_
_Ο Παρθενώνας, ναός χτισμένος προς τιμήν της Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης της Αθήνας,
υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και
γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα. Η εποχή της κατασκευής του
συνταυτίζεται με τα φιλόδοξα επεκτατικά σχέδια της Αθήνας και της πολιτικής κύρους που ακολούθησε έναντι των συμμάχων της κατά την περίοδο της αθηναϊκής ηγεμονίας.
Η ζωφόρος απεικονίζει την πομπή των Παναθηναίων, την πιο μεγάλη θρησκευτική γιορτή των Αθηνών.Είχε 160 μήκος και σχεδόν ένα μέτρο πλάτος.Υπάρχουν ενδείξεις πως η ζωφόρος ολοκληρώθηκε αφού οι λίθοι που την αποτελούσαν είχαν υψωθεί στο κτίριο. Αν και η ζωφόρος λαξεύθηκε από ένα μεγάλο αριθμό τεχνιτών, το συνολικό σχέδιο είχε εκπονηθεί από ένα μόνο καλλιτέχνη. Το όνομα αυτό δεν είναι γνωστό αλλά υποθέτουμε πως είναι ο Φειδίας ή ένας από τους μαθητές του. Το θέμα της ζωφόρου είναι πρωτοποριακό, γιατί δεν διηγείται ένα μυθολογικό αλλά ένα πραγματικό γεγονός. Είναι η στιγμή της πομπής και της παράδοσης του πέπλου από τον λαό της Αθήνας στη προστάτιδα θεά Αθηνά.. Στη δυτική πλευρά της ζωφόρου φαίνεται η ετοιμασία στον Κεραμεικό. Στην ανατολική πλευρά, όπου ήταν και η είσοδος του ναού παριστάνονταν η Αθηνά, ο Ζευς, η Ήρα και άλλοι θεοί, που ήρθαν να πάρουν μέρος στην πομπή και ανάμεσά τους εμφανίζεται παιδί που παραδίνει στον ιερέα τον πέπλο. Την σύνταξη, την πορεία και το τέρμα εκπροσωπούν 400 μορφές ανθρώπων και θεών, 200 μορφές ζώων, όπως πρόβατα, βόδια και άλογα. Η μεγάλη ποικιλία των παρισταμένων, η θελκτική σεμνότητα των παρθένων, η ελεύθερη και αβίαστη στάση των συνδιαλεγομένων ανδρών, η ζωηρότητα των αλόγων, η δύναμη των δυστροπούντων βοδιών και τέλος η χάρη όλων των μορφών και των κινήσεων καθιστούν τη ζωφόρο, όχι μόνο αυθεντική ταινία της θρησκευτικής πομπής των Παναθηναίων και διαρκές μνημείο της δόξας των Αθηνών αλλά και αριστουργηματικό έργο του μεγάλου καλλιτέχνη του Παρθενώνα. Στη δυτική πλευρά της ζωφόρου, που απεικονίζονται οι σκηνές προετοιμασίας, υπάρχει μία πλάκα, στην οποία υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος και ένα άλογο. Τα χαρακτηριστικά τους είναι εξαιρετικά λεπτομερή και πιστεύεται ότι η πλάκα αυτή είναι έργο του ίδιου του Φειδία. Στη βόρεια πλευρά παρουσιάζονται μορφές όπως οι αποβάτες, οι μουσικοί, οι σκαφηφόροι, οι θαλλοφόροι, οι κανηφόροι και οι υδριαφόροι.
_
Η ζωφόρος απεικονίζει την πομπή των Παναθηναίων, την πιο μεγάλη θρησκευτική γιορτή των Αθηνών.Είχε 160 μήκος και σχεδόν ένα μέτρο πλάτος.Υπάρχουν ενδείξεις πως η ζωφόρος ολοκληρώθηκε αφού οι λίθοι που την αποτελούσαν είχαν υψωθεί στο κτίριο. Αν και η ζωφόρος λαξεύθηκε από ένα μεγάλο αριθμό τεχνιτών, το συνολικό σχέδιο είχε εκπονηθεί από ένα μόνο καλλιτέχνη. Το όνομα αυτό δεν είναι γνωστό αλλά υποθέτουμε πως είναι ο Φειδίας ή ένας από τους μαθητές του. Το θέμα της ζωφόρου είναι πρωτοποριακό, γιατί δεν διηγείται ένα μυθολογικό αλλά ένα πραγματικό γεγονός. Είναι η στιγμή της πομπής και της παράδοσης του πέπλου από τον λαό της Αθήνας στη προστάτιδα θεά Αθηνά.. Στη δυτική πλευρά της ζωφόρου φαίνεται η ετοιμασία στον Κεραμεικό. Στην ανατολική πλευρά, όπου ήταν και η είσοδος του ναού παριστάνονταν η Αθηνά, ο Ζευς, η Ήρα και άλλοι θεοί, που ήρθαν να πάρουν μέρος στην πομπή και ανάμεσά τους εμφανίζεται παιδί που παραδίνει στον ιερέα τον πέπλο. Την σύνταξη, την πορεία και το τέρμα εκπροσωπούν 400 μορφές ανθρώπων και θεών, 200 μορφές ζώων, όπως πρόβατα, βόδια και άλογα. Η μεγάλη ποικιλία των παρισταμένων, η θελκτική σεμνότητα των παρθένων, η ελεύθερη και αβίαστη στάση των συνδιαλεγομένων ανδρών, η ζωηρότητα των αλόγων, η δύναμη των δυστροπούντων βοδιών και τέλος η χάρη όλων των μορφών και των κινήσεων καθιστούν τη ζωφόρο, όχι μόνο αυθεντική ταινία της θρησκευτικής πομπής των Παναθηναίων και διαρκές μνημείο της δόξας των Αθηνών αλλά και αριστουργηματικό έργο του μεγάλου καλλιτέχνη του Παρθενώνα. Στη δυτική πλευρά της ζωφόρου, που απεικονίζονται οι σκηνές προετοιμασίας, υπάρχει μία πλάκα, στην οποία υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος και ένα άλογο. Τα χαρακτηριστικά τους είναι εξαιρετικά λεπτομερή και πιστεύεται ότι η πλάκα αυτή είναι έργο του ίδιου του Φειδία. Στη βόρεια πλευρά παρουσιάζονται μορφές όπως οι αποβάτες, οι μουσικοί, οι σκαφηφόροι, οι θαλλοφόροι, οι κανηφόροι και οι υδριαφόροι.
_
_
_
Ο πύργος του Άιφελ (Στα γαλλικά: La Tour Eiffel) είναι το σήμα κατατεθέν της Γαλλίας. Κατασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ και σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο. Με ύψος 325 μέτρα (300 χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιρ Στέιτ της Νέας Υόρκης το 1931. Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο.
Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Και το πρώτο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.
Ο πύργος του Άιφελ (Στα γαλλικά: La Tour Eiffel) είναι το σήμα κατατεθέν της Γαλλίας. Κατασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ και σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο. Με ύψος 325 μέτρα (300 χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιρ Στέιτ της Νέας Υόρκης το 1931. Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο.
Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Και το πρώτο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.
_
_
Το Μνημείο των Ανακαλύψεων (πορτογαλικά: Padrão dos Descobrimentos; ελληνική προφορά Παντράου ντος Ντεσκομπριμέντους) βρίσκεται στις εκβολές του ποταμού Τάγου στη συνοικία Μπελέμ (Belém) της Λισαβόνας στην Πορτογαλία.
Το μνημείο ανεγέρθηκε το 1960 από το δικτατορικό καθεστώς του Σαλαζάρ (Salazar, 1889 – 1970), προς τιμήν των Πορτογάλων θαλασσοπόρων κατά την Εποχή των Ανακαλύψεων και με την ευκαιρία της 500ης επετείου από το θάνατο του Ερρίκου του Θαλασσοπόρου (1394 – 1460), ο οποίος ξεκίνησε τις θαλάσσιες εξερευνήσεις, χρηματοδοτώντας συστηματικά τις αποστολές.
Το μνημείο έχει ύψος 52 μέτρα και είναι σχεδιασμένο σε σχήμα καραβέλας. Φιλοτεχνήθηκε από Πορτογάλους καλλιτέχνες, τον αρχιτέκτονα Cottinelli Tempo και το γλύπτη Leopoldo de Almeida.
Μνημείο των Ανακαλύψεων, δυτική όψη Ο Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος στέκει στην πλώρη του μνημείου με μία καραβέλα στα χέρια του. Στις δύο πλευρές υπάρχουν 33 πέτρινα αγάλματα των Πορτογάλων εξερευνητών, χαρτογράφων, καλλιτεχνών, επιστημόνων και ιεραποστόλων, που συνδέονται με την Εποχή των Ανακαλύψεων.
Το Μνημείο των Ανακαλύψεων (πορτογαλικά: Padrão dos Descobrimentos; ελληνική προφορά Παντράου ντος Ντεσκομπριμέντους) βρίσκεται στις εκβολές του ποταμού Τάγου στη συνοικία Μπελέμ (Belém) της Λισαβόνας στην Πορτογαλία.
Το μνημείο ανεγέρθηκε το 1960 από το δικτατορικό καθεστώς του Σαλαζάρ (Salazar, 1889 – 1970), προς τιμήν των Πορτογάλων θαλασσοπόρων κατά την Εποχή των Ανακαλύψεων και με την ευκαιρία της 500ης επετείου από το θάνατο του Ερρίκου του Θαλασσοπόρου (1394 – 1460), ο οποίος ξεκίνησε τις θαλάσσιες εξερευνήσεις, χρηματοδοτώντας συστηματικά τις αποστολές.
Το μνημείο έχει ύψος 52 μέτρα και είναι σχεδιασμένο σε σχήμα καραβέλας. Φιλοτεχνήθηκε από Πορτογάλους καλλιτέχνες, τον αρχιτέκτονα Cottinelli Tempo και το γλύπτη Leopoldo de Almeida.
Μνημείο των Ανακαλύψεων, δυτική όψη Ο Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος στέκει στην πλώρη του μνημείου με μία καραβέλα στα χέρια του. Στις δύο πλευρές υπάρχουν 33 πέτρινα αγάλματα των Πορτογάλων εξερευνητών, χαρτογράφων, καλλιτεχνών, επιστημόνων και ιεραποστόλων, που συνδέονται με την Εποχή των Ανακαλύψεων.