη μάθηση και την εκπαίδευση.
Οι μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζονται με πολλές μορφές … οπτική, ακουστική, κινητικού ελέγχου, δυσκολία στην επικοινωνία ,στη λογική επεξεργασία πληροφοριών, κ.λ.π. Η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους πρέπει να περιλαμβάνει μια ολιστική προσέγγιση η οποία να λαμβάνει υπόψη της τις εκπαιδευτικές, σωματικές, ψυχολογικές και ιατρικές ανάγκες του κάθε παιδιού ξεχωριστά.
«Ειδική μαθησιακή δυσκολία είναι μια διαταραχή η οποία πλήττει μία ή και περισσότερες από τις βασικές ψυχολογικές διαδικασίες που εμπλέκονται στην κατανόηση ή την χρήση της γλώσσας, προφορική ή γραπτή, και μπορεί να εκδηλωθεί σαν αδυναμία του παιδιού στο να ακούει, να σκέφτεται, να μιλάει, να γράφει, να προφέρει τις λέξεις, ή να εκτελεί μαθηματικούς υπολογισμούς. Ο όρος περιλαμβάνει καταστάσεις όπως αντιληπτικές διαταραχές, εγκεφαλική βλάβη, ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, δυσλεξία και εξελικτική αφασία.. Στην κατηγορία της ειδικής μαθησιακής δυσκολίας δεν περιλαμβάνονται τα παιδιά που παρουσιάζουν μαθησιακά προβλήματα που οφείλονται κατά κύριο λόγο σε οπτικές, ακουστικές, ή κινητικές αναπηρίες, σε νοητική υστέρηση σε συναισθηματικές διαταραχές, ή σε μειονεκτικό περιβάλλον, περιοριστικές πολιτισμικές ή οικονομικές συνθήκες».
Κάθε παιδί, έφηβος, ή ενήλικος με μαθησιακή δυσκολία είναι μοναδικός. Παρουσιάζει διαφορετικό συνδυασμό και σοβαρότητα προβλημάτων. Είναι ένα άτομο με μία, ή περισσότερες σημαντικές ελλείψεις στις βασικές διαδικασίες μάθησης.
Το άτομο που παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες έχει συνήθως νοημοσύνη μέσου όρου, ή πάνω από τον μέσο όρο. Παρόλα αυτά, για κάποιον γνωστό ή άγνωστο λόγο υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στο δυναμικό του ατόμου (τι θα μπορούσε δυνητικά να πετύχει), και στο τι πραγματικά πετυχαίνει στη ζωή του.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ
Στα συμπτώματα των μαθησιακών δυσκολιών περιλαμβάνονται μια μεγάλη γκάμα από χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την ανάπτυξη και τα επιτεύγματα του παιδιού. Πρέπει να σημειωθεί ότι κάποια απ’αυτά τα συμπτώματα μπορεί να παρουσιαστούν σε όλα τα παιδιά σε κάποιο στάδιο της ανάπτυξής τους. Εκείνο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι το άτομο με ειδική μαθησιακή δυσκολία εμφανίζει μία ομάδα από συμπτώματα που συνοδεύουν το παιδί στην εξελικτική του πορεία και δεν εξαφανίζονται με το πέρασμα του χρόνου. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι: διάσπαση προσοχής, φτωχή μνήμη, δυσκολία στο να ακολουθεί οδηγίες, δυσκολία στο να ξεχωρίζει μεταξύ τους τα γράμματα, τους αριθμούς, και τους ήχους, περιορισμένη αναγνωστική ικανότητα, προβλήματα στον οπτικο-κινητικό συντονισμό, δυσκολία στη σειροθέτηση (π.χ. ακολουθία των ημερών της εβδομάδας, των μηνών του χρόνου, κ.λ.π.), αποδιοργάνωση, και πολλά άλλα προβλήματα που μπορεί να το επηρεάζουν. Ένας πιο εκτεταμένος κατάλογος συμπτωμάτων περιλαμβάνει τα εξής:
• Συμπεριφορά που διαφέρει από μέρα σε μέρα
• Μη αναμενόμενη/ακατάλληλη συμπεριφορά σε καθημερινές καταστάσεις (π..χ. κοινωνικές περιστάσεις)
• Υπερκινητικότητα, δεν μπορεί να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του σε κάτι για πολλή ώρα, εύκολα αποσπάται
• Μπορεί να λεει κάτι και να εννοεί κάτι άλλο
• Δυσκολεύεται να πειθαρχήσει
• Δεν προσαρμόζεται όταν απαιτείται αλλαγή
• Ανώριμη ομιλία
• Δεν ακούει και δεν θυμάται καλά
• Δεν μπορεί να ακολουθήσει οδηγίες που προέρχονται από διαφορετικές πηγές
• Εύκολα ξεχνάει
• Έχει δυσκολία στο να οριοθετηθεί χρονικά και να ξεχωρίσει το αριστερό από το δεξί
• Έχει πρόβλημα στο να ονομάσει οικεία/γνώριμα πρόσωπα και πράγματα
• Έχει δυσκολία στο να προφέρει λέξεις
• Δυσκολεύεται στη γραφή
• Αντιστρέφει γράμματα ή τα βάζει σε λάθος θέση – π.χ. «θ» αντί «β», ε αντί 3, κ.λ.π
• Δυσκολεύεται ιδιαίτερα στην ανάγνωση
• Δεν μπορεί να οργανώσει εύκολα τον χρόνο του και να συντονίσει τις ενέργειές του για την επίτευξη κάποιου στόχου
• Δυσκολεύεται να κατανοήσει λέξεις ή έννοιες
• Έχει καθυστερημένη γλωσσική ανάπτυξη
• Έχει καθυστερημένη (αδρά ή λεπτή) κινητική ανάπτυξη
• Παρορμητικότητα
Εάν κάποιο άτομο παρουσιάζει μόνο μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ειδική μαθησιακή δυσκολία, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν περιστασιακά λίγα από αυτά τα συμπτώματα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όταν όμως κάποιος παρουσιάζει αρκετά από τα παραπάνω τότε ίσως χρειάζεται να εξετασθεί το ενδεχόμενο της μαθησιακής δυσκολίας.
Πηγή: http://www.psychologos.gr/content/view/32/42/lang,el/ eduadvisor.gr
13 ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΕΣ
13 συμβουλές για παιδιά που είναι αριστερόχειρες. Πρωτού ξεκινήσουμε, για το πώς να διδάξετε δεξιότητες γραφής στο παιδί σας, θα πρέπει καταρχήν να γνωρίζετε εάν το παιδί σας είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας. Είναι πολύ απλό να το προσδιορίσετε. Απλώς παρατηρήστε το παιδί σας όταν ξεκινά να μαζεύει πράγματα. Το χέρι που χρησιμοποιεί για το σκοπό αυτό θα σας δείξει εάν είναι αριστερόχειρας ή όχι. Τα αριστερόχειρα παιδιά διαφέρουν λιγάκι από τα συνηθισμένα παιδιά.
Υπάρχουν κάποια σημεία τα οποία θα πρέπει να έχετε κατά νου όταν θα ξεκινήσετε να τους διδάσκετε να γράφουν:
Ουσιαστικά προσπαθούμε να κάνουμε το παιδί να γράψει αντίθετα από τον φυσικό του τρόπο…
Ας δούμε λοιπόν πώς μπορούμε να κάνουμε λίγο ποιο εύκολη τη ζωή του…
Θα χαρούμε να συμπληρώσετε τις δικές σας προτάσεις!! Πηγή: mychildhealth.net
Υπάρχουν κάποια σημεία τα οποία θα πρέπει να έχετε κατά νου όταν θα ξεκινήσετε να τους διδάσκετε να γράφουν:
- Αφήστε το παιδί σας να κατανοήσει ότι παρόλο που γράφει με το αριστερό χέρι, αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση ελάττωμα.
- Κάντε το να καταλάβει ότι υπάρχουν πολλά ακόμη παιδιά σαν και αυτό, αν και μπορεί να μην είναι κοντά του.
- Βεβαιωθείτε ότι μπορεί να γράψει την κάθε λέξη με καλή γραφή και με όμορφα γράμματα.
- Μην το εξαναγκάζετε ποτέ να χρησιμοποιεί το δεξί χέρι, αυτό μπορεί να προκαλέσει επιπλέον πίεση, και μπορεί να μην καταφέρει να γράψει καλά.
- Το παιδί θα πρέπει να κρατάει τις σημειώσεις κοντά στο “αριστερό του χέρι” δημιουργώντας την κατάλληλη γωνία σύμφωνα με τη θέση του χεριού του.
- Το σημειωματάριο θα πρέπει, επίσης, να έχει την κατάλληλη απόσταση, και να τοποθετείται στο κατάλληλο ύψος με σκοπό να κάνει το παιδί να αισθάνεται άνετα κατά τη διάρκεια του γραψίματος.
- Διδάξτε του πώς να κρατάει/πιάνει με τον κατάλληλο τρόπο ένα μολύβι μεταξύ του δείκτη, του μεσαίου δακτύλου και του αντίχειρα.
- Να προσπαθείτε πάντα να κινητοποιείτε και να εκτιμάτε το παιδί σας όταν γράφει και χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι.
- Δώστε του να κρατήσει χρωματιστά μολύβια/στυλό που να ελκύουν την προσοχή του, και να διατηρούν το ενδιαφέρον του στο γράψιμο.
- Είναι σημαντικό να γνωρίζετε την ικανότητα κατανόησης και μάθησης του παιδιού σας ενώ το διδάσκετε. Αυτό θα σας βοηθήσει να το διδάξετε με τον κατάλληλο τρόπο.
- Προσπαθήστε να κατανοήσετε την υπομονή του παιδιού σας, και ακόμη και όταν απογοητεύεται παραμείνετε ψύχραιμοι. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια από τη δική σας πλευρά.
- Προσπαθήστε να το διδάξετε εικονικά – μέσω εικόνων, και πείτε του να γράψει για αυτό που βλέπει. Αυτό θα βελτιώσει τον τρόπο χειρισμού του χεριού του.
- Μην ανησυχείτε στην αρχή για τα κακογραμμένα κείμενα και τα ορθογραφικά λάθη. Βοηθήστε το παιδί σας να βελτιωθεί σταδιακά.
Ουσιαστικά προσπαθούμε να κάνουμε το παιδί να γράψει αντίθετα από τον φυσικό του τρόπο…
Ας δούμε λοιπόν πώς μπορούμε να κάνουμε λίγο ποιο εύκολη τη ζωή του…
- Οι αριστερόχειρες θα πρέπει να κάθονται ελάχιστα ποιο ψηλά στην καρέκλα από τους δεξιόχειρες. Έτσι η οπτική επαφή με αυτό που γράφουν θα είναι καλύτερη. Ένα μαξιλαράκι στο κάθισμα θα βοηθήσει αρκετά.
- Επίσης, με την ίδια ακριβώς λογική θα πρέπει να πιάνει το όργανο πιο ψηλά (περίπου 3,5 εκατοστά από την μύτη του μολυβιού).
- Η δύναμη που βάζουμε στο μολύβι θα πρέπει να είναι ίση σε κάθε δάκτυλο (αντίχειρας, μέσος και δείκτης) ώστε η θέση να μην χαλάει.
- Η θέση του χαρτιού είναι εξαιρετικά σημαντική!!! Ποτέ το χαρτί παράλληλο με το σώμα του παιδιού αλλά παράλληλο με το χέρι που γράφει!! (Στην περίπτωση μας σκεφτείτε ότι η αριστερή πάνω γωνία θα πρέπει περίπου να «δείχνει» την πάνω πλευρά του γραφείου / θρανίου).
- Επίσης, καλό θα ήταν να χρησιμοποιούμε αρχικά μολυβί με μαλακή μύτη ώστε η ροή πάνω στο χαρτί να είναι πιο ομαλή.
- Στα γράμματα που απαιτούν οριζόντιες γραμμές δεν θα πρέπει να είμαστε αυστηροί με την φορά (αριστερά προς δεξιά) αλλά θα πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να διαλέξουν ό,τι τα βολεύει!
Θα χαρούμε να συμπληρώσετε τις δικές σας προτάσεις!! Πηγή: mychildhealth.net
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ Α' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Εάν το παιδί σας μονίμως είναι πιο κάτω από τους συμμαθητές του, κουράζεται στη μέση του μαθήματος, δεν προλαβαίνει να αφομοιώνει την ύλη, παίζει αντί να κάνει μαθήματα – πιθανών απλώς να μην είναι έτοιμο για το σχολείο. Δηλαδή όχι αρκετά μεγάλο και ώριμο. Το μωρό σας μπορεί να είναι έξυπνο και αρκετά αναπτυγμένο, ακόμα και να ξέρει να διαβάζει και να γράφει, αλλά αν βρέθηκε ανάμεσα σε παιδιά που είναι μεγαλύτερά του κατά έξι-δέκα μήνες ή και κατά ένα χρόνο, τότε η διδασκαλία των δασκάλων θα βασίζεται σε εκείνους τους μαθητές που είναι πιο ώριμοι, πιο “δυνατοί” σωματικά και ψυχολογικά.
Όμως ακόμα κι αν το παιδί πήγε στο σχολείο στην κατάλληλη ηλικία, μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν είναι ψυχολογικά έτοιμο. (Τονίζω – ψυχολογικά! Αυτό δε σημαίνει ότι το παιδί σας δεν είναι έξυπνο ή έχει έλλειψη νοημοσύνης). Σε αυτήν την περίπτωση μην τυραννάτε ούτε το παιδί σας ούτε και τους εαυτούς σας. Καλύτερα να σταματήσετε το σχολείο πριν το μωρό σας αναπτύξει κόμπλεξ του αποτυχημένου. Και προς Θεού, μην τον κατηγορείτε γι’ αυτό. Του αρκούν οι δύσκολες ώρες που πέρασε πίσω από το θρανίο. Εξηγήστε του, ότι αυτό ήταν απλώς μια δοκιμαστική τάξη, κι ότι πραγματικά θα πάει στο σχολείο του χρόνου. Είναι προτιμότερο την επόμενη χρονιά να τον γράψετε σε άλλο σχολείο ώστε τίποτα να μην του θυμίζει την περσινή “αποτυχία”.Μπορεί όμως να συμβεί και το ακριβώς αντίθετο. Ίσως σε μία με δύο εβδομάδες αποδειχθεί ότι το παιδί αντιθέτως είναι πιο μπροστά από τους συμμαθητές του. Μια έμπειρη δασκάλα σίγουρα θα βρει τρόπους να απασχολήσει με κάποιον τρόπο έναν πανέξυπνο μικρό μαθητή, αλλά δυστυχώς, συνήθως αυτά τα παιδιά αναγκάζονται να βαριούνται και να περιμένουν βασανιστικά ώσπου οι συμμαθητές τους να αφομοιώσουν την αλφάβητο και την γραφή.
Εάν το παιδί σας από την πρώτη κιόλας στιγμή σας ανακοίνωσε ότι δεν θα ξαναπάει σ’ αυτή τη δασκάλα, μην το λαμβάνετε ως καπρίτσιο ή γκρίνια. Οπωσδήποτε ακούστε την γνώμη του – τα μικρά παιδιά καλύτερα από τους μεγάλους νιώθουν την παραμικρή ψυχολογική ασυμβιβαστικότητα. Μια δασκάλα η οποία είναι πάντα δυσαρεστημένη με την εξωτερική εμφάνιση του μωρού σας, με την συμπεριφορά του, με τη φωνή του, με τις καλλιγραφικές του ικανότητες, με το πώς κάθεται και χρησιμοποιεί τα μολύβια του, με το πώς παίζει στα διαλύματα και το πώς μαζεύει τον σχολικό του σάκο δεν του ταιριάζει καθόλου. Ακόμα χειρότερα αν η δασκάλα δεν “βλέπει” το παιδί σας και δεν του δίνει καμιά σημασία: δηλαδή του βάζει βαθμούς, ελέγχει τα τετράδιά του, κάνει κάποιες παρατηρήσεις αλλά όλα αυτά μηχανικά και εντελώς αδιάφορα.
Μόλις παρατηρήσετε τον κώδωνα κινδύνου σύγκρουσης δασκάλας και παιδιού, αμέσως συναντηθείτε μαζί της και μάθετε ποιο είναι το πρόβλημα. Εάν αντιληφθείτε ότι υπάρχει ολοφάνερη αντιπάθεια ή ψυχολογική ασυμβιβαστικότητα, αλλάξτε σχολείο ή τάξη. Διότι τίποτα εκτός από αντιπάθεια για μάθηση και κόμπλεξ κατωτερότητας τέτοια δασκάλα δε θα δώσει στο μωρό σας. Και γενικώς, σε οποιεσδήποτε σχολικές συγκρούσεις, όσο δύσκολες ή πολύπλοκες κι αν είναι, το παιδί σας πρέπει να νιώθει ότι είστε με το μέρος του, ότι του βοηθάτε να ξεπεράσει τη δύσκολη κατάσταση κι όχι ότι είστε στο ίδιο στρατόπεδο με τη δασκάλα ή τον διευθυντή κι έχετε κηρύξει πόλεμο εναντίον του.
Το πιο δύσκολο πράγμα για τους μαθητές της ‘Α Δημοτικού, δεν είναι να μάθουν να διαβάζουν και να μετρούν (συνήθως οι μαθητές. Λίγο πολύ τα ξέρουν αυτά πριν πάνε σχολείο). Πολύ πιο δύσκολο είναι να μάθουν γραφή, να μάθουν να διατηρούν τα τετράδιά τους καθαρά, να καταγράφουν γρήγορα όσα λέει η δασκάλα ή να αντιγράφουν από τον πίνακα. Τα τετράδια του παιδιού σας είναι γεμάτα μουντζούρες, τα γράμματα χοροπηδάνε και είναι κυριολεκτικά δυσανάγνωστα; Μην βιάζεστε να το κατηγορήσετε για την έλλειψη προσπάθειας. Πολύ πιθανόν τα χεράκια του μωρού σας να μην είναι μαθημένα να κάνουν λεπτομερή δουλειά. Αντί να το αναγκάζετε να κάθετε με τις ώρες πάνω από τα τετράδια μαθαίνοντας να κάνει όμορφα γράμματα, παίξτε μαζί του. Επιλέξτε παιχνίδια όπου θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα δαχτυλάκια του πχ μάθετέ του να φτιάχνει φιγούρες οριγκάμι (origami) ή ανακατέψτε ρύζι, φακές και κριθαράκι και ζητήστε του να σας βοηθήσει να τα ξεχωρίσετε σε τρία διαφορετικά μπολ. Αγοράστε του βιβλιαράκι με ασπρόμαυρες εικόνες τις οποίες θα μπορεί να βάψει με πολύχρωμα μολύβια ή μαρκαδόρους.
Αν το παιδί σας κάνει αρκετά καλά και πάνω απ’ όλα κατανοητά γράμματα τα οποία όμως δεν αρέσουν στην δασκάλα του, σε καμία περίπτωση μην την αφήσετε να αλλάξει τον γραφικό χαρακτήρα του μωρού σας. Ο γραφικός χαρακτήρας (οποιουδήποτε ανθρώπου) είναι μια εκδήλωση του χαρακτήρα και του εσωτερικού κόσμου και η οποιαδήποτε “βία” και “εξαναγκασμός” σε αυτόν τον τομέα μπορεί να επιφέρει σοβαρά ψυχολογικά τραύματα όπως και προβλήματα στην όραση και στη στάση του σώματος.
Δυσκολίες στα μαθηματικά συνήθως συναντούνται στα παιδιά των οποίων το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι πιο αναπτυγμένο. Αυτά τα παιδιά διαβάζουν και γράφουν καλύτερα και γενικώς έχουν καλύτερα αποτελέσματα στις λεκτικές δραστηριότητες. Δεν είναι ότι δεν μπορούν να μάθουν μαθηματικά, απλώς χρειάζονται άλλον τρόπο διδασκαλίας. Πχ το μωρό σας, διαβάζοντας ένα πρόβλημα, ξεχνά την ουσία και αρχίζει να ανησυχεί για τους χαρακτήρες (ζωάκια, παιδάκια) που παίζουν κάποιον ρόλο στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Σε αυτήν την περίπτωση το παιδί πρέπει να μάθει να ξεφεύγει από το κείμενο με τη βοήθεια πχ ενός πίνακα ή σχήματος. Μερικά παιδιά καταλαβαίνουν ένα πρόβλημα καλύτερα αν το ακούσουν κι όχι αν το διαβάσουν. Εάν το μωρό σας δυσκολεύεται να μάθει να μετράει ή να κάνει απλές πράξεις πρόσθεσης και αφαίρεσης, παίξτε μαζί του μετρώντας κούκλες, κύβους, βιβλία, μήλα κλπ, οτιδήποτε δεν έχει άμεση σχέση με μαθηματικά και “γυμνούς” αριθμούς.
Τα προβλήματα στα μαθηματικά συνήθως ξεπερνιούνται αρκετά γρήγορα αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος διδασκαλίας. Πολύ χειρότερα αν το παιδί παρ’ όλες τις προσπάθειες διαβάζει με δυσκολία ή γράφει με σοβαρά και ανεξήγητα λάθη. Πιθανόν το παιδί να έχει κάποιο πρόβλημα όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαρθρογραφία ή άλλο λογοπεδικό πρόβλημα. Εάν έχετε παρατηρήσει ότι στις λέξεις που γράφει το μωρό σας λείπουν γράμματα ή αντιθέτως κάποια γράμματα συναντιούνται διπλά, εάν κάποια γράμματα είναι ανάποδα, δεν βλέπει που τελειώνουν οι λέξεις και γενικώς κάνει “ανόητα” λάθη – τότε οπωσδήποτε απευθυνθείτε σ’ ένα λογοθεραπευτή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Πηγή άρθρου : http://woman-life.ucoz.com
Όμως ακόμα κι αν το παιδί πήγε στο σχολείο στην κατάλληλη ηλικία, μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν είναι ψυχολογικά έτοιμο. (Τονίζω – ψυχολογικά! Αυτό δε σημαίνει ότι το παιδί σας δεν είναι έξυπνο ή έχει έλλειψη νοημοσύνης). Σε αυτήν την περίπτωση μην τυραννάτε ούτε το παιδί σας ούτε και τους εαυτούς σας. Καλύτερα να σταματήσετε το σχολείο πριν το μωρό σας αναπτύξει κόμπλεξ του αποτυχημένου. Και προς Θεού, μην τον κατηγορείτε γι’ αυτό. Του αρκούν οι δύσκολες ώρες που πέρασε πίσω από το θρανίο. Εξηγήστε του, ότι αυτό ήταν απλώς μια δοκιμαστική τάξη, κι ότι πραγματικά θα πάει στο σχολείο του χρόνου. Είναι προτιμότερο την επόμενη χρονιά να τον γράψετε σε άλλο σχολείο ώστε τίποτα να μην του θυμίζει την περσινή “αποτυχία”.Μπορεί όμως να συμβεί και το ακριβώς αντίθετο. Ίσως σε μία με δύο εβδομάδες αποδειχθεί ότι το παιδί αντιθέτως είναι πιο μπροστά από τους συμμαθητές του. Μια έμπειρη δασκάλα σίγουρα θα βρει τρόπους να απασχολήσει με κάποιον τρόπο έναν πανέξυπνο μικρό μαθητή, αλλά δυστυχώς, συνήθως αυτά τα παιδιά αναγκάζονται να βαριούνται και να περιμένουν βασανιστικά ώσπου οι συμμαθητές τους να αφομοιώσουν την αλφάβητο και την γραφή.
Εάν το παιδί σας από την πρώτη κιόλας στιγμή σας ανακοίνωσε ότι δεν θα ξαναπάει σ’ αυτή τη δασκάλα, μην το λαμβάνετε ως καπρίτσιο ή γκρίνια. Οπωσδήποτε ακούστε την γνώμη του – τα μικρά παιδιά καλύτερα από τους μεγάλους νιώθουν την παραμικρή ψυχολογική ασυμβιβαστικότητα. Μια δασκάλα η οποία είναι πάντα δυσαρεστημένη με την εξωτερική εμφάνιση του μωρού σας, με την συμπεριφορά του, με τη φωνή του, με τις καλλιγραφικές του ικανότητες, με το πώς κάθεται και χρησιμοποιεί τα μολύβια του, με το πώς παίζει στα διαλύματα και το πώς μαζεύει τον σχολικό του σάκο δεν του ταιριάζει καθόλου. Ακόμα χειρότερα αν η δασκάλα δεν “βλέπει” το παιδί σας και δεν του δίνει καμιά σημασία: δηλαδή του βάζει βαθμούς, ελέγχει τα τετράδιά του, κάνει κάποιες παρατηρήσεις αλλά όλα αυτά μηχανικά και εντελώς αδιάφορα.
Μόλις παρατηρήσετε τον κώδωνα κινδύνου σύγκρουσης δασκάλας και παιδιού, αμέσως συναντηθείτε μαζί της και μάθετε ποιο είναι το πρόβλημα. Εάν αντιληφθείτε ότι υπάρχει ολοφάνερη αντιπάθεια ή ψυχολογική ασυμβιβαστικότητα, αλλάξτε σχολείο ή τάξη. Διότι τίποτα εκτός από αντιπάθεια για μάθηση και κόμπλεξ κατωτερότητας τέτοια δασκάλα δε θα δώσει στο μωρό σας. Και γενικώς, σε οποιεσδήποτε σχολικές συγκρούσεις, όσο δύσκολες ή πολύπλοκες κι αν είναι, το παιδί σας πρέπει να νιώθει ότι είστε με το μέρος του, ότι του βοηθάτε να ξεπεράσει τη δύσκολη κατάσταση κι όχι ότι είστε στο ίδιο στρατόπεδο με τη δασκάλα ή τον διευθυντή κι έχετε κηρύξει πόλεμο εναντίον του.
Το πιο δύσκολο πράγμα για τους μαθητές της ‘Α Δημοτικού, δεν είναι να μάθουν να διαβάζουν και να μετρούν (συνήθως οι μαθητές. Λίγο πολύ τα ξέρουν αυτά πριν πάνε σχολείο). Πολύ πιο δύσκολο είναι να μάθουν γραφή, να μάθουν να διατηρούν τα τετράδιά τους καθαρά, να καταγράφουν γρήγορα όσα λέει η δασκάλα ή να αντιγράφουν από τον πίνακα. Τα τετράδια του παιδιού σας είναι γεμάτα μουντζούρες, τα γράμματα χοροπηδάνε και είναι κυριολεκτικά δυσανάγνωστα; Μην βιάζεστε να το κατηγορήσετε για την έλλειψη προσπάθειας. Πολύ πιθανόν τα χεράκια του μωρού σας να μην είναι μαθημένα να κάνουν λεπτομερή δουλειά. Αντί να το αναγκάζετε να κάθετε με τις ώρες πάνω από τα τετράδια μαθαίνοντας να κάνει όμορφα γράμματα, παίξτε μαζί του. Επιλέξτε παιχνίδια όπου θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα δαχτυλάκια του πχ μάθετέ του να φτιάχνει φιγούρες οριγκάμι (origami) ή ανακατέψτε ρύζι, φακές και κριθαράκι και ζητήστε του να σας βοηθήσει να τα ξεχωρίσετε σε τρία διαφορετικά μπολ. Αγοράστε του βιβλιαράκι με ασπρόμαυρες εικόνες τις οποίες θα μπορεί να βάψει με πολύχρωμα μολύβια ή μαρκαδόρους.
Αν το παιδί σας κάνει αρκετά καλά και πάνω απ’ όλα κατανοητά γράμματα τα οποία όμως δεν αρέσουν στην δασκάλα του, σε καμία περίπτωση μην την αφήσετε να αλλάξει τον γραφικό χαρακτήρα του μωρού σας. Ο γραφικός χαρακτήρας (οποιουδήποτε ανθρώπου) είναι μια εκδήλωση του χαρακτήρα και του εσωτερικού κόσμου και η οποιαδήποτε “βία” και “εξαναγκασμός” σε αυτόν τον τομέα μπορεί να επιφέρει σοβαρά ψυχολογικά τραύματα όπως και προβλήματα στην όραση και στη στάση του σώματος.
Δυσκολίες στα μαθηματικά συνήθως συναντούνται στα παιδιά των οποίων το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι πιο αναπτυγμένο. Αυτά τα παιδιά διαβάζουν και γράφουν καλύτερα και γενικώς έχουν καλύτερα αποτελέσματα στις λεκτικές δραστηριότητες. Δεν είναι ότι δεν μπορούν να μάθουν μαθηματικά, απλώς χρειάζονται άλλον τρόπο διδασκαλίας. Πχ το μωρό σας, διαβάζοντας ένα πρόβλημα, ξεχνά την ουσία και αρχίζει να ανησυχεί για τους χαρακτήρες (ζωάκια, παιδάκια) που παίζουν κάποιον ρόλο στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Σε αυτήν την περίπτωση το παιδί πρέπει να μάθει να ξεφεύγει από το κείμενο με τη βοήθεια πχ ενός πίνακα ή σχήματος. Μερικά παιδιά καταλαβαίνουν ένα πρόβλημα καλύτερα αν το ακούσουν κι όχι αν το διαβάσουν. Εάν το μωρό σας δυσκολεύεται να μάθει να μετράει ή να κάνει απλές πράξεις πρόσθεσης και αφαίρεσης, παίξτε μαζί του μετρώντας κούκλες, κύβους, βιβλία, μήλα κλπ, οτιδήποτε δεν έχει άμεση σχέση με μαθηματικά και “γυμνούς” αριθμούς.
Τα προβλήματα στα μαθηματικά συνήθως ξεπερνιούνται αρκετά γρήγορα αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος διδασκαλίας. Πολύ χειρότερα αν το παιδί παρ’ όλες τις προσπάθειες διαβάζει με δυσκολία ή γράφει με σοβαρά και ανεξήγητα λάθη. Πιθανόν το παιδί να έχει κάποιο πρόβλημα όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαρθρογραφία ή άλλο λογοπεδικό πρόβλημα. Εάν έχετε παρατηρήσει ότι στις λέξεις που γράφει το μωρό σας λείπουν γράμματα ή αντιθέτως κάποια γράμματα συναντιούνται διπλά, εάν κάποια γράμματα είναι ανάποδα, δεν βλέπει που τελειώνουν οι λέξεις και γενικώς κάνει “ανόητα” λάθη – τότε οπωσδήποτε απευθυνθείτε σ’ ένα λογοθεραπευτή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Πηγή άρθρου : http://woman-life.ucoz.com
ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ;
Αν το παιδί σας πρόκειται να πάει στην πρώτη δημοτικού το Σεπτέμβρη, έχετε όλο το χρόνο μπροστά σας για να το προετοιμάσετε σωστά ώστε η μετάβαση από το μικρόκοσμο της οικογένεια στο νέο του σχολικό περιβάλλον να γίνει όσο το δυνατόν πιο… ανώδυνη.
Το παιδί σας πρέπει να καταλάβει ότι το δημοτικό διαφέρει από το νηπιαγωγείο. Τώρα οι κανόνες και τα όρια είναι πιο αυστηρά και ο στόχος συγκεκριμένος: να μάθει. Γι αυτό ένα παιδί που ξεκινάει την πρώτη πρέπει να είναι αρκετά ώριμο και αυτόνομο. Αντί να αγχώνετε το παιδί σας γι αυτό το νέο ξεκίνημα, να θυμάστε να το επιβραβεύετε ξανά και ξανά για κάθε επίτευγμα κι όχι να το πιέζετε όταν δεν τα καταφέρνει. Όσο καλύτερα έχει μάθει να λειτουργεί μέσα στο σπίτι, τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του σχολείου.
ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΤΟ ΘΡΑΝΙΟ
Και πιστέψτε με δεν είναι εύκολο!
Μία από τις προκλήσεις της πρώτης είναι ότι το παιδί πρέπει να μάθει να κάθεται στο θρανίο του. Δηλαδή να μη σηκώνεται από τη θέση του, να μη μιλάει, να μην κάνει φασαρία ή να ασχολείται με κάτι άλλο. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Χρειάζεται να δείχνει προσοχή σ αυτά που λέει η δασκάλα, να ακολουθεί τις υποδείξεις της και να ρωτά αν δεν έχει καταλάβει κάτι.
Για να το προετοιμάσετε καλύτερα:
Πρόγραμμα και ρουτίνα πάνω από όλα
Γενικά ένα παιδί που είναι τακτικό στη ζωή του, οργανώνει σωστά την τσάντα, τα βιβλία και τα τετράδιά του και υιοθετεί και μέσα στη σχολική αίθουσα διάφορες όπως μεθοδικότητα και οργάνωση.
Για να το προετοιμάσετε καλύτερα:
Πόσα γράμματα έχει η αλφαβήτα;
Το παιδί συνήθως μπορεί πριν ακόμα μάθει να διαβάζει, να αναγνωρίζει οπτικά κάποια λογότυπα, π.χ. τη μάρκα από το γάλα που του αγοράζετε, την επωνυμία του σούπερ μάρκετ, τον τίτλο του αγαπημένου του παραμυθιού. Επίσης καθώς υπάρχει από το νηπιαγωγείο μια πρώτη επαφή με το γράμματα, τα περισσότερα παιδιά που ξεκινούν την πρώτη ξέρουν να γράψουν όνομά τους και να το αναγνωρίσουν αν το δουν γραμμένο. Αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται το παιδί να ξέρει να αναγνωρίζει ή να γράφει τα γράμματα της αλφαβήτου και ούτε χρειάζεται να αγχώνεστε για αυτό.
Για να το προετοιμάσετε καλύτερα:
Στόχος σας δεν πρέπει να είναι απλώς να μάθετε το παιδί σας να μετρά αλλά να αντιλαμβάνεται οπτικά τους αριθμούς. Η βασική πρόκληση επίσης στην πρώτη τάξη είναι να μάθει να προσθέτει και να αφαιρεί.
Για να το προετοιμάσετε καλύτερα:
Το παιδί σας πρέπει να καταλάβει ότι το δημοτικό διαφέρει από το νηπιαγωγείο. Τώρα οι κανόνες και τα όρια είναι πιο αυστηρά και ο στόχος συγκεκριμένος: να μάθει. Γι αυτό ένα παιδί που ξεκινάει την πρώτη πρέπει να είναι αρκετά ώριμο και αυτόνομο. Αντί να αγχώνετε το παιδί σας γι αυτό το νέο ξεκίνημα, να θυμάστε να το επιβραβεύετε ξανά και ξανά για κάθε επίτευγμα κι όχι να το πιέζετε όταν δεν τα καταφέρνει. Όσο καλύτερα έχει μάθει να λειτουργεί μέσα στο σπίτι, τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του σχολείου.
ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΤΟ ΘΡΑΝΙΟ
Και πιστέψτε με δεν είναι εύκολο!
Μία από τις προκλήσεις της πρώτης είναι ότι το παιδί πρέπει να μάθει να κάθεται στο θρανίο του. Δηλαδή να μη σηκώνεται από τη θέση του, να μη μιλάει, να μην κάνει φασαρία ή να ασχολείται με κάτι άλλο. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Χρειάζεται να δείχνει προσοχή σ αυτά που λέει η δασκάλα, να ακολουθεί τις υποδείξεις της και να ρωτά αν δεν έχει καταλάβει κάτι.
Για να το προετοιμάσετε καλύτερα:
- Καθιερώστε τις καθιστικές δραστηριότητες. Όσο απαραίτητο είναι το ζωηρό ελεύθερο παιχνίδι τόσο σημαντικό είναι κάποιες ώρες μέσα στη μέρα να κάθεστε με το παιδί και να ασχολείστε με πιο ήσυχες δραστηριότητες όπως να του διαβάσετε αγαπημένα παραμύθια, να ζωγραφίσετε ή να παίξετε παιχνίδια μνήμης.
- Παίξτε παιχνίδια με κανόνες. Επιτραπέζια παιχνίδια αλλά και παιχνίδια δράσης είναι ιδανικά για να μάθει το παιδί να ακολουθεί κανόνες.
Πρόγραμμα και ρουτίνα πάνω από όλα
Γενικά ένα παιδί που είναι τακτικό στη ζωή του, οργανώνει σωστά την τσάντα, τα βιβλία και τα τετράδιά του και υιοθετεί και μέσα στη σχολική αίθουσα διάφορες όπως μεθοδικότητα και οργάνωση.
Για να το προετοιμάσετε καλύτερα:
- Επιμείνετε όταν τελειώνει το παιχνίδι του να μαζεύει το δωμάτιό του και τα πράγματά του.
- Εφοδιάστε το με αποθηκευτικά είδη, ώστε να μπορεί να οργανώνει τα παιχνίδια του ανά κατηγορίες, π.χ. αυτοκινητάκια, κούκλες, τουβλάκια.
- Δείξτε μεγαλύτερη πειθαρχία στο πρόγραμμα. Το σχολείο θέλει πρόγραμμα και συγκεκριμένη ώρα μελέτης. Βάλτε από νωρίς πιο σαφή όρια σχετικά με την ώρα ύπνου, την ώρα φαγητού και κάποιους κανόνες όπως πότε πλένουμε τα δόντια ή κάνουμε μπάνιο.
Πόσα γράμματα έχει η αλφαβήτα;
Το παιδί συνήθως μπορεί πριν ακόμα μάθει να διαβάζει, να αναγνωρίζει οπτικά κάποια λογότυπα, π.χ. τη μάρκα από το γάλα που του αγοράζετε, την επωνυμία του σούπερ μάρκετ, τον τίτλο του αγαπημένου του παραμυθιού. Επίσης καθώς υπάρχει από το νηπιαγωγείο μια πρώτη επαφή με το γράμματα, τα περισσότερα παιδιά που ξεκινούν την πρώτη ξέρουν να γράψουν όνομά τους και να το αναγνωρίσουν αν το δουν γραμμένο. Αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται το παιδί να ξέρει να αναγνωρίζει ή να γράφει τα γράμματα της αλφαβήτου και ούτε χρειάζεται να αγχώνεστε για αυτό.
Για να το προετοιμάσετε καλύτερα:
- Παροτρύνετε όσο μπορείτε το παιδί σας να χειρίζεται μόνο του τα διάφορα πράγματα με τα χέρια του χωρίς να το βοηθάτε. Π.χ. να ανοίξει ένα φάκελο. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνει μην το κάνετε εσείς γι αυτό. Δείξτε του πώς να το κάνει μόνο του.
- Προσπαθήστε να διαβάζετε μαζί με το παιδί καθημερινά παιδικά βιβλία. Αν απολαμβάνει να ακούει τα παραμύθια που του διαβάζετε, έχει κάνει το πρώτο βήμα για να απολαμβάνει μελλοντικά και την ανάγνωση.
Στόχος σας δεν πρέπει να είναι απλώς να μάθετε το παιδί σας να μετρά αλλά να αντιλαμβάνεται οπτικά τους αριθμούς. Η βασική πρόκληση επίσης στην πρώτη τάξη είναι να μάθει να προσθέτει και να αφαιρεί.
Για να το προετοιμάσετε καλύτερα:
- Ενθαρρύνετε το παιδί να βοηθά στην προετοιμασία του τραπεζιού δίνοντάς του συγκεκριμένες οδηγίες όπως: "βάλε τα πιάτα πάνω στο τραπέζι", "πάρε τόσο πιρούνια όσα τα πιάτα και βάλτα τα δίπλα", "βγάλε τα ποτήρια που περισσεύουν" κλπ
- Για εξάσκηση στην πρόσθεση και αφαίρεση χρησιμοποιήστε χειροπιαστά αντικείμενα όπως αυτοκινητάκια ή πλαστικά ζωάκια και παίξτε το παιχνίδι "έχω τόσα, βάζω τόσα, πόσα έχω"; Ξεκινήστε με μικρά σύνολα π.χ. "δύο βάζω ένα μας κάνουν τρία".
- Όταν κάνετε απλές προσθέσεις ή αφαιρέσεις μην λέτε "συν ή πλην" αλλά "βάζω τόσα ή βγάζω τόσα".
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ Α' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ;
_
Το παραπάνω ερώτημα απασχολεί ολοένα και περισσότερους γονείς, αφού η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό συνιστά σημαντικό εκπαιδευτικό ορόσημο και δείκτη ατομικής προόδου και ανάπτυξης για κάθε παιδί. Επιπλέον, 1 στα 4 παιδιά εκτιμάται πως θα παρουσιάσει μαθησιακές δυσκολίες.
Γι’ αυτό ακριβώς, ενδείξεις στην ανάπτυξη του παιδιού που ίσως προοιωνίζουν μαθησιακές δυσκολίες, όπως δυσκολίες στη συγκέντρωση προσοχής, στη συμπεριφορά, καθώς και στη γλωσσική και γνωστική ικανότητα του παιδιού, χρειάζεται να επισημαίνονται έγκαιρα και στη συνέχεια να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά.
Οι παραπάνω δεξιότητες μπορούν να αξιολογηθούν με ένα προληπτικό τεστ που ανιχνεύει με απλό και ευχάριστο τρόπο τη σχολική ετοιμότητα παιδιών 5-6 ετών. Ελέγχοντας λοιπόν κατά πόσο το παιδί διαθέτει τις απαραίτητες ικανότητες και την ωριμότητα που απαιτείται για να παρακολουθήσει με επιτυχία το δημοτικό σχολείο, εξασφαλίζεται η ομαλή μετάβαση του από το περιβάλλον του νηπιαγωγείου σ’ αυτό του σχολείου, η συναισθηματική σιγουριά και ασφάλεια για να αντιμετωπίσει τη νέα σχολική ύλη, καθώς και η έγκαιρη αποκατάσταση τυχόν δυσκολιών.
Παράλληλα, οι γονείς βεβαιώνονται πως το παιδί τους είναι έτοιμο να αρχίσει το σχολείο, γνωρίζουν πιο ολοκληρωμένα τις ικανότητες του, ενώ καθοδηγούνται ειδικά στον τρόπο ενίσχυσης, σε περίπτωση κάποιας δυσκολίας.
Φαιδώρα Ρίζου
Ειδική Παιδαγωγός, ΜΑ
Το παραπάνω ερώτημα απασχολεί ολοένα και περισσότερους γονείς, αφού η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό συνιστά σημαντικό εκπαιδευτικό ορόσημο και δείκτη ατομικής προόδου και ανάπτυξης για κάθε παιδί. Επιπλέον, 1 στα 4 παιδιά εκτιμάται πως θα παρουσιάσει μαθησιακές δυσκολίες.
Γι’ αυτό ακριβώς, ενδείξεις στην ανάπτυξη του παιδιού που ίσως προοιωνίζουν μαθησιακές δυσκολίες, όπως δυσκολίες στη συγκέντρωση προσοχής, στη συμπεριφορά, καθώς και στη γλωσσική και γνωστική ικανότητα του παιδιού, χρειάζεται να επισημαίνονται έγκαιρα και στη συνέχεια να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά.
Οι παραπάνω δεξιότητες μπορούν να αξιολογηθούν με ένα προληπτικό τεστ που ανιχνεύει με απλό και ευχάριστο τρόπο τη σχολική ετοιμότητα παιδιών 5-6 ετών. Ελέγχοντας λοιπόν κατά πόσο το παιδί διαθέτει τις απαραίτητες ικανότητες και την ωριμότητα που απαιτείται για να παρακολουθήσει με επιτυχία το δημοτικό σχολείο, εξασφαλίζεται η ομαλή μετάβαση του από το περιβάλλον του νηπιαγωγείου σ’ αυτό του σχολείου, η συναισθηματική σιγουριά και ασφάλεια για να αντιμετωπίσει τη νέα σχολική ύλη, καθώς και η έγκαιρη αποκατάσταση τυχόν δυσκολιών.
Παράλληλα, οι γονείς βεβαιώνονται πως το παιδί τους είναι έτοιμο να αρχίσει το σχολείο, γνωρίζουν πιο ολοκληρωμένα τις ικανότητες του, ενώ καθοδηγούνται ειδικά στον τρόπο ενίσχυσης, σε περίπτωση κάποιας δυσκολίας.
Φαιδώρα Ρίζου
Ειδική Παιδαγωγός, ΜΑ
ΠΩΣ ΘΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Η δημιουργικότητα και η καλλιτεχνική έκφραση είναι έμφυτη σε κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά και απλώς χρειάζεται να καλλιεργηθεί και να διατηρηθεί. Αυτό μπορεί να γίνει πολύ εύκολα και διασκεδαστικά! Αναρρωτιέστε πόσο σημαντική είναι η δημιουργικότητα στη ζωή; Ένας δημιουργικός άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ πιο εύκολα κάθε δυσκολία, τόσο σε μικρότερη ηλικία όσο και στην ενήλικη ζωή. Ο δημιουργικός άνθρωπος είναι ενεργητικός, έχει ανήσυχο πνεύμα, αυτοπεποίθηση και ανακαλύπτει τον κόσμο, εφευρίσκει λύσεις και έχει έντονη έκφραση και αλληλεπίδραση με τους άλλους και το περιβάλλον του.
Δυστυχώς, πολλές ασχολίες στην καθημερινή ζωή των παιδιών δεν τα βοηθούν να είναι δημιουργικά, αντίθετα τα ωθούν να υιοθετούν παθητικό ρόλο, όπως π.χ. η τηλεόραση. Μπορείτε, όμως, να εμπλουτίσετε το χρόνο των παιδιών με δημιουργικές ασχολίες, ενισχύοντας τη δημιουργικότητά τους. Αρκεί λίγος χρόνος, λίγα ερεθίσματα και λίγος κατάλληλος εξοπλισμός!
Πώς μπορείτε να ενισχύσετε τη δημιουργικότητα του παιδιού με απλούς τρόπους:
Δυστυχώς, πολλές ασχολίες στην καθημερινή ζωή των παιδιών δεν τα βοηθούν να είναι δημιουργικά, αντίθετα τα ωθούν να υιοθετούν παθητικό ρόλο, όπως π.χ. η τηλεόραση. Μπορείτε, όμως, να εμπλουτίσετε το χρόνο των παιδιών με δημιουργικές ασχολίες, ενισχύοντας τη δημιουργικότητά τους. Αρκεί λίγος χρόνος, λίγα ερεθίσματα και λίγος κατάλληλος εξοπλισμός!
Πώς μπορείτε να ενισχύσετε τη δημιουργικότητα του παιδιού με απλούς τρόπους:
- Έχετε στη διάθεσή του άφθονα χαρτιά και χρωματιστά μολύβια ή μαρκαδόρους, χαρτόνια και κόλλες σε σημείο που μπορεί εύκολα να τα βρει.
- Ζητήστε του να διακοσμήσει τα κουτιά που βάζει πράγματα ή παιχνίδια όπως του αρέσει.
- Προτείνετέ του να φτιάξει μια ζωγραφιά που θα κολλήσετε σε χαρτόνι ή θα πλαστικοποιήσετε και θα στολίσετε το δωμάτιό του ή άλλο χώρο του σπιτιού.
- Στις γιορτές, δώστε του χρωματιστά χαρτόνια για να φτιάξει και να ζωγραφίσει κάρτες για τα αγαπημένα του πρόσωπα.
- Δώστε του να ζωγραφίσει παλιά γυάλινα βαζάκια ή ποτήρια.
- Δώστε του να ζωγραφίσει πήλινα γλαστράκια ή πιατάκια ή άλλα αντικείμενα.
- Διαθέστε του πλαστελίνες και πηλό. Μπορεί να φτιάξει ό,τι θέλει ή να του δώσετε ιδέες π.χ. να φτιάξει ζωάκια ή ένα δάσος ή ένα μικρό χωριό ή πόλη.
- Εξασφαλίστε του μέσα στο σπίτι ένα τραπεζάκι που θα είναι το μικρό του «καλλιτεχνικό εργαστήρι», για να ζωγραφίζει και να δημιουργεί. Αν φοβάστε για την καθαριότητα, στρώστε κάτω ένα μεγάλο νάιλον ή μια μοκέτα που δεν θα στενοχωρηθείτε αν λερωθεί.
- Φτιάξτε ανθρωπάκια για αυτοσχέδιο κουκλοθέατρο, χρησιμοποιήστε κουτάλες, μπαλάκια, μολύβια και όποιο άλλο αντικείμενο σας εμπνεύσει.
- Έχετε στη διάθεσή του πολλά διαφορετικά υλικά, πχ. χαρτιά γκοφρέ, κουμπιά, κ.α. για κολλάζ.
- Αναζητήστε εργαστήρια που πραγματοποιούνται σε διάφορους χώρους - υπάρχουν για όλες τις ηλικίες των παιδιών και μπορείτε να βρείτε είτε συστηματικά, είτε μεμονωμένα, για να πάρει το παιδί μια ιδέα και να εμπνευστεί.
- Φτιάξτε τις κατασκευές του mamakid.gr και αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη φτιάχνοντας αμέτρητες παραλλαγές τους!
Η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ... ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ!!!
Η περιέργεια είναι πολύτιμη για καλές επιδόσεις! Η περιέργεια των παιδιών, που συχνά οδηγεί σε αμέτρητες ερωτήσεις προς τους μεγάλους, όχι μόνο είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μαθαίνουν τα παιδιά για το περιβάλλον τους, αλλά οδηγεί σε καλές επιδόσεις στο σχολείο.
Σύμφωνα με νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Perspectives in Psychological Science αποδείχτηκε ότι η περιέργεια παίζει σημαντικό ρόλο στην καλή επίδοση στο σχολείο. Η εξυπνάδα ή η ευφυΐα δεν αποτελούν εγγύηση για τις καλές επιδόσεις, κι αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές στην πράξη. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι στοιχεία της προσωπικότητας, όπως η περιέργεια, έχουν πολύ πιο σημαντικό ρόλο από όσο πιστεύαμε.
Η περιέργεια είναι στην πραγματικότητα δίψα για εξερεύνηση και για απόκτηση νέας γνώσης. Το παιδί που θέλει να βρει απαντήσεις στην περιέργειά του, θα ρωτήσει, θα αναζητήσει απαντήσεις σε βιβλία και σε άλλες πηγές και θα ερευνά για να βρει νέα στοιχεία. Θα έχει όρεξη να μάθει για το ίδιο, και όχι επειδή «πρέπει».
Η περιέργεια, που μπορεί να δεχτεί αρνητική κριτική ή να γίνει ενοχλητική όταν οδηγεί σε πολλές και δύσκολες ερωτήσεις στους μεγάλους από τα μικρά παιδιά, είναι ένα σημαντικό στοιχείο για τα παιδιά, τόσο στη σχολική τους ζωή, όσο και αργότερα όταν γίνουν ενήλικες. Γι’ αυτό, γονείς και δάσκαλοι καλούνται να την ενθαρρύνουν και να την ενισχύουν, αφού έτσι το αποτέλεσμα θα είναι παιδιά με δίψα για γνώση, που θα μαθαίνουν ταυτόχρονα πώς να την αποκτούν και μόνα τους, χωρίς να χρειάζονται εξωτερική πίεση ή κίνητρο. Τα παιδιά με περιέργεια, είναι εκείνα που έχουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες για να αναπτυχθούν ως άτομα, τόσο σε γνωστικό επίπεδο, όσο και ευρύτερα και αυτό θα τα επηρεάσει μέχρι και στη μετέπειτα επαγγελματική τους πορεία.
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο, που αποτελεί μέρος της προσωπικότητας, είναι και η συνέπεια προς τη μελέτη. Ένα παιδί που νιώθει με ευσυνειδησία ότι είναι χρήσιμο για το ίδιο να παρακολουθεί στην τάξη και να ολοκληρώνει τις εργασίες του στο σπίτι, θα έχει καλύτερη πορεία στο σχολείο.
Μάλιστα, οι επιστήμονες μελετώντας δεδομένα από 200 διαφορετικές μελέτες που αφορούσαν συνολικά 50.000 μαθητές, διαπίστωσαν ότι η περιέργεια και η ευσυνειδησία είχαν μεγαλύτερη επίδραση στην πορεία των μαθητών, από ό,τι είχε η ευφυΐα.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σας ρωτήσει το βλαστάρι σας οτιδήποτε, πριν σκεφτείτε ότι κουραστήκατε με τις τόσες ερωτήσεις, ξανασκεφτείτε το!
Πηγή: mamakid
Σύμφωνα με νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Perspectives in Psychological Science αποδείχτηκε ότι η περιέργεια παίζει σημαντικό ρόλο στην καλή επίδοση στο σχολείο. Η εξυπνάδα ή η ευφυΐα δεν αποτελούν εγγύηση για τις καλές επιδόσεις, κι αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές στην πράξη. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι στοιχεία της προσωπικότητας, όπως η περιέργεια, έχουν πολύ πιο σημαντικό ρόλο από όσο πιστεύαμε.
Η περιέργεια είναι στην πραγματικότητα δίψα για εξερεύνηση και για απόκτηση νέας γνώσης. Το παιδί που θέλει να βρει απαντήσεις στην περιέργειά του, θα ρωτήσει, θα αναζητήσει απαντήσεις σε βιβλία και σε άλλες πηγές και θα ερευνά για να βρει νέα στοιχεία. Θα έχει όρεξη να μάθει για το ίδιο, και όχι επειδή «πρέπει».
Η περιέργεια, που μπορεί να δεχτεί αρνητική κριτική ή να γίνει ενοχλητική όταν οδηγεί σε πολλές και δύσκολες ερωτήσεις στους μεγάλους από τα μικρά παιδιά, είναι ένα σημαντικό στοιχείο για τα παιδιά, τόσο στη σχολική τους ζωή, όσο και αργότερα όταν γίνουν ενήλικες. Γι’ αυτό, γονείς και δάσκαλοι καλούνται να την ενθαρρύνουν και να την ενισχύουν, αφού έτσι το αποτέλεσμα θα είναι παιδιά με δίψα για γνώση, που θα μαθαίνουν ταυτόχρονα πώς να την αποκτούν και μόνα τους, χωρίς να χρειάζονται εξωτερική πίεση ή κίνητρο. Τα παιδιά με περιέργεια, είναι εκείνα που έχουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες για να αναπτυχθούν ως άτομα, τόσο σε γνωστικό επίπεδο, όσο και ευρύτερα και αυτό θα τα επηρεάσει μέχρι και στη μετέπειτα επαγγελματική τους πορεία.
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο, που αποτελεί μέρος της προσωπικότητας, είναι και η συνέπεια προς τη μελέτη. Ένα παιδί που νιώθει με ευσυνειδησία ότι είναι χρήσιμο για το ίδιο να παρακολουθεί στην τάξη και να ολοκληρώνει τις εργασίες του στο σπίτι, θα έχει καλύτερη πορεία στο σχολείο.
Μάλιστα, οι επιστήμονες μελετώντας δεδομένα από 200 διαφορετικές μελέτες που αφορούσαν συνολικά 50.000 μαθητές, διαπίστωσαν ότι η περιέργεια και η ευσυνειδησία είχαν μεγαλύτερη επίδραση στην πορεία των μαθητών, από ό,τι είχε η ευφυΐα.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σας ρωτήσει το βλαστάρι σας οτιδήποτε, πριν σκεφτείτε ότι κουραστήκατε με τις τόσες ερωτήσεις, ξανασκεφτείτε το!
Πηγή: mamakid
10 ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Λέξεις και φράσεις που αξίζει να χρησιμοποιούμε καθημερινά και συστηματικά, ανάλογα με την περίσταση, για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό των παιδιών, καθώς και το πολύτιμο συναίσθημα σύνδεσης και μοιράσματος μέσα στην οικογένεια:
1. “Σ΄ ευχαριστώ! “: Μοιάζει αυτονόητο, αλλά πόσο συχνά ευχαριστούμε τα παιδιά μας, αναγνωρίζοντας την προσπάθειά τους να μας βοηθήσουν; “Σ΄ευχαριστώ που έστρωσες το τραπέζι. Εφτιαξα τη σαλάτα όσο με βοηθούσες”. “Σ΄ευχαριστώ που βρήκες τη χαμένη θήκη του cd μου” κοκ.
2. “Πες μου κι άλλα”: Η φράση – κλειδί για άμεση σύνδεση, χωρίς κριτική και υποδείξεις (τουλάχιστον άμεσα). Δίνει το πράσινο φως για να λυθεί η γλώσσα και ν΄ανοίξει η καρδούλα του παιδιού, που μπορεί να αρχίσει να λέει οτιδήποτε το απασχολεί: από την προπαίδεια που μόλις έμαθε μέχρι το πόσο εντυπωσιακό ήταν το πολύχρωμο κασκόλ της δασκάλας του. Στην πραγματικότητα δεν έχει τόσο σημασία τι θα πει, όσο το να νιώθει άνετα να μιλάει με φυσικό τρόπο για την καθημερινότητα και η οικειότητα που αναπτύσσεται μέσα από μια επικοινωνία που ρέει.
"Ιπτάμενα παιδιά" από τον Neil Pierce, flickr
3. “Μπορείς!”: Η λέξη – σφραγίδα που αντανακλά την εμπιστοσύνη μας στο δυναμικό του. Η παρότρυνση του γονιού είναι αυτή που κάνει τη διαφορά όταν το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση για να συνεχίσει την προσπάθεια, για να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, για να κάνει το πρώτο βήμα, για να επιμείνει απέναντι στη δυσκολία.
4. “Πώς μπορώ να βοηθήσω;”: Η προθυμία μας να βοηθήσουμε (προσοχή, λέμε απλώς να βοηθήσουμε όχι να κάνουμε τη δουλειά για λογαριασμό του) προσφέρει το πολύτιμο συναίσθημα της υποστήριξης στο παιδί. Το εξοικειώνει επίσης με μια πιο γενναιόδωρη και ακομπλεξάριστη συμπεριφορά που μπορεί να υιοθετήσει το ίδιο απέναντι στους συνομηλίκους του.
5. “Ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι για να…..”: συμμαζέψουμε το σπίτι, καθαρίσουμε το δωμάτιο, φυτέψουμε τον κήπο…κοκ. Υπάρχει πιο όμορφος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά την αξία της συνεργασίας και της συλλογικότητας, ώστε να γίνονται όλα πιο αποτελεσματικά, πιο εύκολα και πιο γρήγορα;
6. “Τι θα ΄λεγες για μια αγκαλιά;”: Ο πιο γλυκός , άμεσος, υπέροχος τρόπος για να δείξουμε τρυφερότητα, υποστήριξη, αγάπη… Ισως όσο τα παιδιά μεγαλώνουν να αλλάζει και ο τρόπος που θέλουν να τους εκδηλώνουμε την τρυφερότητά μας: μπορεί να θέλουν αγκαλιά “διαρκείας” ή ένα χτυπηματάκι στην πλάτη ή ένα φιλάκι στο μάγουλο ή μια γρήγορη αγκαλιά…
7. “Παρακαλώ”: Διαχρονική και κλασική λέξη όταν ζητάμε οτιδήποτε από το παιδί. Στο κάτω κάτω δείχνει στοιχειώδη ευγένεια, το χρησιμοποιούμε με τους ξένους, γιατί όχι και με το παιδί μας;
Ποιος δεν ξεσηκώνεται απ΄αυτή τη φωτογραφία;
8. “Μπράβο, τα κατάφερες!”: Η λεκτική επιβράβευση από έναν περήφανο γονιό δίνει φτερά στο παιδί για να επιστρατεύσει τις δυνάμεις του και να ανοιχτεί σε νέα επιτεύγματα. Προσοχή: Να λέμε το μπράβο όταν το νιώθουμε πραγματικά και για μια συγκεκριμένη προσπάθεια ή συμπεριφορά. Αν το λέμε με ευκολία για καθετί χάνει την αξία του!
9. “Είναι ώρα για …”: …ύπνο, μελέτη, ξεκούραση, να κλείσει η τηλεόραση κοκ. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο μέσα στο οποίο τα παιδιά λειτουργούν και είναι δουλειά του γονιού να το παρέχει και να το τηρεί, ειδικά όταν τα παιδιά είναι ακόμα μικρά.
10. “Σ΄ αγαπώ!”: Δεν αρκεί να το νιώθουμε, χρειάζεται να το λέμε και να το ξαναλέμε! Οσο πιο συχνά λέμε “σ΄αγαπώ” τόσο πιο συχνά το ακούμε και η ζωή γίνεται όλο και πιο όμορφη! Οσο για τα παιδιά, τα θεμέλια της αυτοεκτίμησής τους είναι τα “σ΄ αγαπώ”, σε λέξεις και πράξεις, που εισέπραξαν από τους γονείς τους!
ΠΗΓΗ: newagemama
1. “Σ΄ ευχαριστώ! “: Μοιάζει αυτονόητο, αλλά πόσο συχνά ευχαριστούμε τα παιδιά μας, αναγνωρίζοντας την προσπάθειά τους να μας βοηθήσουν; “Σ΄ευχαριστώ που έστρωσες το τραπέζι. Εφτιαξα τη σαλάτα όσο με βοηθούσες”. “Σ΄ευχαριστώ που βρήκες τη χαμένη θήκη του cd μου” κοκ.
2. “Πες μου κι άλλα”: Η φράση – κλειδί για άμεση σύνδεση, χωρίς κριτική και υποδείξεις (τουλάχιστον άμεσα). Δίνει το πράσινο φως για να λυθεί η γλώσσα και ν΄ανοίξει η καρδούλα του παιδιού, που μπορεί να αρχίσει να λέει οτιδήποτε το απασχολεί: από την προπαίδεια που μόλις έμαθε μέχρι το πόσο εντυπωσιακό ήταν το πολύχρωμο κασκόλ της δασκάλας του. Στην πραγματικότητα δεν έχει τόσο σημασία τι θα πει, όσο το να νιώθει άνετα να μιλάει με φυσικό τρόπο για την καθημερινότητα και η οικειότητα που αναπτύσσεται μέσα από μια επικοινωνία που ρέει.
"Ιπτάμενα παιδιά" από τον Neil Pierce, flickr
3. “Μπορείς!”: Η λέξη – σφραγίδα που αντανακλά την εμπιστοσύνη μας στο δυναμικό του. Η παρότρυνση του γονιού είναι αυτή που κάνει τη διαφορά όταν το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση για να συνεχίσει την προσπάθεια, για να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, για να κάνει το πρώτο βήμα, για να επιμείνει απέναντι στη δυσκολία.
4. “Πώς μπορώ να βοηθήσω;”: Η προθυμία μας να βοηθήσουμε (προσοχή, λέμε απλώς να βοηθήσουμε όχι να κάνουμε τη δουλειά για λογαριασμό του) προσφέρει το πολύτιμο συναίσθημα της υποστήριξης στο παιδί. Το εξοικειώνει επίσης με μια πιο γενναιόδωρη και ακομπλεξάριστη συμπεριφορά που μπορεί να υιοθετήσει το ίδιο απέναντι στους συνομηλίκους του.
5. “Ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι για να…..”: συμμαζέψουμε το σπίτι, καθαρίσουμε το δωμάτιο, φυτέψουμε τον κήπο…κοκ. Υπάρχει πιο όμορφος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά την αξία της συνεργασίας και της συλλογικότητας, ώστε να γίνονται όλα πιο αποτελεσματικά, πιο εύκολα και πιο γρήγορα;
6. “Τι θα ΄λεγες για μια αγκαλιά;”: Ο πιο γλυκός , άμεσος, υπέροχος τρόπος για να δείξουμε τρυφερότητα, υποστήριξη, αγάπη… Ισως όσο τα παιδιά μεγαλώνουν να αλλάζει και ο τρόπος που θέλουν να τους εκδηλώνουμε την τρυφερότητά μας: μπορεί να θέλουν αγκαλιά “διαρκείας” ή ένα χτυπηματάκι στην πλάτη ή ένα φιλάκι στο μάγουλο ή μια γρήγορη αγκαλιά…
7. “Παρακαλώ”: Διαχρονική και κλασική λέξη όταν ζητάμε οτιδήποτε από το παιδί. Στο κάτω κάτω δείχνει στοιχειώδη ευγένεια, το χρησιμοποιούμε με τους ξένους, γιατί όχι και με το παιδί μας;
Ποιος δεν ξεσηκώνεται απ΄αυτή τη φωτογραφία;
8. “Μπράβο, τα κατάφερες!”: Η λεκτική επιβράβευση από έναν περήφανο γονιό δίνει φτερά στο παιδί για να επιστρατεύσει τις δυνάμεις του και να ανοιχτεί σε νέα επιτεύγματα. Προσοχή: Να λέμε το μπράβο όταν το νιώθουμε πραγματικά και για μια συγκεκριμένη προσπάθεια ή συμπεριφορά. Αν το λέμε με ευκολία για καθετί χάνει την αξία του!
9. “Είναι ώρα για …”: …ύπνο, μελέτη, ξεκούραση, να κλείσει η τηλεόραση κοκ. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο μέσα στο οποίο τα παιδιά λειτουργούν και είναι δουλειά του γονιού να το παρέχει και να το τηρεί, ειδικά όταν τα παιδιά είναι ακόμα μικρά.
10. “Σ΄ αγαπώ!”: Δεν αρκεί να το νιώθουμε, χρειάζεται να το λέμε και να το ξαναλέμε! Οσο πιο συχνά λέμε “σ΄αγαπώ” τόσο πιο συχνά το ακούμε και η ζωή γίνεται όλο και πιο όμορφη! Οσο για τα παιδιά, τα θεμέλια της αυτοεκτίμησής τους είναι τα “σ΄ αγαπώ”, σε λέξεις και πράξεις, που εισέπραξαν από τους γονείς τους!
ΠΗΓΗ: newagemama
ΔΕΚΑ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Δεν θα ήταν υπέροχο να νιώθεις σίγουρος ότι τα παιδιά σου θα αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις προκλήσεις της ζωής; Οτι θα είναι μαχητές της καθημερινότητας που θα βρίσκουν το δρόμο τους χωρίς να χάνουν το κουράγιο να προσπαθούν για το καλύτερο;
Η απάντηση βρίσκεται στη μαγική λέξη: αυτοεκτίμηση. Τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση νιώθουν ασφαλή, αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους, είναι πρόθυμα να αναλάβουν θετικά ρίσκα και αντιμετωπίζουν με ευελιξία τις αλλαγές. Ως ενήλικες, οι άνθρωποι με υψηλή αυτοεκτίμηση μπορούν να αντέξουν και να διαχειριστούν δημιουργικά την απόρριψη, την απογοήτευση και την αποτυχία, που κάποια στιγμή αναπόφευκτα συναντούν στο δρόμο τους.
Ακολουθούν δέκα τρόποι για να ωθήσεις τα παιδιά σου να αναπτύξουν την αυτοεκτίμησή τους:
1. Κέρδισε πρώτα εσύ σαν άνθρωπος την αυτοεκτίμηση
Τα παιδιά αναπαράγουν με μεγάλη ευκολία τις συμπεριφορές των γονιών. Αφησέ τα να αντιληφθούν τον καθημερινό αγώνα που δίνεις στη ζωή, μίλησέ τους με ειλικρίνεια για τους στόχους σου και την προσπάθεια που καταβάλεις για να τους πετύχεις. Εξήγησέ τους πώς αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες που συναντάς και ποια είναι τα μαθήματα ζωής που παίρνεις μέσα απ΄ αυτήν τη διαδικασία.
Φωτό του Mitch Allman, flickr
2. Δημιούργησε ένα σπιτικό γεμάτο αγάπη και υποστήριξη
Οταν το παιδί δεν βιώνει αγάπη και ασφάλεια μέσα στο σπίτι – όσο ικανό κι αν είναι, όσες διακρίσεις κι αν έχει, για παράδειγμα, στο σχολείο ή στον αθλητισμό – αργά ή γρήγορα θα νιώσει αβοήθητο και μόνο, και η αυτοεκτίμησή του θα πάρει την κάτω βόλτα. Στην πραγματικότητα η αυτοεκτίμηση στηρίζεται πάνω σε δύο βασικές πεποιθήσεις: “είμαι αξιαγάπητος” και “είμαι ικανός”. Χρειάζονται και τα δύο ταυτόχρονα για να λειτουργήσει!
3. Δώσε τους την ευθύνη
Η αυτοεκτίμηση κερδίζεται και χτίζεται σταδιακά, μέσα από την ικανοποίηση που νιώθουν τα παιδιά όταν ολοκληρώνουν με επιτυχία κάποιο έργο. Ανάλογα με την ηλικία και τις ικανότητές τους, ανάθεσέ τους τις κατάλληλες δουλειές: να φτιάξουν τη βαλίτσα τους για το ταξίδι, να ετοιμάσουν το πρωϊνό τους, να βγάλουν βόλτα το σκύλο, να πλύνουν κάποια ρούχα τους, να στρώσουν τα κρεβάτια τους, να κάνουν τα απαραίτητα τηλεφωνήματα για την οργάνωση μιας γιορτής κοκ.
4. Άφηνέ τα να παίρνουν κάποιες αποφάσεις μόνα τους
Ένα νήπιο μπορεί να αποφασίσει αν θα φορέσει το κόκκινο ή το πράσινο μπλουζάκι, ένα μεγαλύτερο παιδί να διαλέξει τα ρούχα που θα φορέσει, αν θα πάει ή όχι στην κατασκήνωση κοκ. Οσο μεγαλώνουν και ωριμάζουν θα μπορούν να αποφασίζουν και για πιο σημαντικά θέματα. Βοήθησέ τα με τρυφερότητα και συνέπεια, μέσα από τη συζήτηση, να διερευνήσουν τις επιλογές που έχουν στη διάθεσή τους. Σεβάσου την άποψή τους.
5. Επιβράβευσε στη σωστή δοσολογία
Η αυτοεκτίμηση βασίζεται σε γεγονότα και αλήθειες, σε επιτεύγματα και ικανότητες. Αν τα παινεύεις για ό,τι κι αν κάνουν υπάρχει ο κίνδυνος να τους περάσεις άθελά σου το μήνυμα ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν ιδιαίτερα ή – ακόμα χειρότερα- ότι δεν μπορούν να κάνουν λάθη. Είναι καλύτερο να επιβραβεύεις την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση το παιδί μαθαίνει να δοκιμάζει, να επιχειρεί, να επιτρέπει στον εαυτό του το λάθος.
6. Να δείχνεις πόσο πιστεύεις στις δυνατότητες και στην κρίση τους
Η αυτοεκτίμηση πηγάζει «από μέσα», από τη γνώση του εαυτού μας και του προσωπικού μας δυναμικού. Με την ενθάρρυνση των γονιών τα παιδιά δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε νέα πεδία, νιώθουν ελεύθερα να εξερευνήσουν τη δημιουργικότητά τους και να αναγνωρίσουν τα ταλέντα και τις ικανότητές τους. Μέσα απ΄ αυτή τη διαδικασία μαθαίνουν να εμπιστεύονται τις επιλογές τους. Πες τους: «Εκτιμώ τον τρόπο που…..» ή «γίνεσαι όλο και καλύτερος στο…..». Όταν εσύ τούς δείχνεις εμπιστοσύνη είναι πιο εύκολο να αρχίσουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους.
Θυμήσου ότι η αυτοεκτίμηση είναι σαν μια σπείρα που ανεβαίνει. Όταν είναι υψηλή, τα παιδιά αντιμετωπίζουν τις καινούργιες προκλήσεις με αυτοπεποίθηση. Αν πετύχουν, η αυτοεκτίμησή τους μεγαλώνει και είναι ικανά να αναλάβουν πιο απαιτητικά θετικά ρίσκα κοκ. Αν αποτύχουν μπορούν να τα βγάλουν πέρα επειδή η αυτοεκτίμησή τους είναι υψηλή.
7. Να ακούς με ανοιχτή καρδιά ό,τι έχουν να σου πουν
Αφιέρωνε χρόνο στην επικοινωνία με τα παιδιά, στην αναγνώριση και έκφραση των συναισθημάτων τους χωρίς καμία κριτική, όπως και στην ανταλλαγή απόψεων γύρω από τα θέματα που τα απασχολούν. Εχουν ανάγκη να νιώθουν ότι ο λόγος τους μετράει και η γνώμη τους είναι σεβαστή. Υποστήριξέ όσο γίνεται περισσότερο, αλλά διόρθωσέ τα με τρυφερότητα αν κάνουν κάποιο λάθος.
Φωτό από το topsibelle.wordpress.com.
8. Άφησέ τα να υποστούν κάποιες συνέπειες
Τα λάθη και οι συνέπειές τους είναι κομμάτι της ζωής. Δεν χρειάζεται να τα «σώζεις» πάντα, ούτε να τα προστατεύεις από τις δυσκολίες. Καλύτερα να τους μάθεις να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξέων τους και να αναγνωρίζουν το μάθημα που έχει να προσφέρει η ζωή μέσα από τις αποτυχίες και τις παραλείψεις. Μίλησέ τους για αντίστοιχες εμπειρίες σου.
9. Να είσαι αληθινός
Μην υποκρίνεσαι ότι όλα είναι καλά όταν δεν είναι. Εντάξει, δεν χρειάζεται να φορτίζεις και να εκθέτεις τα παιδιά απέναντι σε ό,τι σε φοβίζει και σε καταρρακώνει, αλλά μην παίζεις θέατρο. Αν αποτύχεις σε μια σου προσπάθεια, μην τους πεις ψέματα. «Ετσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα». Είναι πιο σημαντικό να αναγνωρίσουν ότι στη ζωή μπορεί να χάσουν κάποιες μάχες μέχρι να κερδίσουν τον πόλεμο.
10. Εξόρισε την τελειοθηρία από την ζωή της οικογένειας
Οταν τα παιδιά φοβούνται μήπως κάνουν λάθος, μήπως δεν ανταποκριθούν στις όποιες προσδοκίες, μήπως δεν είναι “τέλεια”, το παιχνίδι κινδυνεύει να χαθεί. Χρειάζεται να λέμε – και να τους το μάθουμε να το λένε και να το πιστεύουν – το λυτρωτικό “δεν πειράζει, τα λάθη επιτρέπονται!”
Τα παιδιά που μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν την αποτυχία κυνηγούν ό,τι είναι αληθινά σημαντικό για τις ζωές τους, διεκδικούν τη θέση τους στον ήλιο, τολμούν να σπάζουν αυγά όταν θέλουν να φτιάξουν ομελέτα. Ξεδιπλώνουν τη δύναμή τους αγκαλιάζοντας τα λάθη και μαθαίνουν αληθινά. Οχι μόνο στα θρανία του σχολείου, αλλά στα μαθήματα του βίου!
ΠΗΓΗ: Newagemama.com
Η απάντηση βρίσκεται στη μαγική λέξη: αυτοεκτίμηση. Τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση νιώθουν ασφαλή, αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους, είναι πρόθυμα να αναλάβουν θετικά ρίσκα και αντιμετωπίζουν με ευελιξία τις αλλαγές. Ως ενήλικες, οι άνθρωποι με υψηλή αυτοεκτίμηση μπορούν να αντέξουν και να διαχειριστούν δημιουργικά την απόρριψη, την απογοήτευση και την αποτυχία, που κάποια στιγμή αναπόφευκτα συναντούν στο δρόμο τους.
Ακολουθούν δέκα τρόποι για να ωθήσεις τα παιδιά σου να αναπτύξουν την αυτοεκτίμησή τους:
1. Κέρδισε πρώτα εσύ σαν άνθρωπος την αυτοεκτίμηση
Τα παιδιά αναπαράγουν με μεγάλη ευκολία τις συμπεριφορές των γονιών. Αφησέ τα να αντιληφθούν τον καθημερινό αγώνα που δίνεις στη ζωή, μίλησέ τους με ειλικρίνεια για τους στόχους σου και την προσπάθεια που καταβάλεις για να τους πετύχεις. Εξήγησέ τους πώς αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες που συναντάς και ποια είναι τα μαθήματα ζωής που παίρνεις μέσα απ΄ αυτήν τη διαδικασία.
Φωτό του Mitch Allman, flickr
2. Δημιούργησε ένα σπιτικό γεμάτο αγάπη και υποστήριξη
Οταν το παιδί δεν βιώνει αγάπη και ασφάλεια μέσα στο σπίτι – όσο ικανό κι αν είναι, όσες διακρίσεις κι αν έχει, για παράδειγμα, στο σχολείο ή στον αθλητισμό – αργά ή γρήγορα θα νιώσει αβοήθητο και μόνο, και η αυτοεκτίμησή του θα πάρει την κάτω βόλτα. Στην πραγματικότητα η αυτοεκτίμηση στηρίζεται πάνω σε δύο βασικές πεποιθήσεις: “είμαι αξιαγάπητος” και “είμαι ικανός”. Χρειάζονται και τα δύο ταυτόχρονα για να λειτουργήσει!
3. Δώσε τους την ευθύνη
Η αυτοεκτίμηση κερδίζεται και χτίζεται σταδιακά, μέσα από την ικανοποίηση που νιώθουν τα παιδιά όταν ολοκληρώνουν με επιτυχία κάποιο έργο. Ανάλογα με την ηλικία και τις ικανότητές τους, ανάθεσέ τους τις κατάλληλες δουλειές: να φτιάξουν τη βαλίτσα τους για το ταξίδι, να ετοιμάσουν το πρωϊνό τους, να βγάλουν βόλτα το σκύλο, να πλύνουν κάποια ρούχα τους, να στρώσουν τα κρεβάτια τους, να κάνουν τα απαραίτητα τηλεφωνήματα για την οργάνωση μιας γιορτής κοκ.
4. Άφηνέ τα να παίρνουν κάποιες αποφάσεις μόνα τους
Ένα νήπιο μπορεί να αποφασίσει αν θα φορέσει το κόκκινο ή το πράσινο μπλουζάκι, ένα μεγαλύτερο παιδί να διαλέξει τα ρούχα που θα φορέσει, αν θα πάει ή όχι στην κατασκήνωση κοκ. Οσο μεγαλώνουν και ωριμάζουν θα μπορούν να αποφασίζουν και για πιο σημαντικά θέματα. Βοήθησέ τα με τρυφερότητα και συνέπεια, μέσα από τη συζήτηση, να διερευνήσουν τις επιλογές που έχουν στη διάθεσή τους. Σεβάσου την άποψή τους.
5. Επιβράβευσε στη σωστή δοσολογία
Η αυτοεκτίμηση βασίζεται σε γεγονότα και αλήθειες, σε επιτεύγματα και ικανότητες. Αν τα παινεύεις για ό,τι κι αν κάνουν υπάρχει ο κίνδυνος να τους περάσεις άθελά σου το μήνυμα ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν ιδιαίτερα ή – ακόμα χειρότερα- ότι δεν μπορούν να κάνουν λάθη. Είναι καλύτερο να επιβραβεύεις την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση το παιδί μαθαίνει να δοκιμάζει, να επιχειρεί, να επιτρέπει στον εαυτό του το λάθος.
6. Να δείχνεις πόσο πιστεύεις στις δυνατότητες και στην κρίση τους
Η αυτοεκτίμηση πηγάζει «από μέσα», από τη γνώση του εαυτού μας και του προσωπικού μας δυναμικού. Με την ενθάρρυνση των γονιών τα παιδιά δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε νέα πεδία, νιώθουν ελεύθερα να εξερευνήσουν τη δημιουργικότητά τους και να αναγνωρίσουν τα ταλέντα και τις ικανότητές τους. Μέσα απ΄ αυτή τη διαδικασία μαθαίνουν να εμπιστεύονται τις επιλογές τους. Πες τους: «Εκτιμώ τον τρόπο που…..» ή «γίνεσαι όλο και καλύτερος στο…..». Όταν εσύ τούς δείχνεις εμπιστοσύνη είναι πιο εύκολο να αρχίσουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους.
Θυμήσου ότι η αυτοεκτίμηση είναι σαν μια σπείρα που ανεβαίνει. Όταν είναι υψηλή, τα παιδιά αντιμετωπίζουν τις καινούργιες προκλήσεις με αυτοπεποίθηση. Αν πετύχουν, η αυτοεκτίμησή τους μεγαλώνει και είναι ικανά να αναλάβουν πιο απαιτητικά θετικά ρίσκα κοκ. Αν αποτύχουν μπορούν να τα βγάλουν πέρα επειδή η αυτοεκτίμησή τους είναι υψηλή.
7. Να ακούς με ανοιχτή καρδιά ό,τι έχουν να σου πουν
Αφιέρωνε χρόνο στην επικοινωνία με τα παιδιά, στην αναγνώριση και έκφραση των συναισθημάτων τους χωρίς καμία κριτική, όπως και στην ανταλλαγή απόψεων γύρω από τα θέματα που τα απασχολούν. Εχουν ανάγκη να νιώθουν ότι ο λόγος τους μετράει και η γνώμη τους είναι σεβαστή. Υποστήριξέ όσο γίνεται περισσότερο, αλλά διόρθωσέ τα με τρυφερότητα αν κάνουν κάποιο λάθος.
Φωτό από το topsibelle.wordpress.com.
8. Άφησέ τα να υποστούν κάποιες συνέπειες
Τα λάθη και οι συνέπειές τους είναι κομμάτι της ζωής. Δεν χρειάζεται να τα «σώζεις» πάντα, ούτε να τα προστατεύεις από τις δυσκολίες. Καλύτερα να τους μάθεις να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξέων τους και να αναγνωρίζουν το μάθημα που έχει να προσφέρει η ζωή μέσα από τις αποτυχίες και τις παραλείψεις. Μίλησέ τους για αντίστοιχες εμπειρίες σου.
9. Να είσαι αληθινός
Μην υποκρίνεσαι ότι όλα είναι καλά όταν δεν είναι. Εντάξει, δεν χρειάζεται να φορτίζεις και να εκθέτεις τα παιδιά απέναντι σε ό,τι σε φοβίζει και σε καταρρακώνει, αλλά μην παίζεις θέατρο. Αν αποτύχεις σε μια σου προσπάθεια, μην τους πεις ψέματα. «Ετσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα». Είναι πιο σημαντικό να αναγνωρίσουν ότι στη ζωή μπορεί να χάσουν κάποιες μάχες μέχρι να κερδίσουν τον πόλεμο.
10. Εξόρισε την τελειοθηρία από την ζωή της οικογένειας
Οταν τα παιδιά φοβούνται μήπως κάνουν λάθος, μήπως δεν ανταποκριθούν στις όποιες προσδοκίες, μήπως δεν είναι “τέλεια”, το παιχνίδι κινδυνεύει να χαθεί. Χρειάζεται να λέμε – και να τους το μάθουμε να το λένε και να το πιστεύουν – το λυτρωτικό “δεν πειράζει, τα λάθη επιτρέπονται!”
Τα παιδιά που μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν την αποτυχία κυνηγούν ό,τι είναι αληθινά σημαντικό για τις ζωές τους, διεκδικούν τη θέση τους στον ήλιο, τολμούν να σπάζουν αυγά όταν θέλουν να φτιάξουν ομελέτα. Ξεδιπλώνουν τη δύναμή τους αγκαλιάζοντας τα λάθη και μαθαίνουν αληθινά. Οχι μόνο στα θρανία του σχολείου, αλλά στα μαθήματα του βίου!
ΠΗΓΗ: Newagemama.com
ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ...
Υπάρχουν τρεις σημαντικοί τύποι μαθησιακού προφίλ που είναι εμφανείς μεταξύ των παιδιών. Είναι το ακουστικό, το οπτικό και το κιναισθητικό προφίλ. Για μερικά παιδιά το προφίλ της ακουστικής μάθησης τους ταιριάζει περισσότερο. Αντίθετα πολλά παιδιά προτιμούν το οπτικό προφίλ για να μάθουν, άλλοι πάλι προτιμούν μια κιναισθητική μέθοδο εκμάθησης. Όταν οι γονείς μπορέσουν να προσδιορίσουν το μαθησιακό προφίλ του παιδιού τους, μπορούν να δημιουργήσουν μια μέθοδο που θα βοηθάει τα παιδιά τους στο έπακρο.
Είμαι ακουστικός μαθητής –Πες μου τον τόπο και γω θα μάθω! Τα παιδιά που προτιμούν αυτό το προφίλ είναι οι λεγόμενοι παραδοσιακοί μαθητές ή αυτοί που ανήκουν στην παραδοσιακή σχολή μάθησης. Είναι αποτελεσματικοί μαθητές ακολουθώντας εύκολα τις οδηγίες μέσα στην τάξη.
Όταν χρησιμοποιείτε τη γλώσσα του σώματος, σημεία του σώματος και τονισμό στη φωνή και στις κινήσεις των χεριών, τα παιδιά σας είναι πιθανότερο να μαθαίνουν με ένα γρηγορότερο ρυθμό. Οι ακουστικοί μαθητές μαθαίνουν καλύτερα όταν ακούν τις οδηγίες δυνατά. Για να μάθετε να χειρίζεστε έναν τέτοιο μαθητή, θα πρέπει να μάθετε να επικοινωνείτε με τον αποτελεσματικότερο τρόπο. Με άλλα λόγια θα πρέπει να είστε αποτελεσματικός ομιλητής, να είστε σαφής και να χρησιμοποιείτε σωστά τον τονισμό της φωνής σας. Τα παιδιά θα το αγαπήσουν αυτό, επειδή ταιριάζει στον τρόπο εκμάθησης τους.
Συμβουλές:
Συμβουλές:
Συμβουλές:
«Σε παρακαλώ δίδαξέ με μέ τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι και γω θα σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!»
ΠΗΓΉ: ikidcenters
Είμαι ακουστικός μαθητής –Πες μου τον τόπο και γω θα μάθω! Τα παιδιά που προτιμούν αυτό το προφίλ είναι οι λεγόμενοι παραδοσιακοί μαθητές ή αυτοί που ανήκουν στην παραδοσιακή σχολή μάθησης. Είναι αποτελεσματικοί μαθητές ακολουθώντας εύκολα τις οδηγίες μέσα στην τάξη.
Όταν χρησιμοποιείτε τη γλώσσα του σώματος, σημεία του σώματος και τονισμό στη φωνή και στις κινήσεις των χεριών, τα παιδιά σας είναι πιθανότερο να μαθαίνουν με ένα γρηγορότερο ρυθμό. Οι ακουστικοί μαθητές μαθαίνουν καλύτερα όταν ακούν τις οδηγίες δυνατά. Για να μάθετε να χειρίζεστε έναν τέτοιο μαθητή, θα πρέπει να μάθετε να επικοινωνείτε με τον αποτελεσματικότερο τρόπο. Με άλλα λόγια θα πρέπει να είστε αποτελεσματικός ομιλητής, να είστε σαφής και να χρησιμοποιείτε σωστά τον τονισμό της φωνής σας. Τα παιδιά θα το αγαπήσουν αυτό, επειδή ταιριάζει στον τρόπο εκμάθησης τους.
Συμβουλές:
- Ζητείστε από τα παιδιά να διαβάσουν δυνατά και να κατανοήσουν το μάθημα.
- Κάντε τους επανειλημμένες ερωτήσεις και αναζητείστε τις απαντήσεις τους.
- Εάν είναι δυνατόν εισάγετε προφορική παράδοση για καλύτερη μάθηση.
- Χρησιμοποιήστε ήχους, μουσική και ομιλία στη μαθησιακή διαδικασία.
- Τα παιδιά μαθαίνουν ακούγοντας τα λόγια.
- Πείτε τους πως μπορούνε να κάνουν κάτι, μην τους δείξετε πως να το κάνουν
- Να είστε συγκεκριμένοι στις οδηγίες σας.
- Για τα μικρά παιδιά χρησιμοποιήστε κουδουνίσματα και τραγουδάκια για να πείτε το νόημα μιας λέξης.
- Χρησιμοποιήστε πολλή μουσική για τα μικρά παιδιά.
Συμβουλές:
- Χρησιμοποιήστε εικονογραφημένα βιβλία με πολλές εικόνες και φωτογραφίες. Αφήστε τα παιδιά να κοιτάξουν τις εικόνες και να μάθουν από την κατανόηση τους.
- Δώστε τους χρωματιστά μολύβια και στυλό, καθώς και εργαλεία ζωγραφικής για να σχεδιάσουν εικόνες και να κατανοήσουν τη σημασία τους.
- Οι οπτικοί μαθητές χρειάζονται πολλή συγκέντρωση και ηρεμία. Αν το δωμάτιο τους είναι πολύ ήσυχο αυτό θα τους επιτρέψει να συγκεντρωθούν στην εργασία τους.
- Ζητήστε τους να δημιουργήσουν εικόνες, σχέδια, διαγράμματα για τα μαθήματα τους. Οι τεχνικές απεικόνισης λειτουργούν πάντοτε καλύτερα γι ’αυτά.
- Οι κάρτες, οι διαφορετικές γραμματοσειρές, και τα φωτεινά χρώματα στο κείμενο, παίζουν καταλυτικό ρόλο για να μάθουν περισσότερο και να κατανοήσουν το νόημα των μαθημάτων.
Συμβουλές:
- Δείξτε τους πως μπορούν να μάθουν και να κάνουν κάτι.
- Να θυμάστε ότι τους αρέσει πάντα να χρησιμοποιούν τα χέρια και τις κινήσεις του σώματός για να μάθουν κάτι.
- Είναι πρακτικοί άνθρωποι, στους οποίους αρέσει να παρακολουθούν πως οι άλλοι κάνουν πράγματα. Ενθαρρύνετε τους να επαναλάβουν να μάθουν και να κατανοήσουν.
- Στα μικρά παιδιά δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε τουβλάκια, πλαστελίνη, άμμο και άλλα παρόμοια υλικά για να διδάξετε γλωσσικές δεξιότητες. Αφήστε τους να αγγίξουν τρισδιάστατα γράμματα με τα χέρια τους και να αισθανθούν την πραγματική τους διάσταση.
- Δεν μπορούν να έχουν τα απαιτούμενα επίπεδα συγκέντρωσης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κάντε πολλά διαλείμματα, έτσι αναζωογονείτε το σώμα και το μυαλό τους.
- Παίξτε μαζί τους διαδραστικά παιχνίδια. Τείνουν να μάθουν πολλά από τη χρήση τέτοιων παιχνιδιών.
- Αφήστε τους να παίξουν πριν από το διάβασμα. Ίσως να χρειάζονται κάποιο είδος δραστηριότητας αμέσως μετά το σχολείο.
«Σε παρακαλώ δίδαξέ με μέ τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι και γω θα σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!»
ΠΗΓΉ: ikidcenters
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη, όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον. Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Σιγά, σιγά όμως έμαθε να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό, από το να καρφώνει τις πρόκες.
Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του. Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά. Τότε ο πατέρας του είπε: «Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στον φράχτη. Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό, αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από φυσικό τραύμα. Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν, όποτε έχεις ανάγκη. Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους. Δείξε στους φίλους σου πόσο τους αγαπάς και προσπάθησε να μην λες λόγια και να μην κάνεις πράξεις που πληγώνουν».
Ας εφαρμόσουμε το δίδαγμα αυτής της όμορφης ιστορίας στην καθημερινή μας ζωή και ας σταματήσουμε να πληγώνουμε τους ανθρώπους που μας αγαπούν και μας στηρίζουν…!
Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του. Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά. Τότε ο πατέρας του είπε: «Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στον φράχτη. Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό, αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από φυσικό τραύμα. Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν, όποτε έχεις ανάγκη. Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους. Δείξε στους φίλους σου πόσο τους αγαπάς και προσπάθησε να μην λες λόγια και να μην κάνεις πράξεις που πληγώνουν».
Ας εφαρμόσουμε το δίδαγμα αυτής της όμορφης ιστορίας στην καθημερινή μας ζωή και ας σταματήσουμε να πληγώνουμε τους ανθρώπους που μας αγαπούν και μας στηρίζουν…!
ΟΙ 11 ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
ΔΩΣΤΕ ΑΞΙΑ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ
Συχνά τους αμφισβητούμε και κατακρίνουμε τις συμπεριφορές τους. Άλλες πάλι φορές τους ζηλεύουμε και επιζητούμε να είμαστε στη θέση τους. Το σίγουρο είναι ότι οι δάσκαλοι είναι οι άνθρωποι που εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας για πολλές ώρες και είναι σε θέση να τα βοηθήσουν, να τα καθοδηγήσουν και να τα επιμορφώσουν για ένα καλύτερο αύριο.
Η ευθύνη να καταλάβουμε τη βαρύνουσα θέση των δασκάλων είναι των γονιών οι οποίοι πρέπει να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς προκειμένου να λύνουν από κοινού τα προβλήματα πριν καν αυτά εκδηλωθούν.
Η σωστή επικοινωνία των γονιών με τους δάσκαλους αποτελεί ασπίδα προστασίας για το ίδιο το παιδί και γι΄αυτό πρέπει να αποφεύγουμε τις αντιπαραθέσεις και την άγονη κριτική και να υιοθετούμε τη γόνιμη συνεργασία.
Ποιά πρέπει να είναι η στάση των γονιών;
* Είναι σημαντικό να περνάτε τακτικά από το σχολείο του παιδιού και με μια πολύ σύντομη κουβέντα με τον δάσκαλο να παίρνετε μια ιδέα για το πώς πάνε τα πράγματα.
* Να μιλάτε στο παιδί σας για τον δάσκαλο του με θετικό τρόπο.
* Εάν νιώθετε πως κάτι δεν πάει καλά με την πρόοδο του παιδιού να ζητήσετε να το συζητήσετε μαζί του.
* Μην προϊδεάζετε τον εαυτό σας από αρνητικά σχόλια που μπορεί να έχετε ακούσει για τον συγκεκριμένο δάσκαλο. Ξεκινήστε την επικοινωνία σας σαν να μην γνωρίζετε τίποτα για εκείνον. Ο τρόπος προσέγγισης συνήθως καθορίζει και τις συμπεριφορές.
* Προσπαθήστε να δίνετε το παρών στις εκδηλώσεις γονέων γιατί έτσι χτίζονται καλύτερες σχέσεις και δείχνετε πως ενδιαφέρεστε πραγματικά για την πορεία του παιδιού σας.
* Εάν το παιδί αντιμετωπίζει κάποιο μαθησιακό πρόβλημα ζητήστε τη συμβουλή του δασκάλου και διατηρήστε την επικοινωνία για την εξέλιξη του παιδιού 2-3 φορές την εβδομάδα.
* Εάν σας δώσει κάποιες κατευθύνσεις σχετικά με την εκπαίδευση του παιδιού σας, μην παραμελήσετε να τις ακολουθήσετε γιατί θα θεωρήσει ότι αδιαφορείτε για το πρόβλημα του παιδιού σας.
πηγή: www.nooz.gr
Η ευθύνη να καταλάβουμε τη βαρύνουσα θέση των δασκάλων είναι των γονιών οι οποίοι πρέπει να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς προκειμένου να λύνουν από κοινού τα προβλήματα πριν καν αυτά εκδηλωθούν.
Η σωστή επικοινωνία των γονιών με τους δάσκαλους αποτελεί ασπίδα προστασίας για το ίδιο το παιδί και γι΄αυτό πρέπει να αποφεύγουμε τις αντιπαραθέσεις και την άγονη κριτική και να υιοθετούμε τη γόνιμη συνεργασία.
Ποιά πρέπει να είναι η στάση των γονιών;
* Είναι σημαντικό να περνάτε τακτικά από το σχολείο του παιδιού και με μια πολύ σύντομη κουβέντα με τον δάσκαλο να παίρνετε μια ιδέα για το πώς πάνε τα πράγματα.
* Να μιλάτε στο παιδί σας για τον δάσκαλο του με θετικό τρόπο.
* Εάν νιώθετε πως κάτι δεν πάει καλά με την πρόοδο του παιδιού να ζητήσετε να το συζητήσετε μαζί του.
* Μην προϊδεάζετε τον εαυτό σας από αρνητικά σχόλια που μπορεί να έχετε ακούσει για τον συγκεκριμένο δάσκαλο. Ξεκινήστε την επικοινωνία σας σαν να μην γνωρίζετε τίποτα για εκείνον. Ο τρόπος προσέγγισης συνήθως καθορίζει και τις συμπεριφορές.
* Προσπαθήστε να δίνετε το παρών στις εκδηλώσεις γονέων γιατί έτσι χτίζονται καλύτερες σχέσεις και δείχνετε πως ενδιαφέρεστε πραγματικά για την πορεία του παιδιού σας.
* Εάν το παιδί αντιμετωπίζει κάποιο μαθησιακό πρόβλημα ζητήστε τη συμβουλή του δασκάλου και διατηρήστε την επικοινωνία για την εξέλιξη του παιδιού 2-3 φορές την εβδομάδα.
* Εάν σας δώσει κάποιες κατευθύνσεις σχετικά με την εκπαίδευση του παιδιού σας, μην παραμελήσετε να τις ακολουθήσετε γιατί θα θεωρήσει ότι αδιαφορείτε για το πρόβλημα του παιδιού σας.
πηγή: www.nooz.gr
ΤΑ 10 ΤΡΙΚ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
Α.
Επτά << κλειδιά >> για το σχολείο
Πριν από είκοσι χρόνια, μοναδικό κριτήριο σχολικής ετοιμότητας αποτελούσε η ηλικία του παιδιού. Σήμερα δεν αρκεί. Από πλήθος παιδαγωγικών μελετών φαίνεται ότι η προσχολική εκπαίδευση των παιδιών στους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία, όταν γίνεται από ειδικευμένους παιδαγωγούς, αυξάνει σημαντικά την ετοιμότητα των παιδιών και διασφαλίζει αργότερα στο σχολείο πολύ καλύτερες επιδόσεις. Εκτός όμως από τα δύο κριτήρια της ηλικίας και της προσχολικής εκπαίδευσης, σημαντικά κριτήρια αποτελούν:
- Η σωματική υγεία. Παιδιά με χρόνια νοσήματα ή δυστροφία έχουν αργό ρυθμό μάθησης.
- Η γλωσσική επάρκεια. Αφορά τον προφορικό λόγο και περιλαμβάνει την ευκρίνεια του λόγου, τη σωστή άρθρωση, το μέγεθος του λεξιλογίου, τη γνώση της σημασίας των λέξεων και τη σωστή χρήση της γραμματικής και του συντακτικού (να μη λέει π.χ. το παιδί «αύριο έφυγα σπίτι μου»).
- Η φωνολογική επίγνωση. Η ικανότητα του παιδιού να χειρίζεται σωστά τις μικρές φωνολογικές μονάδες που αποτελούν τις λέξεις.
- Η συναισθηματική ωριμότητα. Απαραίτητη για την κοινωνική προσαρμογή στις απαιτήσεις του σχολικού περιβάλλοντος.
- Η γνωστική ικανότητα. Δηλώνει την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, τη σύνθετη και αφηρημένη σκέψη και την κρίση.
- Η οπτικοκινητική αντίληψη. Αναγκαία για την αναγνώριση του σχήματος των γραμμάτων και τη γραφή.
- Το καλό επίπεδο προσοχής. Καλό είναι να διαπιστωθεί τυχόν διάσπαση προσοχής ή υπερκινητικότητα.
Διαχείριση Θυμού
Διαχείριση Θυμού και Αποφυγή Συγκρούσεων: Η τεχνική της "μικρής χελώνας".
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ "ΜΙΚΡΗΣ ΧΕΛΩΝΑΣ"
Σκοπός μιας διδασκαλίας για τη διαχείριση του θυμού στα παιδιά είναι να μάθουν να ελέγχουν το θυμό και τα αρνητικά τους συναισθήματα και μακροπρόθεσμος στόχος αποτελεί η κατάκτηση της ανεξαρτησίας και αυτονομίας τους. Στόχος του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι δηλαδή το παιδί να μάθει να ρυθμίζει την συμπεριφορά του αλλά και το θυμικό του, χωρίς τη βοήθεια κάποιου μεγάλου: εκπαιδευτικού ή γονέα.
Η τεχνική της Εναλλακτικής Αντίδρασης ή αλλιώς τεχνική της Μικρής Χελώνας ανήκει στην ψυχολογική κατεύθυνση του Γνωστικού-Συμπεριφορισμού και θεωρείται αρκετά αποτελεσματική για τη διδασκαλία ελέγχου του θυμού και της επιθετικότητας στα μικρά παιδιά.
Σε πρώτη φάση, το παιδί διδάσκεται από τον δάσκαλο ή τον ειδικό την εναλλακτική αντίδραση της μικρής χελώνας όταν η ίδια βρίσκεται σε κατάσταση που προκαλεί ένταση.
Το παιδί ακούει από τον ενήλικα την ιστορία της μικρής χελώνας:
"Το μικρό χελωνάκι, κάθε φορά που πήγαινε στο σχολείο έμπλεκε σε καβγάδες με τα άλλα μικρά χελωνάκια, που το πείραζαν και το χτυπούσαν. Ο δάσκαλος το τιμωρούσε. Μια μέρα συνάντησε τη μεγάλη χελώνα, η οποία του είπε πως η απάντηση στο πρόβλημά του ήταν το καβούκι του. Το συμβούλευσε να κρύβεται στο καβούκι του κάθε φορά που θύμωνε, μέχρι να αισθανθεί καλύτερα. Το χελωνάκι εφάρμοσε τη συμβουλή της χελώνας, και όλα βελτιώθηκαν: σταμάτησε τους καβγάδες, ο δάσκαλος δεν το μάλωνε πια και άρχισε να του αρέσει το σχολείο".
Αφού το παιδί διαβάσει ή ακούσει την ιστορία, στη συνέχεια διδάσκεται από τον ενήλικα εναλλακτικές αντιδράσεις που το ίδιο θα κλιθεί να εφαρμόσει σε περιπτώσεις που νιώσει όπως το χελωνάκι. Το παιδί εξασκείται στις παρακάτω ασκήσεις:
Έτσι το παιδί σιγά σιγά κατακτά την ικανότητα να αντιμετωπίζει στρεσογόνες καταστάσεις, καταστάσεις συγκρούσεων και έντασης, καθώς και να διαχειρίζεται τα αρνητικά του συναισθήματα, το φόβο, το θυμό και την οργή του.
Τατιάνα Πολυζώτη
Ψυχολόγος (MSc Ειδικής Αγωγής)
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ "ΜΙΚΡΗΣ ΧΕΛΩΝΑΣ"
Σκοπός μιας διδασκαλίας για τη διαχείριση του θυμού στα παιδιά είναι να μάθουν να ελέγχουν το θυμό και τα αρνητικά τους συναισθήματα και μακροπρόθεσμος στόχος αποτελεί η κατάκτηση της ανεξαρτησίας και αυτονομίας τους. Στόχος του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι δηλαδή το παιδί να μάθει να ρυθμίζει την συμπεριφορά του αλλά και το θυμικό του, χωρίς τη βοήθεια κάποιου μεγάλου: εκπαιδευτικού ή γονέα.
Η τεχνική της Εναλλακτικής Αντίδρασης ή αλλιώς τεχνική της Μικρής Χελώνας ανήκει στην ψυχολογική κατεύθυνση του Γνωστικού-Συμπεριφορισμού και θεωρείται αρκετά αποτελεσματική για τη διδασκαλία ελέγχου του θυμού και της επιθετικότητας στα μικρά παιδιά.
Σε πρώτη φάση, το παιδί διδάσκεται από τον δάσκαλο ή τον ειδικό την εναλλακτική αντίδραση της μικρής χελώνας όταν η ίδια βρίσκεται σε κατάσταση που προκαλεί ένταση.
Το παιδί ακούει από τον ενήλικα την ιστορία της μικρής χελώνας:
"Το μικρό χελωνάκι, κάθε φορά που πήγαινε στο σχολείο έμπλεκε σε καβγάδες με τα άλλα μικρά χελωνάκια, που το πείραζαν και το χτυπούσαν. Ο δάσκαλος το τιμωρούσε. Μια μέρα συνάντησε τη μεγάλη χελώνα, η οποία του είπε πως η απάντηση στο πρόβλημά του ήταν το καβούκι του. Το συμβούλευσε να κρύβεται στο καβούκι του κάθε φορά που θύμωνε, μέχρι να αισθανθεί καλύτερα. Το χελωνάκι εφάρμοσε τη συμβουλή της χελώνας, και όλα βελτιώθηκαν: σταμάτησε τους καβγάδες, ο δάσκαλος δεν το μάλωνε πια και άρχισε να του αρέσει το σχολείο".
Αφού το παιδί διαβάσει ή ακούσει την ιστορία, στη συνέχεια διδάσκεται από τον ενήλικα εναλλακτικές αντιδράσεις που το ίδιο θα κλιθεί να εφαρμόσει σε περιπτώσεις που νιώσει όπως το χελωνάκι. Το παιδί εξασκείται στις παρακάτω ασκήσεις:
- να μαζεύει κοντά στο σώμα του τα χέρια και τα πόδια,
- να ακουμπά το κεφάλι του στο θρανίο,
- να φανταστεί πως είναι το χελωνάκι που κρύβεται μέσα στο καβούκι του και να σκεπάζει το κεφάλι με τους βραγχίονες ή τις παλάμες του,
- να χαλαρώνει τους μύες του σώματός του και να παραμείνει στην ίδια θέση για λίγο.
Έτσι το παιδί σιγά σιγά κατακτά την ικανότητα να αντιμετωπίζει στρεσογόνες καταστάσεις, καταστάσεις συγκρούσεων και έντασης, καθώς και να διαχειρίζεται τα αρνητικά του συναισθήματα, το φόβο, το θυμό και την οργή του.
Τατιάνα Πολυζώτη
Ψυχολόγος (MSc Ειδικής Αγωγής)
ΑΥΤΙΣΜΟΣ
Το αίτιο του αυτισμού παραμένει άγνωστο. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως ο Αυτισμός είναι μια νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει τη λειτουργικότητα του εγκεφάλου. Οι απεικονιστικές εξετάσεις στον εγκέφαλο ανθρώπων με ή χωρίς Αυτισμό αποκαλύπτουν διαφορές στη δομή και στο σχήμα του εγκεφάλου. Επίσης η κληρονομικότητα φαίνεται να διαδραματίζει κάποιο ρόλο στην αύξηση της πιθανότητας να γεννηθεί κάποιος άνθρωπος με αυτισμό.
Ο αυτισμός αποτελεί μία βαριά, ισόβια αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία εμποδίζει τα λεγόμενα αυτιστικά άτομα να κατανοούν σωστά όσα βλέπουν, ακούν και γενικά αισθάνονται. Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις, την επικοινωνία και τη συμπεριφορά τους. Είναι μία εκ γενετής διαταραχή του εγκεφάλου, που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και χρησιμοποιεί τις πληροφορίες. Για τον αυτισμό δεν υπάρχει ουσιαστική θεραπεία, αν και γίνονται πολλές προσπάθειες κυρίως προς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης για τον έλεγχο των συμπτωμάτων.
Σήμερα, ο αυτισμός παρατηρείται σε ένα με δύο ανά 1.000 παιδιά, αν και τα αναφερόμενα περιστατικά αυξάνονται συνεχώς για άγνωστη αιτία. Αναφορικά με το φύλο υπερτερούν κατά πολύ τα αγόρια (τέσσερα αγόρια ανά ένα κορίτσι), ενώ εκδηλώνεται σε ίση αναλογία σε όλες τις κοινωνικο-οικονομικές τάξεις. Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι υπάρχουν περί τα 40.000 - 50.000 αυτιστικά άτομα (τα περισσότερα παιδιά).
Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα θεραπεία για τον αυτισμό. Ωστόσο τα συμπτώματα μπορούν να μειωθούν σημαντικά και η λειτουργικότητα του παιδιού να αυξηθεί με ειδική εντατική εκπαίδευση. Ο στόχος της εκπαίδευσης είναι η ενίσχυση της κοινωνικοποίησης, η βελτίωση της επικοινωνίας και η μείωση των στερεότυπων συμπεριφορών. Η ειδική αγωγή, η εργοθεραπεία, η λογοθεραπεία, η μουσικοθεραπεία είναι κάποιες από τις θεραπευτικές προσεγγίσεις που εφαρμόζονται στον αυτισμό. Επίσης υπάρχει το πρόγραμμα εκπαίδευσης TEACH (treatment of autistic and com)σε ένα με δύο ανά 1.000 παιδιά ΑΜΜΑ TEACCH
Το πρόγραμμα TEACCH δημιουργήθηκε από τους Eric Schopler και Gary Mesibov την δεκαετία του ’70 και έχει δυο ψυχοεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά, την εξατομικευμένη εκπαίδευση και την δημιουργία ενός καλά δομημένου περιβάλλοντος. Είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να βοηθήσει τα άτομα που εξαιτίας του αυτισμού έχουν πρόβλημα στην επικοινωνία, την κοινωνική συναναστροφή, στις γνωστικές δεξιότητες και την συμπεριφορά. Κύριος σκοπός του προγράμματος TEACCH είναι να βοηθήσει το άτομο με αυτισμό να αναπτύξει δεξιότητες που θα το βοηθήσουν στην ανεξάρτητη – όσο είναι δυνατόν - ζωή του και γι’ αυτό το λόγο βασίζεται στην «κουλτούρα» του αυτισμού χρησιμοποιώντας τη δομημένη διδασκαλία. Έτσι το πρόγραμμα TEACCH επικεντρώνεται στο πως τα άτομα με αυτισμό σκέφτονται, μαθαίνουν και κατανοούν ώστε να προσαρμόζονται καλύτερα στις ανάγκες τους. Επίσης το πρόγραμμα TEACCH έχει ακρογωνιαίο λίθο την στενή συνεργασία του εκπαιδευτή με τους γονείς του ατόμου με αυτισμό και την ανταλλαγή πληροφοριών. Με αυτό τον τρόπο η γνώση και οι ικανότητες του εκπαιδευτή προσαρμόζονται στα χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου, με την βοήθεια των πληροφοριών που δίνουν οι γονείς . Το TEACCH διαχειρίζεται το περιβάλλον του ατόμου χρησιμοποιώντας τη δομημένη διδασκαλία και υποστηρίζει συνεχώς το άτομο με σκοπό να γίνει ενεργό μέλος στην κοινωνία. Πολλά παιδιά με αυτισμό δεν μιλάνε. Στο σχολείο ο δάσκαλος χρησιμοποιεί κάρτες, η κάθε μια από τις οποίες συμβολίζει μια λέξη ή ακόμα και μια σύντομη φράση. Έτσι τα παιδιά αυτά μαθαίνουν οπτικά να κάνουν προτάσεις.
Στο σχολείο ο δάσκαλος οργανώνει το ημερήσιο πρόγραμμα. Πάντα πρέπει να γίνεται προγραμματισμός του μαθήματος. Το ημερήσιο πρόγραμμα λύνει πολλά προβλήματα, αρκεί και στο σπίτι να υπάρχει συντονισμός. Μία καλή ιδέα είναι να διατηρείται ένα τετράδιο επικοινωνίας. Στο βασικό πρόγραμμα της εκπαίδευσης εντάσσουμε την εκμάθηση της αυτοεξυπηρέτησης των παιδιών (π.χ. ντύσιμο).
Η εκπαιδευτική παρέμβαση θεωρείται σημαντική και πολλές φορές είναι καταλυτική στην βελτίωση της κατάστασης ενός παιδιού, καθώς συνδράμει σε μεγάλο βαθμό στην απόκτηση βασικών δεξιοτήτων που θα βοηθήσουν το παιδί να είναι σε θέση να καταφέρει να επιβιώσει μόνο του στη ζωή.
Τα αυτιστικά παιδιά μαθαίνουν πάντα με πλούσιο εποπτικό υλικό. Συνήθως στην αίθουσα αναρτώνται κάρτες με εικόνες, που τα παιδιά γνωρίζουν πως αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες φράσεις. Όταν λοιπόν θέλουν να πουν κάτι ή να κάνουν κάτι ξεκολλούν από τον τοίχο την κατάλληλη εικόνα και την κολλούν στο θρανίο τους. Αυτό το κάνουν συνήθως τα παιδιά που δεν έχουν λόγο ή παρουσιάζουν δυσκολία σε αυτόν. Σε ανάλογες κινήσεις προβαίνει και ο δάσκαλος για να επικοινωνήσει μαζί τους.
Στα παιδιά με αυτισμό πρέπει να λάβει υπόψη του ο ειδικός εκπαιδευτικός ότι πρέπει να προσαρμόσει την ύλη της διδασκαλίας του στις δυνατότητες των μαθητών του. Και βέβαια οι στόχοι της διδασκαλίας των αυτιστικών παιδιών δεν αναφέρονται στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά αλλά στις βασικές δεξιότητες επικοινωνίας και αυτοεξυπηρέτησης. Αυτό που ονομάζουμε «μελέτη περίπτωσης» ή «case study» είναι ο μοναδικός τρόπος για εμβάθυνση και κατανόηση του κόσμου του παιδιού με αυτισμό. Ο εκπαιδευτικός, μέσα από την παρατήρηση συγκεκριμένου παιδιού ή μίας μικρής ομάδας, και με τη μελέτη της σχετική βιβλιογραφίας, θα μάθει καταρχήν να παρατηρεί, να αναλύει και να αιτιολογεί συμπεριφορές, αντιδράσεις κλπ. και στη συνέχεια θα γενικεύσει εφαρμόζοντας την εμπειρία και τη γνώση του σε ανάλογες ή και διαφορετικές περιπτώσεις
Παγώνη Ηλέκτρα
Δασκάλα Ειδικής Αγωγής
Ο αυτισμός αποτελεί μία βαριά, ισόβια αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία εμποδίζει τα λεγόμενα αυτιστικά άτομα να κατανοούν σωστά όσα βλέπουν, ακούν και γενικά αισθάνονται. Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις, την επικοινωνία και τη συμπεριφορά τους. Είναι μία εκ γενετής διαταραχή του εγκεφάλου, που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και χρησιμοποιεί τις πληροφορίες. Για τον αυτισμό δεν υπάρχει ουσιαστική θεραπεία, αν και γίνονται πολλές προσπάθειες κυρίως προς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης για τον έλεγχο των συμπτωμάτων.
Σήμερα, ο αυτισμός παρατηρείται σε ένα με δύο ανά 1.000 παιδιά, αν και τα αναφερόμενα περιστατικά αυξάνονται συνεχώς για άγνωστη αιτία. Αναφορικά με το φύλο υπερτερούν κατά πολύ τα αγόρια (τέσσερα αγόρια ανά ένα κορίτσι), ενώ εκδηλώνεται σε ίση αναλογία σε όλες τις κοινωνικο-οικονομικές τάξεις. Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι υπάρχουν περί τα 40.000 - 50.000 αυτιστικά άτομα (τα περισσότερα παιδιά).
Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα θεραπεία για τον αυτισμό. Ωστόσο τα συμπτώματα μπορούν να μειωθούν σημαντικά και η λειτουργικότητα του παιδιού να αυξηθεί με ειδική εντατική εκπαίδευση. Ο στόχος της εκπαίδευσης είναι η ενίσχυση της κοινωνικοποίησης, η βελτίωση της επικοινωνίας και η μείωση των στερεότυπων συμπεριφορών. Η ειδική αγωγή, η εργοθεραπεία, η λογοθεραπεία, η μουσικοθεραπεία είναι κάποιες από τις θεραπευτικές προσεγγίσεις που εφαρμόζονται στον αυτισμό. Επίσης υπάρχει το πρόγραμμα εκπαίδευσης TEACH (treatment of autistic and com)σε ένα με δύο ανά 1.000 παιδιά ΑΜΜΑ TEACCH
Το πρόγραμμα TEACCH δημιουργήθηκε από τους Eric Schopler και Gary Mesibov την δεκαετία του ’70 και έχει δυο ψυχοεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά, την εξατομικευμένη εκπαίδευση και την δημιουργία ενός καλά δομημένου περιβάλλοντος. Είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να βοηθήσει τα άτομα που εξαιτίας του αυτισμού έχουν πρόβλημα στην επικοινωνία, την κοινωνική συναναστροφή, στις γνωστικές δεξιότητες και την συμπεριφορά. Κύριος σκοπός του προγράμματος TEACCH είναι να βοηθήσει το άτομο με αυτισμό να αναπτύξει δεξιότητες που θα το βοηθήσουν στην ανεξάρτητη – όσο είναι δυνατόν - ζωή του και γι’ αυτό το λόγο βασίζεται στην «κουλτούρα» του αυτισμού χρησιμοποιώντας τη δομημένη διδασκαλία. Έτσι το πρόγραμμα TEACCH επικεντρώνεται στο πως τα άτομα με αυτισμό σκέφτονται, μαθαίνουν και κατανοούν ώστε να προσαρμόζονται καλύτερα στις ανάγκες τους. Επίσης το πρόγραμμα TEACCH έχει ακρογωνιαίο λίθο την στενή συνεργασία του εκπαιδευτή με τους γονείς του ατόμου με αυτισμό και την ανταλλαγή πληροφοριών. Με αυτό τον τρόπο η γνώση και οι ικανότητες του εκπαιδευτή προσαρμόζονται στα χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου, με την βοήθεια των πληροφοριών που δίνουν οι γονείς . Το TEACCH διαχειρίζεται το περιβάλλον του ατόμου χρησιμοποιώντας τη δομημένη διδασκαλία και υποστηρίζει συνεχώς το άτομο με σκοπό να γίνει ενεργό μέλος στην κοινωνία. Πολλά παιδιά με αυτισμό δεν μιλάνε. Στο σχολείο ο δάσκαλος χρησιμοποιεί κάρτες, η κάθε μια από τις οποίες συμβολίζει μια λέξη ή ακόμα και μια σύντομη φράση. Έτσι τα παιδιά αυτά μαθαίνουν οπτικά να κάνουν προτάσεις.
Στο σχολείο ο δάσκαλος οργανώνει το ημερήσιο πρόγραμμα. Πάντα πρέπει να γίνεται προγραμματισμός του μαθήματος. Το ημερήσιο πρόγραμμα λύνει πολλά προβλήματα, αρκεί και στο σπίτι να υπάρχει συντονισμός. Μία καλή ιδέα είναι να διατηρείται ένα τετράδιο επικοινωνίας. Στο βασικό πρόγραμμα της εκπαίδευσης εντάσσουμε την εκμάθηση της αυτοεξυπηρέτησης των παιδιών (π.χ. ντύσιμο).
Η εκπαιδευτική παρέμβαση θεωρείται σημαντική και πολλές φορές είναι καταλυτική στην βελτίωση της κατάστασης ενός παιδιού, καθώς συνδράμει σε μεγάλο βαθμό στην απόκτηση βασικών δεξιοτήτων που θα βοηθήσουν το παιδί να είναι σε θέση να καταφέρει να επιβιώσει μόνο του στη ζωή.
Τα αυτιστικά παιδιά μαθαίνουν πάντα με πλούσιο εποπτικό υλικό. Συνήθως στην αίθουσα αναρτώνται κάρτες με εικόνες, που τα παιδιά γνωρίζουν πως αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες φράσεις. Όταν λοιπόν θέλουν να πουν κάτι ή να κάνουν κάτι ξεκολλούν από τον τοίχο την κατάλληλη εικόνα και την κολλούν στο θρανίο τους. Αυτό το κάνουν συνήθως τα παιδιά που δεν έχουν λόγο ή παρουσιάζουν δυσκολία σε αυτόν. Σε ανάλογες κινήσεις προβαίνει και ο δάσκαλος για να επικοινωνήσει μαζί τους.
Στα παιδιά με αυτισμό πρέπει να λάβει υπόψη του ο ειδικός εκπαιδευτικός ότι πρέπει να προσαρμόσει την ύλη της διδασκαλίας του στις δυνατότητες των μαθητών του. Και βέβαια οι στόχοι της διδασκαλίας των αυτιστικών παιδιών δεν αναφέρονται στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά αλλά στις βασικές δεξιότητες επικοινωνίας και αυτοεξυπηρέτησης. Αυτό που ονομάζουμε «μελέτη περίπτωσης» ή «case study» είναι ο μοναδικός τρόπος για εμβάθυνση και κατανόηση του κόσμου του παιδιού με αυτισμό. Ο εκπαιδευτικός, μέσα από την παρατήρηση συγκεκριμένου παιδιού ή μίας μικρής ομάδας, και με τη μελέτη της σχετική βιβλιογραφίας, θα μάθει καταρχήν να παρατηρεί, να αναλύει και να αιτιολογεί συμπεριφορές, αντιδράσεις κλπ. και στη συνέχεια θα γενικεύσει εφαρμόζοντας την εμπειρία και τη γνώση του σε ανάλογες ή και διαφορετικές περιπτώσεις
Παγώνη Ηλέκτρα
Δασκάλα Ειδικής Αγωγής
Μάθε παιδί μου γράμματα.... αλλά με τρόπο!
__Είναι συχνό το φαινόμενο πολλά παιδιά να μην θέλουν να ανοίξουν τα
βιβλία τους και να συνεχίσουν το διάβασμα μετά από μια κουραστική μέρα
στο σχολείο. Οι γονείς καλούνται λοιπόν να βρουν τρόπους ώστε να
καταφέρουν να κάνουν τη μελέτη διασκεδαστική.Στη συνέχεια θα βρείτε
μερικές συμβουλές της κλινικής ψυχολόγου Τίνιας Απέργη που μπορούν να
βοηθήσουν τους γονείς να κάνουν το «ταξίδι» της γνώσης όσο πιο
ευχάριστο γίνεται και να κάνουν τη μελέτη αποδοτική.
Διαβάζω για εμένα:
Το πρώτο και βασικότερο πράγμα που πρέπει να κατανοήσει κάθε παιδί, από την πρώτη κιόλας μέρα που θα πάει στο σχολείο, είναι ότι διαβάζει για το μέλλον του και όχι για τους γονείς ή τους δασκάλους του. Οι γονείς οφείλουν να εξηγήσουν ότι η διαδικασία της μάθησης είναι σημαντική για τη ζωή των ίδιων των παιδιών και όχι για να ευχαριστήσου ν τη μαμά και τον μπαμπά.
Διαβάζω ανεξάρτητα:
Κάθε γονιός πρέπει να έχει ως απώτερο στόχο να μάθει το παιδί του να διαβάζει χωρίς τη δική του βοήθεια. Ο μαθητής πρέπει να είναι υπεύθυνος για το τι υπάρχει μέσα στην τσάντα του και να είναι σε θέση να ακολουθήσει μόνος του το πρόγραμμά του. Η ανάμιξη των ενηλίκων πρέπει να σταματάει στο να μάθουν στα παιδιά τους πώς πρέπει να διαβάζουν και να κάνουν επανάληψη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το παιδί δεν μπορεί να στραφεί σε αυτούς για βοήθεια. Ο γονιός είναι «προπονητής» και όχι «δάσκαλος».
Βρίσκω μόνος μου τα λάθη:
Κατά τη διάρκεια του ελέγχου των μαθημάτων, ο γονιός πρέπει να σημειώνει τα λάθη χωρίς όμως να προσφέρει την απάντηση. Σε περίπτωση που ο γονιός μετατραπεί σε διορθωτή το παιδί παίρνει λανθασμένα μηνύματα – αφενός ότι δεν μπορεί να διαβάσει μόνο του και αφετέρου ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα το κάνει γι αυτό όταν βαριέται.
Διαβάζω αμέσως μετά το σχολείο:
Μαθαίνουμε τα παιδιά μας ότι η ώρα της μελέτης ξεκινάει αμέσως μεά την επιστροφή από το σχολείο . Εξηγούμε ότι πρέπει πρώτα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του και μετά μπορεί να παίξει ή να δει τηλεόραση. Έτσι, τα παιδιά είναι πολύ πιο πρόθυμα να εργαστούν αφού το παιχνίδι λειτουργεί ως έναυσμα. Καλό είναι επίσης το διάβασμα του Σαββατοκύριακου να γίνεται την Παρασκευή το μεσημέρι τόσο για να αποφεύγεται η ένταση μέσα στην οικογένεια όσο και για να μπορεί το παιδί να απολαύσει πραγματικά το χρόνο που έχει ελεύθερο.
Τι ζητάς από εμένα;
Είναι εξαιρετικά σημαντικό οι γονείς να αποσαφηνίζουν τις προσωπικές τους απαιτήσεις από το παιδί. Τι σημαίνει για τον καθένα «καλά διαβασμένος»; Ποια μαθήματα είναι πιο σημαντικά;
Διαβάζω στο γραφείο μου:
Δεν είναι σωστό να επιτρέπουμε στα παιδιά να διαβάζουν όπου νομίζουν. Χώρος εργασίας είναι το γραφείο τους και όχι το τραπέζι της κουζίνας ή του σαλονιού. Έτσι, τα παιδιά μπορούν ν συγκεντρωθούν καλύτερα, χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους.
Το σχολείο δεν είναι το παν!
Η συνδιαλλαγή των γονέων με τα παιδιά τους δεν πρέπει να σταματάει μόνο στις εργασίες του σχολείου. Όπως και όλοι οι άνθρωποι, οι νεαροί μαθητές αντιμετωπίζουν και αυτοί προβλήματα και είναι υποχρέωση της μητέρας ή του πατέρα να τους βοηθήσει να τα λύσουν. Όταν το παιδί αισθάνεται ότι το μόνο που ενδιαφέρει την οικογένειά του είναι οι μαθησιακές του επιδόσεις, τότε τείνει να απομονώνεται και να μην ασχολείται με τη μελέτη του.
Πώς θα με εμψυχώσεις;
Η επιβράβευση είναι ένα απαραίτητο κομμάτι της μαθησιακής διαδικασίας. Οι νέοι και οι νέες πρέπει να αισθάνονται ότι οι προσπάθειές τους δεν πάνε χαμένες. Καλό είναι, λοιπόν, οι γονείς να βρουν έναν τρόπο για να πουν έμπρακτα μπράβο στο παιδί τους.
Τι γίνεται αν δεν κάνω τα μαθήματά μου;
Κάθε μαθητής πρέπει να γνωρίζει ότι σε περίπτωση που δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του τότε θα αντιμετωπίσει και τις επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται. Οι επιπτώσεις πρέπει να είναι άμεσες και συσχετισμένες με το διάβασμα. Για παράδειγμα, σε περίπτωση που το παιδί δεν τελειώσει τις ασκήσεις του τότε δεν πάει για ποδόσφαιρο, στίβο, δεν θα δει τηλεόραση εκείνη τη μέρα. Δεν ετεροχρονίζουμε την τιμωρία.
Να κάνω ένα διάλειμμα;
Ακριβώς όπως όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται να κάνουν ένα διάλειμμα από την εργασία τους και να πιουν λίγο καφέ ή να πάνε μια βόλτα για να ξεθολώσει λίγο το κεφάλι τους, έτσι πρέπει να επιτρέπεται και στα παιδιά να ξεκουράζονται. Η ώρα που θα σταματάνε πρέπει να είναι προκαθορισμένη από τους γονείς, έτσι ώστε να ξέρουν το πρόγραμμά τους.
Πηγή: Εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος, 21-11 -2009)
Το πρώτο και βασικότερο πράγμα που πρέπει να κατανοήσει κάθε παιδί, από την πρώτη κιόλας μέρα που θα πάει στο σχολείο, είναι ότι διαβάζει για το μέλλον του και όχι για τους γονείς ή τους δασκάλους του. Οι γονείς οφείλουν να εξηγήσουν ότι η διαδικασία της μάθησης είναι σημαντική για τη ζωή των ίδιων των παιδιών και όχι για να ευχαριστήσου ν τη μαμά και τον μπαμπά.
Διαβάζω ανεξάρτητα:
Κάθε γονιός πρέπει να έχει ως απώτερο στόχο να μάθει το παιδί του να διαβάζει χωρίς τη δική του βοήθεια. Ο μαθητής πρέπει να είναι υπεύθυνος για το τι υπάρχει μέσα στην τσάντα του και να είναι σε θέση να ακολουθήσει μόνος του το πρόγραμμά του. Η ανάμιξη των ενηλίκων πρέπει να σταματάει στο να μάθουν στα παιδιά τους πώς πρέπει να διαβάζουν και να κάνουν επανάληψη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το παιδί δεν μπορεί να στραφεί σε αυτούς για βοήθεια. Ο γονιός είναι «προπονητής» και όχι «δάσκαλος».
Βρίσκω μόνος μου τα λάθη:
Κατά τη διάρκεια του ελέγχου των μαθημάτων, ο γονιός πρέπει να σημειώνει τα λάθη χωρίς όμως να προσφέρει την απάντηση. Σε περίπτωση που ο γονιός μετατραπεί σε διορθωτή το παιδί παίρνει λανθασμένα μηνύματα – αφενός ότι δεν μπορεί να διαβάσει μόνο του και αφετέρου ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα το κάνει γι αυτό όταν βαριέται.
Διαβάζω αμέσως μετά το σχολείο:
Μαθαίνουμε τα παιδιά μας ότι η ώρα της μελέτης ξεκινάει αμέσως μεά την επιστροφή από το σχολείο . Εξηγούμε ότι πρέπει πρώτα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του και μετά μπορεί να παίξει ή να δει τηλεόραση. Έτσι, τα παιδιά είναι πολύ πιο πρόθυμα να εργαστούν αφού το παιχνίδι λειτουργεί ως έναυσμα. Καλό είναι επίσης το διάβασμα του Σαββατοκύριακου να γίνεται την Παρασκευή το μεσημέρι τόσο για να αποφεύγεται η ένταση μέσα στην οικογένεια όσο και για να μπορεί το παιδί να απολαύσει πραγματικά το χρόνο που έχει ελεύθερο.
Τι ζητάς από εμένα;
Είναι εξαιρετικά σημαντικό οι γονείς να αποσαφηνίζουν τις προσωπικές τους απαιτήσεις από το παιδί. Τι σημαίνει για τον καθένα «καλά διαβασμένος»; Ποια μαθήματα είναι πιο σημαντικά;
Διαβάζω στο γραφείο μου:
Δεν είναι σωστό να επιτρέπουμε στα παιδιά να διαβάζουν όπου νομίζουν. Χώρος εργασίας είναι το γραφείο τους και όχι το τραπέζι της κουζίνας ή του σαλονιού. Έτσι, τα παιδιά μπορούν ν συγκεντρωθούν καλύτερα, χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους.
Το σχολείο δεν είναι το παν!
Η συνδιαλλαγή των γονέων με τα παιδιά τους δεν πρέπει να σταματάει μόνο στις εργασίες του σχολείου. Όπως και όλοι οι άνθρωποι, οι νεαροί μαθητές αντιμετωπίζουν και αυτοί προβλήματα και είναι υποχρέωση της μητέρας ή του πατέρα να τους βοηθήσει να τα λύσουν. Όταν το παιδί αισθάνεται ότι το μόνο που ενδιαφέρει την οικογένειά του είναι οι μαθησιακές του επιδόσεις, τότε τείνει να απομονώνεται και να μην ασχολείται με τη μελέτη του.
Πώς θα με εμψυχώσεις;
Η επιβράβευση είναι ένα απαραίτητο κομμάτι της μαθησιακής διαδικασίας. Οι νέοι και οι νέες πρέπει να αισθάνονται ότι οι προσπάθειές τους δεν πάνε χαμένες. Καλό είναι, λοιπόν, οι γονείς να βρουν έναν τρόπο για να πουν έμπρακτα μπράβο στο παιδί τους.
Τι γίνεται αν δεν κάνω τα μαθήματά μου;
Κάθε μαθητής πρέπει να γνωρίζει ότι σε περίπτωση που δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του τότε θα αντιμετωπίσει και τις επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται. Οι επιπτώσεις πρέπει να είναι άμεσες και συσχετισμένες με το διάβασμα. Για παράδειγμα, σε περίπτωση που το παιδί δεν τελειώσει τις ασκήσεις του τότε δεν πάει για ποδόσφαιρο, στίβο, δεν θα δει τηλεόραση εκείνη τη μέρα. Δεν ετεροχρονίζουμε την τιμωρία.
Να κάνω ένα διάλειμμα;
Ακριβώς όπως όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται να κάνουν ένα διάλειμμα από την εργασία τους και να πιουν λίγο καφέ ή να πάνε μια βόλτα για να ξεθολώσει λίγο το κεφάλι τους, έτσι πρέπει να επιτρέπεται και στα παιδιά να ξεκουράζονται. Η ώρα που θα σταματάνε πρέπει να είναι προκαθορισμένη από τους γονείς, έτσι ώστε να ξέρουν το πρόγραμμά τους.
Πηγή: Εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος, 21-11 -2009)
Όταν οι γονείς καλούνται να πουν όχι
_Ο γονιός, για δικούς του λόγους, πολλές φορές φοβάται να πει «Μη!» και «Όχι»
στο παιδί του. Ξέρει ότι το σωστό είναι να αρνηθεί. Όμως φοβάται να
το κάνει. Φοβάται ότι ίσως δεν πρέπει ν’ αρνηθεί, για ν’ αποφύγει να
εμπλακεί σε κουβέντες, εντάσεις, συγκρούσεις. Μέχρι που φτάνει κάποιες
φορές να φοβάται και να σκεφτεί ακόμη ότι εδώ πρέπει να πει «Μη!» – κι
αφήνει να τον κυβερνά και να τον οδηγεί ο δικός του φόβος… και οι
απαιτήσεις, οι γκρίνιες ή το χαμόγελο του παιδιού….
Το «Μη!» και το «Όχι» όμως είναι κάτι που κανείς γονιός δεν μπορεί
και δεν πρέπει να αποφύγει να πει στο παιδί του. Η δυσάρεστη
απαγόρευση ή άρνηση μπορούν να αφομοιωθούν εποικοδομητικά από το
παιδί, αν ο γονιός υποστηρίζει το «Μη!» και το «Όχι» του με τρία
στοιχεία:
1. Εύλογα και εύληπτα για το παιδί επιχειρήματα, εξηγήσεις και λόγια.
2. Να γίνει σαφές στο παιδί ότι το «Μη!» και το «Όχι» αφορούν άκαιρες, εσφαλμένες ή εξωπραγματικές ιδέες και απαιτήσεις του – και διόλου δεν σημαίνουν ότι «όποιος σου αρνείται κάτι δεν σε αγαπάει».
3. Υποδείξεις που χειροπιαστά δείχνουν στο παιδί ότι οι αρνήσεις είναι μέρος της ζωής, αλλά υπάρχουν εναλλακτικές ικανοποιήσεις.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβάται ο γονιός όταν πρόκειται να αρνηθεί κάτι στο παιδί. Δεν πρόκειται να χάσει την αγάπη του. Δεν πρόκειται να το τραυματίσει. Δεν πρόκειται να φανεί στα μάτια του κακός ή παράλογος. Κουβέντες απλές, στρογγυλές και με νόημα, συναισθηματική καθησύχαση και αναζήτηση εναλλακτικών ικανοποιήσεων επιτρέπουν στο γονιό να πει «Μη!» και «Όχι» στο παιδί του κατά τρόπο εποικοδομητικό. Πηγή: Από το βιβλίο του Ν. Σιδέρη «Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!», εκδ. Μεταίχμιο
1. Εύλογα και εύληπτα για το παιδί επιχειρήματα, εξηγήσεις και λόγια.
2. Να γίνει σαφές στο παιδί ότι το «Μη!» και το «Όχι» αφορούν άκαιρες, εσφαλμένες ή εξωπραγματικές ιδέες και απαιτήσεις του – και διόλου δεν σημαίνουν ότι «όποιος σου αρνείται κάτι δεν σε αγαπάει».
3. Υποδείξεις που χειροπιαστά δείχνουν στο παιδί ότι οι αρνήσεις είναι μέρος της ζωής, αλλά υπάρχουν εναλλακτικές ικανοποιήσεις.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβάται ο γονιός όταν πρόκειται να αρνηθεί κάτι στο παιδί. Δεν πρόκειται να χάσει την αγάπη του. Δεν πρόκειται να το τραυματίσει. Δεν πρόκειται να φανεί στα μάτια του κακός ή παράλογος. Κουβέντες απλές, στρογγυλές και με νόημα, συναισθηματική καθησύχαση και αναζήτηση εναλλακτικών ικανοποιήσεων επιτρέπουν στο γονιό να πει «Μη!» και «Όχι» στο παιδί του κατά τρόπο εποικοδομητικό. Πηγή: Από το βιβλίο του Ν. Σιδέρη «Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!», εκδ. Μεταίχμιο